Εντυπώσεις από την Οίτη

Η Οίτη είναι βουνό ασυνήθιστο. Το όρος του Ηρακλή και της Εθνικής Αντίστασης, το όρος με τη μεγαλύτερη βιοποικιλότητα στην Ευρώπη, τα φαράγγια, τις ιαματικές πηγές, το αγριοκάτσικο, έχει άγριο ανάγλυφο με βαθιές χαράδρες και νερά, αλλά στις κορφές του το τοπίο είναι ήρεμο και φιλικό. Τα αλπικά λιβάδια απαρτίζουν ένα μοναδικό οικοσύστημα, με πολλά ενδημικά είδη φυτών που δεν υπάρχουν πουθενά αλλού. Η ευρύτερη περιοχή έχει τη δική της μυθολογία και ιστορία και μαζί με τα φυσικά χαρακτηριστικά και την ξεχωριστή αισθητική αξία του χώρου επάξια κέρδισε τον τίτλο ενός από τους Εθνικούς Δρυμούς της χώρας μας - χωρίς ωστόσο να αποτελεί εξαίρεση στο γεγονός ότι παρά το ότι ιδρύθηκε από το 1966 είναι Εθνικός Δρυμός μάλλον στα χαρτιά παρά στην πράξη με όλα αυτά που γίνονται ή δεν γίνονται εκεί...

Αποφάσισα να επισκεφθώ την Οίτη με το πιο πρόσφορο μέσο για να την απολαύσει κανείς: το ποδήλατο. Ξεκίνησα το πρωί της Παρασκευής 18 Ιουλίου και το σούρουπο, έχοντας χορτάσει μια ποδηλατική μέρα μετά από 170 χιλιόμετρα, έφτασα στα Λουτρά Υπάτης, στους πρόποδες του βουνού. Και η επόμενη μέρα αφιερώθηκε στη μεγάλη ανάβαση. Περνώντας από τα χωριά των βόρειων υπωρειών τα βυθισμένα στο πράσινο, βιώνεις όλη την εναλλαγή των τοπίων από τους πουρναρότοπους στα χαμηλά μέχρι τα ψηλά ελατοδάση.

Καθώς ανεβαίνω μέσα στην κάψα του μεσημεριού με προσπερνά ένα θηριώδες τζιποειδές – το κλασικό δείγμα του νεοπλουτισμού «SUV». Βρε συ αυτό βογγάει στην ανηφόρα περισσότερο από μένα... βογγάει όχι λόγω του κινητήρα (με τα κυβικά που έχει τι να καταλάβει;) αλλά λόγω του αιρ-κοντίσιον! Τη στιγμή της προσπέρασης είναι σα να περνάει από δίπλα μου ένας πυρωμένος φούρνος! Αυτά βέβαια γίνονται «έξω» ενώ μέσα οι επιβάτες απολαμβάνουν την τεχνητή δροσούλα τους - και άσε κατά μέρος ρύπανση φαινόμενα θερμοκηπίου και άλλες τέτοιες «υπερευαισθησίες»...

Το σαββατοκύριακο αυτό έγινε στην Οίτη η φετινή πανελλήνια ορειβατική συνάντηση, στην οποία συναντώνται ορειβάτες από όλη την Ελλάδα. Δυο χιλιόμετρα μετά την Καστανιά άρχισε ο χωματόδρομος - και βέβαια το πιο όμορφο αλπικό κομμάτι προς τον πυρήνα του δρυμού. Πέντε χιλιόμετρα πριν τις Λιβαδιές τα αυτοκίνητα... στοπ: κατόπιν απαγόρευσης του δασαρχείου απαγορεύεται η διάβαση μηχανοκίνητων τροχοφόρων στον εσώτερο πυρήνα του δρυμού. Μπράβο! τι ανακούφιση όχι μόνο για μένα αλλά για το βουνό. Οι χωρατατζήδες Λαμιώτες θα επιτρέψουν με νόημα τη διάβαση στο δικό μου μεταφορικό μέσο σηκώνοντας πανηγυρικά την κόκκινη ταινία για να περάσω. Οι επιβάτες του SUV πολύχρωμοι και αρωματισμένοι ετοιμάζονται να ιδρώσουν τις κάλτσες τους για πέντε ολόκληρα χιλιόμετρα οι φουκαράδες. Γενικά οι ορειβάτες είναι απλοί άνθρωποι, όμως θα βρεις και νεόπλουτους που ανάμεσα στα άλλα αποφάσισαν να καταναλώσουν και «ορειβασία». Χαρακτηριστικό κι αυτό σημείο των καιρών.


Το καταφύγιο του ΕΟΣ στο βάθος

Στο τέλος της ανάβασης, στις Λιβαδιές σε υψόμ. 1810 μ., η Βρύση του Καλόγερου σε ξεδιψά με το υπέροχο νερό της. Το αφράτο λιβάδι υποδέχεται το ζεστό σου σώμα, και ένας υπέροχος ουρανός το βλέμμα σου. Σήμερα σιγά σιγά τα λιβάδια αποκτούν εκατοντάδες σκηνές. Ευκαιρία να συναντηθείς με φίλους από τις άκρες της Ελλάδας. Παρεούλα, κοινό φαγητό, και έπειτα όλοι θα περιμένουν την πανσέληνο. Τα χρώματα, οι σκιές και οι εικόνες της νύχτας στα φεγγαρόφωτα αλπικά λιβάδια της Οίτης δεν μπορούν να συλληφθούν από φωτογραφική μηχανή. Ο κόσμος σε παρέες τραγουδά σκόρπιος στο οροπέδιο. Ένας κρητίκαρος πιο πάνω μεράκλωσε και έπιασε ένα ριζίτικο. Το αγέρι σκορπά το προϊόν του λαρυγγιού του εις επήκοον απάντων. Ήτανε σα να έβγαινε αυτό το τραγούδι από την ψυχή της ολόγιομης Σελήνης.


Στο οροπέδιο πάνω από τις Λιβαδιές

Η Οίτη προσφέρεται κατ΄ εξοχήν για ποδήλατο. Υπάρχουν πολλοί δασικοί δρόμοι και με ήπιες κλίσεις, που δικτυώνουν σχεδόν όλο το βουνό. Είτε από τα βόρεια, είτε από τα νότια, αφήστε το αυτοκίνητο στους πρόποδες και απολαύστε την Οίτη όπως πραγματικά της αξίζει. Και όπως λένε στα εθνικά πάρκα «take nothing but pictures, leave nothing but footprints» - δηλ. πάρτε μόνο εικόνες και αφήστε μόνο τις πατημασιές σας. Άντε και τις ροδιές του ποδηλάτου σας.

Και εμείς χρειαζόμαστε την Οίτη, αλλά κι αυτή μας χρειάζεται. Γιατί παρ΄ όλα αυτά υπάρχουν κάποιοι κύριοι που δεν καταλαβαίνουν από περιβάλλον εθνικούς δρυμούς προστατευόμενες περιοχές και τέτοια, παρά μόνο βλέπουν το χρήμα μπροστά από τη μύτη τους και τίποτε άλλο. Και ονειρεύονται να κάνουν την Οίτη μια δεύτερη Γκιώνα. Με τις απαραίτητες υπουργικές ευλογίες, μεταλλευτικές εταιρείες έχουν βάλει στο μάτι το βουνό. Για πληροφόρηση και συλλογή υπογραφών για τη σωτηρία της Οίτης δείτε εδώ.


Σχεδιάγραμμα - γενικός χάρτης Οίτης. Η κλασική διαδρομή είναι από την Καστανιά στην Παύλιανη.

Εφόδια

Δίνεται εδώ ένας γενικός κατάλογος εξοπλισμού που μπορούμε να έχουμε μαζί μας σε ταξίδι και διαβίωση στην ύπαιθρο με ποδήλατο. Δεν είναι απαραίτητο κάποιος να έχει όλα αυτά τα πράγματα μαζί του, ο καθένας ας επιλέξει. Πάντως αν θέλει κανείς να τα έχει όλα αυτά δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο, το μυστικό είναι στη σωστή οργάνωση και στην επινοητικότητα να αποκτάμε πράγματα με μικρό όγκο και βάρος.

Το τι σημαίνει μικρό βάρος είναι προφανές: κάθε αντικείμενο να είναι όσο ελαφρύ γίνεται αλλά χωρίς μεγάλη θυσία στην ποιότητά του. Μικρός όγκος σημαίνει δύο πράγματα: το κάθε αντικείμενο να έχει μικρό όγκο καθεαυτό, και επίσης τα αντικείμενα να πακετάρονται το ένα μέσα στο άλλο χωρίς να μένει κενός χώρος μέσα στα σακκίδια. Αν υπάρχει πρόβλημα όγκου, ίσως καταφύγουμε στη λύση ενός τρέιλερ που θα μας δώσει έξτρα όγκο, λαμβάνοντας όμως υπόψιν σε αυτή την περίπτωση και το επιπρόσθετο βάρος (βλ. εδώ). Έχει σημασία και η συνολική κατανομή του βάρους: μέσα σε κάθε σακκίδιο τα βαρύτερα πράγματα πρέπει να μπαίνουν στο κάτω μέρος και τα ελαφρύτερα πάνω, γιατί έτσι κατεβαίνει χαμηλότερα το κέντρο βάρος με αποτέλεσμα την καλύτερη οδική συμπεριφορά του φορτωμένου ποδηλάτου. Επίσης έχει σημασία η κατανομή του βάρους τόσο στην έννοια δεξιά-αριστερά (στο αριστερό και στο δεξιό σακίδιο) όσο και στην έννοια μπρος-πίσω (στα δύο μπροστινά και στα δύο πισινά). Συνήθως βάζουμε πιο ελαφριά πράγματα στα μπροστινά σακίδια (π.χ. ρούχα) ώστε να μην επιβαρύνουμε πολύ το τιμόνι.

Ποδήλατο
-Σαμπρέλες ρεζέρβες (3). Ρεζέρβα λάστιχο εξωτερικό: δεν είναι απαραίτητο, καθώς όταν πάμε ταξίδι έχουμε λάστιχα που δεν είναι ευπαθή και τα παρακολουθούμε ώστε αν φθαρούν να τα αντικαταστήσουμε εγκαίρως.
-Σετ κολλητικά για τρύπιες σαμπρέλες
-Τακάκια φρένων (2 ζεύγη)
-Μεταβλητό κλειδί (αν έχουμε διάφορα παξιμάδια στο ποδήλατο)
-Κατσαβίδια, σταυροκατσάβιδο, αλενόκλειδα


Να είσαι πρακτικός. Με μια απλή κόλληση του κάτω μισού (μύτης) ενός πολυκατσαβιδιού χειρός και του άνω μισού (κεφαλής) ενός άλλου παλιού εργαλείου, κατασκεύασα ένα δυνατό κατσαβίδι που λύνεται για να μη πιάνει χώρο, και με ένα σετ μύτες... έχω μια πλήρη σειρά από κατσαβίδια σταυροκατσάβιδα τορξ και άλλεν.

-Κωνόκλειδο (διπλό, αναλόγως μεγέθους κώνων μπροστά & πίσω): εύκολο να φτιάξεις ένα από σκληρή λαμαρίνα 2mm
-Ακτινολόγος
-Λάδι αλυσίδας και πανί για σκούπισμα
-Εξολκείς κασέτας και πεταλιέρας
-Ακτίνες ρεζέρβα (2)
-Ντίζες ρεζέρβα (για φρένο και αλλαγή)
-Κλειδαριά ποδηλάτου

Ρουχισμός
-Ρούχα για το άνω μέρος του σώματος (αναλόγως εποχής ή του τόπου που πηγαίνουμε)
-Ρούχα για το κάτω μέρος του σώματος (αναλόγως εποχής ή του τόπου που πηγαίνουμε)
-Κάλτσες (2 ζευγ.)
-Πετσέτα μικρή
-Αντιανεμικό
-Μανίκια φορετά για προστασία των χεριών από τον ήλιο (τα φτιάχνουμε εύκολα κόβοντας κάποια λεπτή μπλούζα lycra)
-Γάντια για κρύο
-Σκουφί για κρύο
-Καπέλο
-Γυαλιά ηλίου
-Φουλάρι (πολύ χρήσιμο, καλύπτει το σβέρκο από τον ήλιο, και για γρήγορο σκούπισμα του ιδρώτα)

Είδη δια(επι)βίωσης
-Σκηνή
-Υπνόσακος
-Υπόθεμα ύπνου
-Χάρτες
-Ελαφριές σαγιονάρες
-Δοχεία νερού
-Δοχείο μεταφοράς νερού (χρησιμεύει και ως ντουζιέρα)
-Φωτισμός: φακός κεφαλής (που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε περίπτωση ανάγκης για νυκτερική ποδηλασία), φως "ψείρα" κόκκινο για πίσω, μικρή λάμπα θυέλλης (και παραφινέλαιο σε μίξη 1/2 με λάδι σιτρονέλλας για τα κουνούπια)
-Μικρό φαρμακείο
-Σκοινί, μερικά μανταλάκια
-Αδιάβροχο
-Σουγιάς
-Τσαγκαροσούβλι (για ράψιμο-επιδιορθώσεις)
-Σφυρίχτρα για σκυλιά (υπερήχου)
-Γρήγορο πριόνι ανάγκης ("φονιάς"): ένα κομμάτι περ. 75 εκατοστά από παλιά ντίζα αλλαγής (παλιό συρματόσχοινο για να έχει σκουριάσει, να κόβει περισσότερο) δεμένο γερά σε δύο ξυλάκια (με τρύπα 2χιλ και δεμένο κόμπο) (μπορεί να κατασκευαστεί και επιτόπου αν το χρειαστείς)

Τροφή
-Καμινέτο για μαγείρεμα, και καύσιμο
-Σκεύη (2 διαφορετικού μεγέθους)
-Σετ μαχαιροπήρουνα
-Αναπτήρας (+ 1 ρεζέρβα)
-Πλαστική αβγοθήκη μικρή (για 4 αβγά)
-Τρόφιμα (ανανεώνονται διαρκώς...)

Προσωπικά είδη
-Σαπούνι
-Είδη προσωπικής υγιεινής
-Οδοντόνημα (χρησιμεύει και ως νήμα ανάγκης)
-Καθρεφτάκι
-Μερικές βελόνες και κλωστές
-Χαρτί υγείας
-Φωτογραφική μηχανή