Το φρεσκοψημένο φαγητό είναι μια απολαυστική διαδικασία που ολοκληρώνει την αναζωογονητική εμπειρία του ταξιδιού μέσα στη φύση. Να μαγειρέψεις βραστά και τηγανητά είναι εύκολο, αλλά τα ψητά στο φούρνο είναι τα φαγητά που μπορείς να απολαύσεις περισσότερο στη μέση του πουθενά. Η πιο ηδονική στιγμή της μέρας είναι να χεις βρει το ωραίο μέρος της κατασκήνωσης κοντά στην πηγή και να μυρίζεις το φαγητό που ψήνεται μέσα στο φούρνο...
...Αρχίζουμε με 2 μεταλλικά δοχεία, ίδιων διαστάσεων, σαν αυτά που ταΐζουν τα ζώα, 26 εκατοστά διάμετρος, το υλικό δεν έχει σημασία αλλά το μικρό βάρος, μπορεί να είναι και αλουμίνιο γιατί δεν θα έρθει σε επαφή με το φαγητό.
Στη μέση του ενός, του επάνω, ανοίγω τρύπα για το θερμόμετρο. Δεν μετράει η ακρίβεια, και δεν είναι απαραίτητο, απλά είναι χρήσιμο να εκτιμώ τη θερμοκρασία μέσα στο φούρνο πρακτικά με την εμπειρία της χρήσης του.
Στη βάση του 2ου δοχείου χρειάζεται κάτι σαν αποστάτης, ώστε το σκεύος με το φαγητό να μην έρχεται σε επαφή με τον πάτο και καίγεται πολύ, η θερμότητα πρέπει να περιβάλλει το σκεύος.
Τώρα τον φούρνο μπορώ να τον βάλω πάνω σε όποια πηγή θέρμανσης/φλόγας, θράκα, κάρβουνα, γκαζάκι, καυστήρας κλπ. Έχω βέβαια γκαζάκι, αλλά έχει ενδιαφέρον να κάνω τη δουλειά με κόστος μηδέν καίγοντας ξύλο. Τι ξύλο όμως; Όχι μεγάλα ξύλα αλλά μικρά ξυλάκια. Για να γίνει αυτό ο φούρνος πάει με μια "λιξάντα" όπως συχνά λέγεται, μια εστία καύσης μικρών ξύλων. Αυτή η απλή κατασκευή ξεκινάει με 4 ελαφρά κομμάτια αλουμινίου 11Χ13εκ. (τα έκανα από αριθμό αυτοκινήτου που βρήκα στο δρόμο και ήρθαν τέλεια στις διαστάσεις), αυτά τα 4 ενώνονται με συρματάκια έτσι ώστε να διπλώνει η κατασκευή να μη πιάνει χώρο, κι ένα κομμάτι για τον πάτο που κάθεται σε 2 ακτίνες ποδηλάτου, η κατασκευή βέβαια συμπληρώνεται με τρύπες για την κυκλοφορία του αέρα, και με αεραγωγούς στις 4 κορυφές έτσι ώστε να δέχεται σκεύη μαγειρέματος/κατσαρόλια/μπρίκια όλων των διαστάσεων.
Συνολικό βάρος όλων των σκευών της κουζίνας μου + φούρνος = 1300 γραμμάρια (εικ. 12).
Ξυλάκια είναι εύκολο να βρεθούν παντού. Με αυτό το σύστημα έχω φρέσκα ψητά κάθε είδους στη μέση του πουθενά, ακόμα και ψωμί, με ελεύθερη ενέργεια και κόστος μηδέν, χωρίς ανοιχτή φωτιά, σε χρόνο ελάχιστο δηλαδή χωρίς να περιμένω να γίνει θράκα ή κάρβουνα (η θέρμανση προέρχεται από τη φλόγα), με μια μικρή φωτιά που δεν φαίνεται από μακριά και χωρίς στο τέλος να αφήνει ίχνος φωτιάς. Σημειώνω εδώ, ότι υπάρχει θέμα όπως ξέρουμε με την απαγόρευση της φωτιάς τους θερινούς μήνες για τον κίνδυνο πυρκαγιάς, αλλά αυτή η μέθοδος είναι περιορισμένη φλόγα και όχι ανοιχτή φωτιά (όπως π.χ. ένας αναπτήρας) οπότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν απαγορεύεται από το νόμο, παρότι βέβαια στην ελληνική πραγματικότητα δεν μπορούμε να εγγυηθούμε ότι ένα τέτοιο επιχείρημα θα γίνει σεβαστό. Το μόνο μειονέκτημα αυτού του συστήματος είναι το τρίψιμο που χρειάζεται μετά για την απομάκρυνση της καπνιάς από το δοχείο της βάσης, αλλά με ένα σφουγγαράκι και νερό γίνεται σε δυο λεπτά η δουλειά. Προς το τέλος της μέρας αν βρω κάπου ένα καλό ξερό κλαδί από σκληρόξυλο ετοιμάζω κανένα κιλό ξυλάκια και τα έχω σε μια σακούλα, αυτά αρκούν για μια ώρα μαγείρεμα. Το ξερό σκληρό ξύλο είναι το καλύτερο γιατί και θερμική αξία έχει και βγάζει λίγη και ξερή καπνιά που βγαίνει εύκολα από τα σκεύη. Και φυσικά στο μεγάλο δοχείο μπορώ να βράσω νερό σε ελάχιστο χρόνο, για ανάμιξη για ζεστό μπάνιο π.χ.
Πάνω σε αυτόν τον καυστήρα οποιοδήποτε σκεύος μαγειρέματος μπορεί να κάτσει, οπότε με αυτό το σύστημα μπορώ να απολαμβάνω όλα τα φαγητά, βραστά, τηγανητά, και ψητά. Σλουρπ!
