Τουρισμός και πάσης Ελλάδος

Ο τουρισμός έχει εξελιχθεί σε κανονική θρησκεία. Μια θρησκεία με τα όλα της.

Το ιερατείο της θρησκείας αυτής είναι το υπουργείο τουρισμού. Από κει αφορμώνται οι "τουριστικές πολιτικές". Αυτές που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των μεγαλοεπενδυτών και μεγαλοεπιχειρηματιών, που ποτέ δεν θεωρούν ότι έχουν τσέπες αρκετά γεμάτες, διότι ως γνωστόν ο πλούσιος όσο περισσότερο τρώει τόσο περισσότερο πεινάει.

Οι ιερείς της θρησκείας είναι οι υπουργοί, παραϋπουργοί, κάθε λογής παρατρεχάμενοι και καλοπληρωμένοι απολογητές. Ανεβαίνουν κάθε λίγο στον άμβωνα των ΜΜΕ και επιδίδονται στα κηρύγματα περί "ανάπτυξης" πιπιλίζοντας την καραμέλα της ανάπτυξης σε κάθε ευκαιρία. Αλήθεια, για ποια ανάπτυξη μιλάνε; Διότι αυτή την ανάπτυξη ποτέ κανείς δεν την έχει δει. Όλο μιλάνε μιλάνε μιλάνε μιλάνε γι΄ αυτή, αλλά ποτέ δεν την είδε κανείς. Είναι σαν το θεό η ανάπτυξη: όλο κόπτονται για την ύπαρξή του αλλά ουδείς αυτόν εώρακε πώποτε.

Οι ναοί της θρησκείας αυτής είναι τα "φιλέτα" της (ελληνικής) γης, που τόσο πολύ τα ορέγονται οι απανταχού μπίζνεσμεν και τζέντελμεν - τουτέστιν οι ακτές πρώτα και έπειτα τα δάση δηλ. όποιος ωραίος τόπος έχει μείνει ακόμα άχτιστος. Βάλτε στον λογαριασμό τις απόπειρες όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών για τις συνταγματικές τροποποιήσεις για τον αποχαρακτηρισμό των δασικών εκτάσεων, βάλτε την διείσδυση των μεγάλων εταιρειών στην Ελλάδα στον κύκλο γκολφ και real estate που αγοράζουν γη, βάλτε τις φωτιές του 2007 και το ξεπούλημα της Πελοποννήσου και όχι μόνο, βάλτε την παγκοσμιοποίηση και στον τομέα των τουριστικών επενδύσεων και εταιρειών, βάλτε το πρόσφατο χωροταξικό σχέδιο για τον τουρισμό, και αμέσως σχηματίζεται το παζλ της μεγαλόπνοης τουριστικής πολιτικής που έχει ένα και μόνο στόχο: το ξεπούλημα της Ελλάδας στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Οι αρχιμανδρίτες (αρχι + μαντρί) της θρησκείας είναι το ενδημικό είδος που μόνο σε αυτή τη χώρα υπάρχει και λέγεται "ελληνάρας μπίζνεσμαν της αρπαχτής". Φοβερό είδος. Στήνει το μαντρί του όπου νάναι (τι θα πει νομιμότητα, άδειες και τέτοιες βλακείες;) σε παραλίες συνήθως δίπλα στο κύμα, εκεί δηλαδή όπου υποτίθεται ότι απαγορεύεται, και πασχίζει να μαντρώσει πρόβατα για να τα αρμέξει, πουλώντας διάφορες διατροφικές βόμβες στους αδαείς και τουριστικές υπηρεσίες μιας ανεκδιήγητης ποιότητας (ποιος έλεγχος, από τους υπάλληλους που λαδώνονται;) και τα κονομάει για 3-4 μήνες, και εξαφανίζεται τον υπόλοιπο χρόνο. Με την ανοχή των τοπικών αρχών (να βγάλει κάνα φράγκο ο κοσμάκης) και την κάλυψη κάποιου τοπικού βο(υ)λευτή. Το σύστημα της αρπαχτής είναι πολύ καλά ιεραρχημένο, περιλαμβάνει όλα τα απαραίτητα λαδώματα και μίζες, από τις ειδικές εταιρείες που κάνουν τα χαρτιά μέχρι τους κράχτες που βγαίνουν στην πιάτσα προς άγραν πελατών. Οι καλύτεροι του είδους συνδυάζουν κατάλυμα και φαγάδικο. Άριστα οργανωμένα κυκλώματα για την ροή των επιδοτήσεων σχετικών "προγραμμάτων τουριστικής ανάπτυξης" (όπως τα γνωστά ευρωπαϊκά Leader κλπ.), με πλήρη οργάνωση και ιεραρχία: οι υπάλληλοι που θα προωθήσουν τα χαρτιά, οι δικηγόροι που ξέρουν τα κόλπα, οι εταιρείες από παρατρεχάμενους που θα πάρουν τις μίζες, όλα άριστα στημένα με τον καθένα να αρπάζει το μερίδιό του από το χρήμα που ρέει από πάνω.

Οι πιστοί της θρησκείας που γεμίζουν τους ναούς (και έτσι γεμίζουν τις τσέπες των αρχιμανδριτών) είναι ο τελικός αποδέκτης του τουριστικού προϊόντος: ο "τουρίστας". Κάποτε ήταν συνήθως ξένος. Σήμερα είναι συνήθως Έλληνας. Άλλο φοβερό ενδημικό είδος. Κατά κανόνα γιωταχής, καλοπερασάκιας, καλοφαγάς, με κοιλίτσα, σουλατσάρει ανά τας Ελλάδας καμαρωτός και όπου βρει φαγάδικο στη στροφή του δρόμου θα κάτσει να περιδρομιάσει έναν αγλέορα. Πλέον ο ξένος (δυτικός) τουρίστας τι να ρθει να κάνει σε αυτή τη χώρα της διάλυσης και της ανοργανωσιάς; Θα προτιμήσει άλλη χώρα, όπου θα βρει καλύτερο πακέτο προσφοράς, με καλύτερες υπηρεσίες και φτηνότερο. (Διότι εκεί έχει πέσει οργάνωση όχι αστεία.) Κάποτε ο αρχιμανδρίτης ψάρευε το ξένο πρόβατο να το αρμέξει, σήμερα κατάντησε να κυνηγάει τον Έλληνα με το πιστόλι να ξεγυρίσει.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια ακόμα χειρότερη εξέλιξη. Οι μεγάλες ξένες τουριστικές επιχειρήσεις ανακάλυψαν ότι πλέον στο Γκρις έχει ψωμί. Αφού εκμεταλλεύτηκαν αγρίως τον υπόλοιπο κόσμο, έφτασε η σειρά των μεσογειακών χωρών. Η Ισπανία την έπαθε πριν από μας, αλλά εμείς δεν φαίνεται ότι παραδειγματιζόμαστε. Ξεπούλησαν τις ακτές τους στο τουριστικό κύκλωμα, και σήμερα ακούγονται φωνές που θέλουν το γκρέμισμα των ακινήτων για να ελευθερώσουν τις ακτές τους. Διότι απλά αυτά δεν είναι δικά τους, ανήκουν σε ξένες εταιρείες... Αν δηλαδή τα όνειρα των αναπτυξιομανών στον τομέα του τουρισμού γίνουν πραγματικότητα, σε κάποια χρόνια οι Έλληνες θα ψάχνουμε να βρούμε να πατήσουμε Ελλάδα.

Επίσης, οι μπίζνες αυτές δουλεύουν με το σκεπτικό του "all inclusive", δηλ. πουλάνε στον πελάτη ολόκληρα τουριστικά πακέτα που περιλαμβάνουν τα πάντα (μετακινήσεις, διαμονή, διατροφή, επισκέψεις, και λοιπές δραστηριότητες για όλη την περίοδο των διακοπών που αγοράζεται). Όλα αυτά φυσικά πληρώνονται από τον πελάτη εκεί όπου αγοράζονται, δηλ. εκτός Ελλάδος. Με άλλα λόγια, εμείς προσφέρουμε την πλάτη μας για να παίζουν άλλοι το μπιλιάρδο τους, και ενώ άλλοι κερδίζουν εμείς κερδίζουμε μόνο το σκατό το σκουπίδι και την καταστροφή του περιβάλλοντός μας. Αυτοί θέλουν να έρθουν για πηδήματα πολυτελείας και μεις να τους κρατήσουμε το φανάρι. Αυτή την πολιτική τη διαφημίζουν οι ξεπουλημένοι και απολίτιστοι πολιτικοί ως "τουριστική ανάπτυξη". Πόσα παίρνουν όμως κάτω από το τραπέζι δεν λένε.

Πέρα όμως από τα γεγονότα αυτά, αλήθεια, σκεφτήκαμε ποτέ τι είδους "ανάπτυξη" επί της ουσίας είναι ο τουρισμός; Ας πούμε (υπόθεση εργασίας...) ότι υπήρχε μία "σωστή τουριστική πολιτική": τι θα έπρεπε να προσφέρει στον τόπο; Ο τουρισμός είναι καθαρά τριτογενής τομέας, είναι καθαρή υπηρεσία, δηλ. μια οικονομική δραστηριότητα που δεν σχετίζεται με τη δημιουργία συντελεστών παραγωγής αλλά με την ανάλωσή τους: καταναλώνει φυσικούς πόρους, ανθρώπινους πόρους και ανθρώπινη εργασία με προφανή σκοπό την οικονομικότητα, το κέρδος. Όμως η οικονομικότητα είναι μία λογιστική έννοια, δεν είναι πραγματική έννοια. Οι τουριστικές "υποδομές" είναι υποδομές με την στενή οικονομική έννοια και όχι με πραγματικό αντίκρυσμα. Με άλλα λόγια, και με την ευρεία έννοια, ο τουρισμός καταναλώνει πόρους χωρίς να δημιουργεί καινούργιους. Συνεπώς, η τουριστική ανάπτυξη απαιτεί πολύ προσεκτικό σχεδιασμό, ώστε να δημιουργεί προϋποθέσεις για οικονομία αλλά με ελεγχόμενα κόστη και επιπτώσεις. Εδώ ακριβώς ταιριάζει ο ήπιος τουρισμός, γιατί ελαχιστοποιεί τις επιπτώσεις. Αλλά σε αυτή τη χώρα σε ποιον τομέα υπήρξε ποτέ σχεδιασμός; Ο νόμος της αρπαχτής κυβερνάει τα πάντα...

Αυτός είναι ο μαζικός τουρισμός. Αυτό είναι το τουριστικό μοντέλο του κονσερβαρισμένου τουρισμού που καταστρέφει (και) αυτή τη χώρα. Και το οποίο προσκυνάνε με ευλάβεια όλοι από πάνω μέχρι κάτω, από τους πολιτικούς που λαϊκίζουν για ψήφους μέχρι τους πολίτες που ψηφίζουν μόλις χώσουν στην τσέπη μερικά φράγκα.


Φωτο: ελληνική μπίζνα


Φωτο: ελληνική μπίζνα


Ορίστε κατάντια. Πινακίδα που ξέμεινε από την εποχή πριν έρθει το ευρώ, δίπλα σε δύο γιαπιά παρατημένα στη μέση του πουθενά από κομπιναδόρους που θέλανε και "εναλλακτικές επιχειρήσεις". Αυτή είναι η Ελλάδα του τουρισμού και της ανάπτυξης.

Τα διήμερα και τα τριήμερα και τα καλοκαίρια η Ελλάδα αναστενάζει. Αναστενάζει κάτω από τα λάστιχα των γιωταχήδων. Ατελείωτες ορδές ξεχύνονται από τα αστικά κέντρα στην ύπαιθρο. Βγαίνουν σαν τα ποντίκια από τα μπουντρούμια των πόλεων και ισοπεδώνουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Η αγορά λανσάρει το τουριστικό παραμύθι, οι πρόσφατες γενιές το θεωρούν αυτονόητο να αρπάξουν το ΙΧ και να βγουν στο δρόμο με το παραμικρό. Με το ΙΧ για μπάνιο, με το ΙΧ στην εξοχή, με το ΙΧ για φαγητό στο τάδε εξοχικό ψηλά στο βουνό. Η τουριστική βιομηχανία ανθεί πάνω στο ιδιωτικό μεταφορικό μέσο. Τώρα, αν αυτό σημαίνει δρόμους, καταστροφή της υπαίθρου, τσιμέντωμα της γης, διάλυση των κωμοπόλεων και χωριών λόγω της ανάγκης για χώρους για παρκάρισμα, ρύπανση, ατυχήματα, χιλιάδες νεκρούς και σακατεμένους κάθε χρόνο, περιβαλλοντική καταστροφή, ε αυτά είναι ασήμαντες λεπτομέρεις. Το χρήμα να τρέχει και όλα καλά.

Η άλλη πρόταση (φωνή βοώντος εν τη ερήμω)


Ο ποδηλάτης είναι ο υγιέστερος τουρίστας. Σέβεται το περιβάλλον, σέβεται τον τόπο που επισκέπτεται, σέβεται την τοπική κοινωνία. Έχει όμως ένα "μειονέκτημα": δεν αφήνει πολλά λεφτά... αλλά σε ποιους; Σε αυτούς που έχουν συνδυάσει τα πολλά λεφτά με τη νοοτροπία της αρπαχτής. Με τα γρήγορα λεφτά. Αν υπήρχε μια ορθολογική και συνετή πολιτική στον τουρισμό ο ποδηλάτης θα ήταν επιθυμητός. Αν υπήρχε ένας στοιχειώδης σχεδιασμός, θα δημιουργούνταν προϋποθέσεις και ευκαιρίες για νέες δουλειές και νέα εισοδήματα. Το πρόβλημα είναι όμως το ποιος κινάει τα νήματα, ποιος επιβάλλει τα δικά του συμφέροντα.

Η προώθηση του ποδηλατικού τουρισμού θα είχε μόνο πλεονεκτήματα. Θα συνέβαλε στην εξυγίανση πολλών πραγμάτων. Ας πάρουμε παράδειγμα το περιβάλλον. Στην Ελλάδα έχουμε ακόμα ένα περιβάλλον αρκετά άθικτο από την ανάπτυξη. Δεν αναπτύξαμε βαριά βιομηχανία, τα βουνά μας είναι ακόμα αρκετά άθικτα, έχουμε καταπληκτικούς βιότοπους, ενδημικά είδη, οικοσυστήματα που υποτίθεται προστατεύονται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία (μεγάλο εμπόδιο αυτό για τον κλασικό τουρισμό!) κλπ. Έχουμε επίσης ένα πολύ ευχάριστο εύκρατο κλίμα, κατάλληλο για τουρισμό σχεδόν όλο το χρόνο, τουλάχιστον στα νότια. Με άλλα λόγια, έχουμε ένα ιδανικό περιβάλλον για τουρισμό με ποδήλατο. Θα μπορούσαμε δηλαδή με καταλληλο σχεδιασμό, να κάνουμε τη χώρα μας περιζήτητο προορισμό για ποδηλάτες. Και πάνω εκεί να στηθούν υποδομές για δουλειές και ευκαιρίες. Ας αφήσουμε τα οφέλη για τη δημόσια υγεία κλπ. Ήδη όσοι ποδηλάτες έρχονται στην Ελλάδα μένουν έκπληκτοι από το καταπληκτικό περιβάλλον, όμως από τίποτα άλλο αφού απουσιάζουν εντελώς οι σχετικές υποδομές. Αλλά είπαμε, όλα είναι θέμα συμφερόντων.

Το τελευταίο που μπορούμε να πούμε, είναι να ευχηθούμε οι Έλληνες να καταλάβουμε τη δυναμική του ποδηλάτου και σε αυτόν τον τομέα, και να αγωνιστούμε για λίγη περισσότερη εξυγίανση. Ας βοήσωμεν αδελφοί σε αυτό τον τόπο της αρπαχτής και της μαζικής βλακείας: αμήν.

Πού είναι ο χρόνος;

Ζούμε υπό διαρκή έλλειψη χρόνου. Όλοι τρέχουν, και ποτέ δεν φτάνουν. Συναντάς ένα φίλο σου στο δρόμο, γεια σου, τι κάνεις, καλά, εσύ, καλά, πολύ καλά, όλα ωραία και καλά, όλα τέλεια, αχ τι ωραία που τα λέμε. Όμως, το στόμα τα λέει καλά, αλλά τα μάτια προδίδουν το άγχος: είναι σα να σου λένε "τελείωνε, μη με καθυστερείς, βιάζομαι, έχω δουλειά να κάνω". Όλοι τρέχουν. Και ποτέ δε φτάνουν. Και πουθενά δε φτάνουν. Διότι ο άνθρωπος ζει όχι απλά στο χώρο, ούτε απλά στο χρόνο, αλλά στο χωροχρόνο. Η έλλειψη χρόνου πάει αντάμα με την έλλειψη χώρου.

Η ανθρώπινη ζωή κατάντησε ουτοπία. Ου-τόπος. Κατάντησε μη-χρόνος. Απουσία. Χάνοντας το χρόνο σου, χάνεις το χωροχρόνο. Χάνεις τη ζωή σου. Χάνεις τα πάντα. Και πού πάνε αυτά; Σε κάποιους άλλους. Τα καρπώνονται άλλοι, όχι εσύ. Κλασικό παράδειγμα ο εργαζόμενος: ο εργοδότης του παίρνει το χρόνο, ο εργαζόμενος εξαγοράζει τον προσωπικό του χρόνο για χρήματα.

Η αμείλικτη αγορά ψάχνει διαρκώς ευκαιρίες να πουλάει. Να πουλάει οτιδήποτε, χώρο, χρόνο, τα πάντα. Κατά την κλασική οικονομική θεωρία, ότι υπάρχει σε έλλειψη μετατρέπεται σε εμπόρευμα. Να μια ευκαιρία για τις μπίζνες των διακοπών: αφού οι άνθρωποι τρέχουν πακινόβλητοι όλο το χρόνο, θα τους πουλήσουμε τις διακοπές ένα μήνα το χρόνο (μακάρι να ήταν κι ένας μήνας!) - επειδή το έχουν ανάγκη (η ανάγκη του προσωπικού χρόνου!) θα τους το πουλήσουμε κι αυτό.

Κι εδώ πάνω αρχίζει ένα τρομερό πανηγύρι χρήματος. Χτίζεται ο απύθμενος τουριστικός μύθος. Αλλά πού να ξεφύγει το θύμα; Απο τη στιγμή που πρέπει να πληρώσει ακόμα και για τις διακοπές, πάλι είναι χωμένο στο ίδιο κυνήγι του χρόνου που ποτέ δεν έχει. Μια χίμαιρα, ένα παραμύθι, μια ψευτιά χωρίς τέλος.

Το σπάσιμο του φαύλου κύκλου


Και έρχεται ο ποδηλάτης, και κάνει την κρίσιμη κίνηση. Κάνει πέρα όλα αυτά και λέει "ευχαριστώ δεν θα πάρω". Και πάει με ποδήλατο. Πάει αργά ο αθεόφοβος!

Δε δίνει δεκάρα για τον χρόνο. Γιατί; Απλά, τον έχει κερδίσει. Τον έχει κάνει πάλι δικό του. Δεν χάνει χρόνο. Δεν έχει χρόνο να χάσει. Ξέρει να τον απολαμβάνει το χρόνο.

Ο χρόνος ως έννοια της φυσικής είναι διαφορετικό πράγμα από τον χρόνο ως ανθρώπινη έννοια. Ο ανθρώπινος χρόνος δεν υπάρχει ως πραγματική και αντικειμενική έννοια, είναι μία έννοια υποκειμενική φιλοσοφική και ψυχολογική. Τον αντιλαμβανόμαστε επειδή και όταν τον μετράμε, και το πώς θα τον αντιληφθούμε εξαρτάται από το πώς θα τον μετρήσουμε. Εάν τρέχεις από το πρωί ως το βράδυ, όσο και να τρέχεις ο χρόνος σου πάντα θα σού λείπει. Αν όμως πάψεις να βιάζεσαι, όσο αργά κι αν πηγαίνεις ο χρόνος θα είναι όλος δικός σου. Αυτό έχει να κάνει και με την ταχύτητα και το μέσο μετακίνησης που κάθε φορά χρησιμοποιείς. Οι άνθρωποι αποκτούν όλο και πιο γρήγορα αυτοκίνητα επειδή προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο. Όταν χρησιμοποιείς αυτοκίνητο, είναι δεδομένο ότι δεν έχεις χρόνο. Αφού όμως χρησιμοποιείς ποδήλατο, έχεις χρόνο. Διαφορετικά θα επέλεγες ένα πιο γρήγορο μέσο.

Το ποδήλατο είναι ένα μεταφορικό μέσο με το οποίο μετακινείσαι προς το χαμένο σου προορισμό: στο χαμένο σου χρόνο. Όσο περισσότερο το χρησιμοποιείς, τόσο περισσότερο θα κερδίζεις πίσω τον χαμένο σου χρόνο. Αυτό το χρόνο που οι άλλοι διαρκώς προσπαθούν να σού κλέψουν. Αυτό το χρόνο που δεν μετράνε κάποιοι άλλοι με τα δικά τους ρολόγια, αλλά αυτόν που μετράς εσύ και όπως εσύ θέλεις.

Αν το αυτοκίνητο συμβάλλει στην ιδιωτικοποίηση, τον αποκλεισμό του ατόμου και την κλοπή του χρόνου, το ποδήλατο συμβάλλει στην επικοινωνία, στην κοινωνικότητα και στο ξανακέρδισμα του χαμένου μας χρόνου. Στο ξανακέρδισμα των κλεμένων μας ζωών.

Η ιστορία ενός αντικειμένου

ExtremeTrailer: Ένα έξυπνο εργαλείο για έξυπνους ποδηλάτες



• Τι θα φτιάξουμε
• Σε ποιους απευθύνεται
• Πώς θα το αποκτήσεις
• Το project
• Η κατασκευή
• Η χρήση του ExtremeTrailer


Τι θα φτιάξουμε [αρχή]


Το ExtremeTrailer είναι ένα εργαλείο που επεκτείνει τις δυνατότητες του ποδηλάτη εντός πόλης και εκτός πόλης.
Το ExtremeTrailer είναι ένα τρέιλερ ποδηλάτου που επινοήθηκε μελετήθηκε και κατασκευάστηκε όχι από βιομήχανο αλλά από ποδηλάτη που για δεκαετίες έκανε εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα με το ποδήλατό του κάτω από όλες τις πιθανές συνθήκες και ξέρει από πρώτο χέρι ποιες είναι οι ανάγκες του ποδηλάτη: ασφάλεια άνεση και λειτουργικότητα..



Σε ποιους απευθύνεται [αρχή]


Το ExtremeTrailer απευθύνεται σε δύο ειδών χρήστες ποδηλάτου:
· Στον ποδηλάτη της πόλης που θέλει να χρησιμοποιεί το ποδήλατο για περισσότερες δουλειές χωρίς να βάλει μπροστά το ΙΧ. Π.χ. θέλεις να πάς για τα σαββατιάτικα ψώνια στο σουπερμάρκετ και η διαδικασία είναι: ξεπαρκάρισμα, παρκάρισμα, κουβάλημα στο ΙΧ, πάλι ξεπαρκάρισμα, πάλι παρκάρισμα, κουβάλημα από το ΙΧ στο σπίτι. Μπορείς λοιπόν να βάλεις τα ψώνια από το καλάθι στο τρέιλερ και φτάνοντας σπίτι φέρνεις ολόκληρο το τρέιλερ στην κουζίνα ή την αποθήκη.
· Στον ποδηλάτη που θέλει να πάει πιο μακριά. Το ExtremeTrailer φτιάχτηκε ως το απόλυτο εργαλείο για να απολαύσεις την εκδρομή και το ταξίδι ανεξάρτητος και ελεύθερος.

Πώς θα το αποκτήσεις [αρχή]


Δημιουργώντας πράγματα «από το μηδέν» αξιοποιείς τη δημιουργικότητά σου, πρωτοτυπείς, γίνεσαι περισσότερο ανεξάρτητος και δημιουργικός. Και επίσης δεν αδειάζεις την τσέπη σου.
Είναι εύκολο να κατασκευάσεις το τρέιλερ αυτό αξιοποιώντας τις οδηγίες. Αν δεν «πιάνει το χέρι σου» στα τεχνικά μπορείς να το κάνεις με ένα φίλο. Φυσικά αν δεν θέλεις να προσπαθήσεις να το φτιάξεις μόνος σου αλλά θέλεις κάποιος άλλος να το φτιάξει για σένα, στην περίπτωση αυτή να είσαι έτοιμος να πληρώσεις. Και ας ξέρεις ότι το μεγαλύτερο κόστος δεν είναι τα υλικά αλλά η ανθρώπινη εργασία. Ένα τέτοιο δημιουργικό αντικείμενο δεν θα μπορούσε ποτέ να κατασκευαστεί μαζικά από μια βιομηχανία για να πουλιέται φτηνά. Ποιος βιομήχανος θα πουλούσε ένα ποδηλατικό τρέιλερ με πανί, που μπορεί εύκολα να σκιστεί; Κανείς. Όμως εμείς κάνουμε τη δουλειά μας θαυμάσια, γιατί έχουμε μικρό βάρος και ξέρουμε να το φτιάχνουμε αμέσως όποτε χρειαστεί.
Αν θέλεις συμβουλές, ή αν έχεις κάποια ερώτηση, μη διστάσεις να επικοινωνήσεις μαζί μου.

Το project [αρχή]


Το ExtremeTrailer έχει τη δική του ιστορία. Χρόνια ταξιδεύοντας με ποδήλατο, έφτασε και η στιγμή των μεγαλύτερων απαιτήσεων. Καθένας θέλει άνεση – και δεν είμαι εξαίρεση στον κανόνα. Άνεση όμως σημαίνει χώρος: στη μέση του πουθενά με ένα ποδήλατο δεν έχεις άλλη επιλογή παρά να κουβαλάς τα πράγματά σου εσύ ο ίδιος. Συνεπώς, ήθελα περισσότερο χώρο. Η μόνη επιλογή: ένα τρέιλερ ποδηλάτου.
Έψαξα όλο το internet, βρήκα πολλά μοντέλα. Κανένα δεν με ικανοποίησε απόλυτα. Ο γνωστός νόμος της αγοράς: ένα σωρό παραλλαγές ενός προϊόντος αλλά κανένα να μη ξεχωρίζει ώστε ο αγοραστής να μένει διαρκώς ανικανοποίητος και να αγοράζει συνέχεια μια το ένα και μια το άλλο. Ε όχι δε «μασάμε», θα το φτιάξω μόνος μου. Η απόφαση πάρθηκε. Δύσκολο; Ε και; Και η τουαλέτα είναι δύσκολη, όμως κάθε μέρα πηγαίνουμε όλοι μας. Το project: 1 μήνας έρευνα, 1 μήνας σχεδιασμός, και έπειτα όσο πάρει η κατασκευή. Χαλαρά. Για ένα μήνα θα ψάξω, θα δω όλες τις ιδέες των άλλων, θα τις συνδυάσω σε ένα καλό concept. Στην πορεία θα γίνουν διορθώσεις, με τη κλασική μεθοδολογία «δοκιμάζω και διορθώνω».
Για ένα μήνα (περίπου, ίσως, δε θυμάμαι) ερεύνησα τι υλικά μπορώ να βρω, και σχεδίασα στον Η/Υ προσεκτικά τη φέρουσα κατασκευή. Είδαμε το αρχείο του AutoCad μαζί με ένα φίλο μηχανικό στον Η/Υ του, που προθυμοποιήθηκε να κάνει τις παρατηρήσεις του για το σχεδιασμό ώστε οι δυνάμεις να κατανέμονται σωστά στο σκελετό, μιας και τα τινάγματα στις λακούβες θα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Και ακολούθησε το τελευταίο στάδιο, η κατασκευή. Το εργαστήριο έπαιρνε φωτιά τα απογεύματα στον ελεύθερο χρόνο. Η διαδικασία κράτησε 3 περίπου μήνες. Τρεις απολαυστικούς μήνες. Όλη η διαδικασία ήταν ακόμα μία απόλαυση. Η μεγαλύτερη απόλαυση δεν είναι μόνο να έχεις κάτι πραγματικά καλό αλλά να το έχεις δημιουργήσει μόνος σου.
Ακριβώς όπως εσύ το θέλεις.

Η κατασκευή [αρχή]




Ο σκελετός είναι φτιαγμένος από αλουμινοσωλήνα καρέ 20Χ20 που συνδυάζει μεγάλη αντοχή και μικρό βάρος. Οι σωλήνες δένονται με πριτσίνια αλουμινίου. Εάν αναρωτήθηκες κατά πόσο τα πριτσίνια αντέχουν το βάρος και τους κραδασμούς, μόλις έκανες μια ενδιαφέρουσα ερώτηση. Η απάντηση θα είναι σημαντική:
Το τρέιλερ κατασκευάστηκε έτσι ώστε ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΑ ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΣΙΜΟ ΜΕ ΑΠΛΑ ΜΕΣΑ. Το ExtremeTrailer φτιάχτηκε για μικρό βάρος, ανεξαρτησία και αξιοπιστία όπου κι αν πηγαίνεις. Μπορεί ενώ είσαι στη μέση του πουθενά να πάθεις οποιαδήποτε ζημιά, και θέλεις αμέσως να επιδιορθώσεις και να συνεχίσεις χωρίς η ζημιά να χαλάσει τη μέρα σου ή να ακυρώσει την εκδρομή σου.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι μετά από χρόνια και σκληρή χρήση ή από ένα ατύχημα κάποιοι σύνδεσμοι χαλαρώσουν. Τα πριτσίνια αλουμινίου και το πριτσινοψάλιδο είναι πάμφθηνα και τα βρίσκεις σε οποιοδήποτε εργαλειάδικο. Με ένα απλό τρυπάνι διώχνεις τα παλιά πριτσίνια και περνάς τα καινούργια αμέσως.
Τι έδειξε η πράξη: το ExtremeTrailer χρησιμοποιήθηκε ανελέητα φορτωμένο και τα πριτσίνια δεν χαλάρωσαν καθόλου. Βοηθά φυσικά ο σχεδιασμός, που συμβάλλει στη σωστή κατανομή των δυνάμεων. Ούτε παρατηρήθηκε άλλο πρόβλημα. Εξάλλου αν ποτέ χρειαστεί συντήρηση δεν θα γίνει η ζημιά ξαφνικά, αλλά θα την παρατηρήσεις έγκαιρα και θα τη φτιάξεις με την ησυχία σου.

Η ίδια αρχή ισχύει για όλα τα κατασκευαστικά μέρη. Τα διαμερίσματα σχηματίζονται με απλό τεντόπανο που δένεται στους σωλήνες με τα ίδια πριτσίνια. Αν λοιπόν σκιστεί ένα πανί, απλά το αφαιρείς, βάζεις ένα καινούργιο κομμάτι (από οτιδήποτε ύφασμα βρεθεί στη μέση του πουθενά) και είσαι έτοιμος. (Το τεντόπανο προτιμότερο να είναι συνθετικό για να μη τραβάει υγρασία.)

Η 16άρα ρόδα του τρέιλερ βγαίνει και μπαίνει εύκολα (με αυτόματο μπλοκάζ). Είναι πλαστική και όχι με ακτίνες, γιατί το πλαστικό προσθέτει ελαστικότητα λειτουργώντας ως «ανάρτηση». Για τον ίδιο λόγο η ρόδα είναι εντελώς πίσω (απορροφητικότητα των κραδασμών στον επιμήκη άξονα). Αν ποτέ φθαρεί η ρόδα, εύκολα βρίσκεις μία σε οποιοδήποτε ποδηλατάδικο.

Στο πάνω μέρος του τρέιλερ μπορείς να πιάσεις επιπλέον πράγματα με λάστιχα («χταπόδια»). Ένα καπάκι από λακαρισμένο κόντρα-πλακέ (λακαρισμένο για να έχει καλή επιφάνεια γιατί χρησιμεύει και σαν τραπέζι, βλ. παρακάτω) ανοιγοκλείνει με βέλκρο, και αποκαλύπτει άλλους 3 χώρους (2 πλαϊνούς και έναν μικρότερο) όπου οργανώνεις πράγματα (εργαλεία, τρόφιμα κλπ.). Το ύψος των πλαϊνών χώρων χωράει όρθια εναμισόλιτρα μπουκάλια νερού. Το κάθε πλαϊνό χωράει 3+ μπουκάλια, μπορείς δηλαδή να μεταφέρεις το λιγότερο 6 μπουκάλια (μόνο για αυτό το σημείο, φυσικά υπάρχουν και οι άλλοι 2 χώροι).



Στο μπροστινό μέρος υπάρχει ένας τριγωνικός χώρος με γρήγορη πρόσβαση, όπου βάζεις πράγματα που θέλεις να φτάνεις γρήγορα (αδιάβροχο, μπουκάλι νερού κλπ.).
Το ψαλίδι δένει το τρέιλερ στο ποδήλατο στο σημείο του πίσω άξονα. Το ψαλίδι είναι κατασκευασμένο από δυνατό σίδερο. Το σώμα αρθρώνεται στο ψαλίδι με 2 κοινούς μεντεσέδες αλουμινίου βιδωτούς. Αν ποτέ φθαρούν, τους βρίσκεις εύκολα, ξεβιδώνεις και αντικαθιστάς.



Το ψαλίδι κοτσάρεται και ξεκοτσάρεται στο ποδήλατο γρήγορα.
Ο άξονας της πισινής ρόδας θα πρέπει να έχει συμπαγή άξονα με βίδες και όχι αυτόματο μπλοκάζ. Αν το ποδήλατο δεν έχει συμπαγή άξονα η αλλαγή εύκολα γίνεται στον ποδηλατά ή την κάνεις μόνος. Το έκανα μόνος και η ρόδα μου δουλεύει άψογα. Δεν θα αισθανόμουν ασφαλής ρίχνοντας επιπλέον 20 κιλά* που τινάζονται στις λακούβες στον πίσω άξονα αν αυτός είχε αυτόματο μπλοκάζ, ενώ τώρα που ξέρω ότι έχω έναν συμπαγή άξονα από χρωμιομολυβδαίνιο έχω το κεφάλι μου ήσυχο.
*Γιατί 20 κιλά; Αν το συνολικό βάρος (τρέιλερ + πράγματα) είναι 40 κιλά στο μέγιστο (υπερβολικό, διότι κανείς δεν θέλει να κουβαλά τόσο βάρος!) το βάρος μοιράζεται στα δύο ακραία σημεία οπότε το μπροστινό σημείο φέρει το μισό. Στην πραγματικότητα φέρει λιγότερο από το μισό, γιατί λόγω της γεωμετρίας του τρέιλερ το κέντρο βάρους είναι πλησιέστερα προς τη ρόδα του τρέιλερ.
Αντικαθιστάς λοιπόν τις εξωτερικές βίδες και το ψαλίδι πιάνει σε αυτές. Φυσικά υπάρχει και ασφάλεια για να μη φεύγει το ψαλίδι από τις βίδες. Όλα αυτά τα μεταλλικά μέρη είναι πολύ εύκολο να φτιαχτούν και να αντικατασταθούν αν ποτέ φθαρούν (μπορείς μάλιστα να έχεις μαζί σου ρεζέρβες). Π.χ. οι βίδες που μπαίνουν στον άξονα γίνονται εύκολα με κόλληση μιας απλής βίδας ποδηλάτου με μια απλή βίδα Μ8Χ15 (ή ένα κομμάτι σίδερο πάχους 8χιλ.).



Η χρήση του ExtremeTrailer [αρχή]


Όταν βγει το ExtremeTrailer στο δρόμο αρχίζει το πανηγύρι.

Μεγάλος όγκος


Το ExtremeTrailer έχει 5 χώρους με συνολικό όγκο 112 λίτρα. Ο ωφέλιμος όγκος αυξάνεται αν δέσουμε πάνω του αποσκευές με χταπόδια. Ο όγκος είναι αρκετός για να ταξιδέψεις χωρίς να χρειάζεσαι άλλα σακίδια. Με τέτοιο όγκο μπορείς να έχεις πράγματα που θα δώσουν τη δυνατότητα να λείπεις για μέρες μακριά από τον πολιτισμό, και να φτάσεις σε μακρινά μέρη όπου δεν θα μπορούσες να πας χωρίς αρκετά τρόφιμα ρούχα κλπ.
Το ExtremeTrailer δίνει την αξιόλογη δυνατότητα να μπορείς να ταξιδέψεις μόνο με ένα ποδήλατο και ένα τρέιλερ.
Ένα ενδιαφέρον σενάριο είναι το εξής: μπορείς να έχεις ένα αναδιπλούμενο ποδήλατο και το ExtremeTrailer και με αυτές τις δύο αποσκευές να χρησιμοποιείς άνετα το τραίνο και άλλα μαζικά μέσα μεταφοράς.

Μικρό βάρος, αλλά μεταφορά μεγάλου βάρους


Μη ρωτήσεις πόσο βάρος μπορεί να μεταφέρει το ExtremeTrailer. Να ρωτήσεις «εγώ πόσο βάρος μπορώ να μεταφέρω;»

Το ExtremeTrailer δοκιμάστηκε και μεταφέρει άνετα μέχρι 25 κιλά, αλλά από κει και πέρα γίνεται πραγματικά βαρύ! Το συνολικό βάρος του τρέιλερ είναι 9,6 κιλά. Αυτό είναι το κόστος σε βάρος που ο αναβάτης θα κουβαλήσει. Μπορούμε όμως να έχουμε μόνο το τρέιλερ χωρίς σακίδια (αφού το τρέιλερ δίνει μεγάλο όγκο όπως είδαμε), αφαιρούμε λοιπόν το βάρος που γλιτώνουμε από τα σακίδια (συν τη μπροστινή σχάρα), οπότε τελικά το κόστος σε βάρος του τρέιλερ γίνεται ανεκτό αν συγκριθεί με το συνολικό βάρος.
Ένα παράδειγμα: ένας αναβάτης 70 κιλών κουβαλά βάρος 25 κιλών στο τρέιλερ με ένα ποδήλατο 12 κιλών. Το συνολικό βάρος λοιπόν είναι 70+25+9,5+12 = περίπου 117 κιλά από τα οποία τα 9,6 είναι το τρέιλερ.

Η επιβάρυνση στο πετάλι: στο ισάδι είναι πρακτικά ασήμαντη. Φυσικά επηρεάζεται η επιτάχυνση και το ξεκίνημα. Από τη στιγμή όμως που θα αποκτήσεις ταχύτητα δεν παρατηρείς σημαντική διαφορά στο πετάλι.
Εκεί φυσικά που αρχίζει το πρόβλημα είναι η ανηφόρα... όμως γι΄ αυτό δεν φταίει το τρέιλερ αλλά τα πράγματα που κουβαλάς. Οποιοδήποτε τρέιλερ αν είχες θα συνέβαινε το ίδιο!
Φυσικά είναι αυτονόητο, ότι το να κουβαλάς πολλά πράγματα έχει το πλεονέκτημα της άνεσης και το μειονέκτημα του βάρους στην ανηφόρα. Δηλαδή πριν αποφασίσεις να χρησιμοποιήσεις τρέιλερ, πρέπει να ξέρεις ότι στην ανηφόρα θα σού κοστίσει. Αυτό δεν μπορείς να το αποφύγεις, πρέπει λοιπόν να σκεφτείς τι πραγματικά χρειάζεσαι να μεταφέρεις, για να μη κουβαλάς περιττά πράγματα.
Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να πας οπουδήποτε - απλά θα χρειάζεσαι περισσότερο χρόνο και θα ταξιδεύεις με μια πιο άνετη φιλοσοφία. Το βουνό που θα ανέβαινες χωρίς πράγματα σε 2 ώρες τώρα ίσως το ανεβείς σε 3 ή παραπάνω (θα εξαρτηθεί από το βάρος). Όμως όταν έρθει η ώρα για στάση ή για κατασκήνωση, θα αποζημιωθείς με το παραπάνω...

Μικρό πλάτος


Με 45 εκατοστά πλάτος, ο ποδηλάτης κινείται άνετα στην πόλη (ανάμεσα στα αυτοκίνητα) και σε στενούς χώρους.

Χαμηλό κέντρο βάρους


Το κέντρο βάρους κατεβαίνει προς το έδαφος, έτσι βελτιώνεται η οδική ασφάλεια. Αυτός ο κανόνας ισχύει σε όλα τα κινούμενα οχήματα.

Βελτιώνεται το φρενάρισμα


Το βάρος κατεβαίνει στο ύψος του πίσω άξονα (σε σύγκριση με τα κλασικά σακίδια), έτσι η πισινή ρόδα έχει κράτημα γιατί χάνει αργότερα την επαφή με το δρόμο (κρατιέται προς τα κάτω).

Άριστη οδική συμπεριφορά


Το ExtremeTrailer είναι ένα μονόροδο τρέιλερ και ο ποδηλάτης συχνά ξεχνάει ότι το έχει πίσω του. Το τρέιλερ απλά ακολουθεί και δεν ενοχλεί το τιμόνι (μπορείς να κάνεις και ποδήλατο χωρίς χέρια). Βέβαια υπάρχει διαφορά όταν μεταφέρουμε μεγάλο βάρος, αλλά κι αυτό συνηθίζεται σχετικά εύκολα.
Δεν επηρεάζεται η οδήγηση στις μεγάλες ταχύτητες. Κατεβαίνεις κατηφόρα με 70χλμ/ώρα και ξεχνάς ότι το έχεις πίσω σου. Το βάρος είναι στο καλύτερο σημείο που θα μπορούσε να είναι.

Το βάρος μοιράζεται σε 3 ρόδες αντί για 2


Το ποδήλατο είναι πιο ελαφρύ και συμπεριφέρεται καλύτερα στις λακούβες. Όσοι έχουμε φορτώσει πολύ ένα ποδήλατο ξέρουμε καλά πόσο επικίνδυνοι είναι οι κραδασμοί για το ποδήλατο.

Φεύγει το πολύ βάρος από την πισινή ρόδα


Όπως ξέρουμε η πισινή ρόδα είναι αυτή που σηκώνει το μεγαλύτερο στρες αν φορτώσουμε μεγάλα σακίδια στην πισινή σχάρα (βάρος + κίνηση). Τώρα το βάρος φεύγει πιο πίσω.

Φεύγει το βάρος από τη μπροστινή ρόδα


Όπως ξέρουμε τα μπροστινά σακίδια κάνουν το τιμόνι βαρύ. Τώρα φεύγει το βάρος και από μπροστά, και η οδήγηση γίνεται πιο ασφαλής.

Το ανέβασμα και κατέβασμα στο ποδήλατο γίνεται ευκολότερο


Λιγότερα πράγματα προεξέχουν στην πίσω σχάρα, τώρα τα έχουμε στο τρέιλερ.

Γρήγορο και ασφαλές στήσιμο του ποδηλάτου


Στο μπροστινό μέρος το τρέιλερ έχει δύο ποδαράκια, που κατεβαίνουν ή ανεβαίνουν στο επιθυμητό ύψος και πιάνονται με μπλοκάζ. Όλο το ποδήλατο στήνεται γρήγορα όρθιο, ακόμα και σε έδαφος με κλίση (το κάθε ποδαράκι είναι ανεξάρτητο). Χάρη στο βάρος του τρέιλερ και τη μεγάλη απόσταση ανάμεσα στα δύο ποδαράκια (42 εκ.) το ποδήλατο στήνεται καλά (δεν πέφτει εύκολα με τον αέρα).





Καρέκλα και τραπέζι


Σε ελάχιστο χρόνο, βγάζεις τη ρόδα, βγάζεις τον πάτο και τον τοποθετείς στο πάνω μέρος, και έχεις καρέκλα και τραπέζι. Αν κατασκηνώνεις στη φύση συχνά ξέρεις τι σημαίνει αυτή η άνεση!





Κουζίνα


Σε ελάχιστο χρόνο, βγάζεις τις 2 ασφάλειες που κρατούν το καπάκι, το τοποθετείς στον πάτο, και έχεις ένα χώρο καλά προστατευμένο από τον αέρα για να ετοιμάσεις τσάι ή να μαγειρέψεις το φαγητό σου στη μέση του πουθενά.





Προστασία από τη βροχή, τη λάσπη, τη σκόνη


Το ξέρουμε καλά, ότι το νερό είναι μεγάλο πρόβλημα. Είναι μεγάλη ταλαιπωρία να μουσκευτούν τα πράγματά σου από τη βροχή. Υπάρχουν σακίδια αδιάβροχα, αλλά κοστίζουν ακριβά και έχουν μεγάλο βάρος γιατί είναι φτιαγμένα από χοντρά υλικά. Επίσης είναι δύσκολο να βρεις τα πράγματά σου γιατί βρίσκονται καταχωνιασμένα στο βάθος.
Η λύση στο ExtremeTrailer είναι απλούστατη: το τυλίγεις όλο με ένα νάυλον που πιάνεται με λάστιχο στο πλάι. Το νερό κυλάει στο εξωτερικό και έχεις τα πράγματά σου στεγνά και καθαρά, ενώ το ξεσκεπάζεις γρήγορα για να πάρεις κάτι.
Γέμισε λάσπες το ExtremeTrailer; Κανένα πρόβλημα. Το ξεπλένεις με μία μάνικα, ή όπου βρεις νερό, και είσαι έτοιμος.




Πρακτικότητα στη μεταφορά


Πίσω το ExtremeTrailer έχει 2 ροδάκια. Βγάζοντας τη ρόδα μετατρέπεται σε φορητή «βαλίτσα με ρόδες». Αν ξεδιβώσεις το ψαλίδι και βγάλεις και τη ρόδα και τα πιάσεις όλα στο πάνω μέρος με χταπόδια, έχεις μία αποσκευή που μπορείς να τη χειριστείς εύκολα, και να τη στήσεις όρθια ή στο πλάι, σε σταθμούς, αεροδρόμια, οχήματα, στην αποθήκη, και οπουδήποτε αλλού.