Κάθε ταξίδι θέλει κάποιο καύσιμο, εξ ορισμού. Όμως το μοναχικό ταξίδι με ποδήλατο γίνεται χωρίς καύσιμο. Όχι ακριβώς, για την ακρίβεια θέλει ένα καύσιμο, ένα πολύτιμο καύσιμο και που δεν τελειώνει ποτέ - τον εαυτό σου.
Εσύ είσαι το καύσιμο. Ένα καύσιμο που δεν αναλώνεται, δεν λιγοστεύει, αντιθέτως μέρα με τη μέρα αυξάνεται. Είναι η θέληση, η δύναμη να συνεχίζεις την περιπέτεια, ακόμα κι όταν συμβαίνουν διάφορα πράγματα που σού φωνάζουν να σταματήσεις. Το ταξίδι σου δεν είναι το ποδήλατο και τα πράγματα που κουβαλάς, αλλά είναι το νόημα που εσύ δίνεις σε όλα όσα έχεις, σε όλα όσα κάνεις, σε όλα όσα σού συμβαίνουν. Είναι το νόημα που εσύ δίνεις στα πάντα, και σε αυτά που σού έχουν ήδη συμβεί και σε εκείνα που δεν σού έχουν συμβεί ακόμα.
Δεν έχεις να δώσεις λογαριασμό σε κανέναν και για τίποτα. Καμιά υποχρέωση, κανένας κανόνας, καμιά δουλειά, κανένα χρονοδιάγραμμα. Είσαι ο κύριος του κόσμου σου και του εαυτού σου. Του χρόνου σου, και του χώρου σου. Τα τρία σου καύσιμα, που ανακαλύπτεις να βγαίνουν από μέσα σου συνέχεια και χωρίς τελειωμό, είναι: σεβασμός, ανθεκτικότητα, αποφασιστικότητα.
Σεβασμός για τον κόσμο που σε φιλοξενεί και σε θρέφει, και δωρεάν. Για τη γη, για τα δάση, για τα φυτά, για τα ζώα, για τους ανθρώπους. Για όλα και για όλους. Για όλα εκείνα που δεν ήταν δικά σου, αλλά γίνονται και δικά σου επειδή τα σέβεσαι.
Ανθεκτικότητα και ευγνωμοσύνη για όλες τις αντιξοότητες που σε γεμίζουν με τη δύναμη του επιτεύγματος. Τον ήλιο που σε καίει, το κρύο, τη ζέστη, τις μεγάλες ανηφόρες, τις ξαφνικές καταιγίδες, τους ανέμους που σε σπρώχνουν προς τα πίσω. Η κάθε δυσκολία ανοίγει μέσα σου μια καινούργια στρόφιγγα ικανοποίησης και έκπληξης για το τι δυνάμεις είχες μέσα σου και δεν τις είχες ακόμα ανακαλύψει.
Αποφασιστικότητα να μην αφήνεις τίποτα να σε σταματήσει, και να επινοείς τις πιο απλές λύσεις στα πιο σύνθετα προβλήματα, με εργαλεία ένα απλό ξύλο ή μια πέτρα μέσα στη μέση του πουθενά. Να μη χάνεις ποτέ το στόχο σου, έναν στόχο που κανείς δεν σού επέβαλε αλλά μόνος σου εσύ τον έθεσες, για να χτίζεις τον εαυτό σου βάζοντας κάθε μέρα λίγες πέτρες στον τοίχο της ύπαρξής σου.
Είναι η μαγεία σε κάθε σου καινούργιο ταξίδι να ανακαλύπτεις, περιέργως, τα καύσιμά σου όλο να αυξάνονται. Είναι η μαγεία να ανακαλύπτεις όλο και μεγαλύτερες δυνάμεις να βγαίνουν από μέσα σου. Δεν έχεις την παραμικρή ανάγκη για επιβεβαίωση ή διάκριση ή μπράβο ή λάικς, ή από τη γνώμη κανενός. Είσαι εκεί μόνο εσύ, το ποδήλατο, κι ο κόσμος όλος να σού ψιθυρίζει στο αφτάκι πώς είσαι λέφτερος, αληθινός, και ο εαυτός σου. Ήταν αυτό ακριβώς που χρειάζεσαι - αλλά και θα είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό, όπως θα ανακαλύπτεις στην πορεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου