Hub dynamo ως... hand dynamo.

Ένα hand dynamo δίνει τη δυνατότητα στη μέση του πουθενά να φορτίσεις όποια συσκευή δέχεται ρεύμα USB. Μια μανιβέλα δίνει κίνηση σε έναν εναλλάκτη και μετά από ανόρθωση παίρνεις ένα ρεύμα περίπου 250 μιλιαμπέρ στην καλύτερη περίπτωση. Θα δούμε μια απλή ιδέα: πώς μπορούμε να χρησιμοποιούμε το hub dynamo του ποδηλάτου μας σαν hand dynamo.



-Ένα τυπικό, απλό, φτηνό, συνηθισμένο, hand dynamo.

Γυρνάμε το ποδήλατο ανάποδα. Βγάζουμε τη μπροστινή ρόδα και τη δένουμε επάνω στο ψαλίδι εκείνο που έχει το connector του δυναμό, αλλά από την έξω πλευρά του σκελετού, όπως δείχνει η επόμενη εικόνα. Εάν το δυναμό έχει βίδες όπως στην περίπτωσή μου, σφίγγουμε λίγο με την ίδια τη βίδα ίσα-ίσα για να σταθεροποιηθεί η ρόδα, δεν χρειάζεται πολύ σφίξιμο, ενώ εάν η ρόδα έχει μπλοκάζ ίσως βοηθήσει ένα spacer για τη σταθεροποίηση της ρόδας. Μετά συνδέουμε και το connector για να πάρουμε το ρεύμα.


-Μία ρόδα ποδηλάτου δεμένη στο ψαλίδι της με έναν ανορθόδοξο τρόπο...

Στη συνέχεια πρέπει να περιστρέψουμε τη ρόδα. Επειδή όμως δεν είναι εύκολο να γυρίζουμε τη ρόδα χώνοντας κάτι μέσα στις ακτίνες (και σίγουρα καθόλου cool), κατασκευάζουμε μια μικρή μανιβέλα την οποία θα δέσουμε με δύο βίδες επάνω στο πλαϊνό του δυναμό για να κάνουμε εύκολη την περιστροφή.

Πρέπει να εξηγηθεί, ότι στις συσκευές γενικώς αρέσει ένα σταθερό ρεύμα φόρτισης, όχι μεταβαλλόμενο, και για αυτό το λόγο η ρόδα μας θα πρέπει να περιστρέφεται με σχετικά σταθερή ταχύτητα. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή κατά το γύρισμα, μόνο πρέπει να αποφεύγεται το σταμάτα-ξεκίνα (βοηθά σε αυτό ένας διακόπτης), και τίποτα περισσότερο από αυτό. Αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος που μπαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία. Και πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι γενικά η χρήση ενός δυναμό ποδηλάτου για φόρτιση συσκευών απευθείας παρουσιάζει αυτό ακριβώς το πρόβλημα. Χρειαζόμαστε λοιπόν έναν τρόπο να δώσουμε ασφαλές σταθερό ρεύμα στις συσκευές μας.

Οι δύο τρύπες επάνω στο πλαϊνό του δυναμό εύκολα ανοίγονται στο αλουμίνιο. Οι βίδες μπορεί να είναι Μ5 ή Μ4 και με ένα κολαουζάκι ανοίγουμε και πάσα. Η μανιβέλα γίνεται στραβώνοντας μια αλουμινόλαμα που πάνω της κάθεται με βίδα ένα κομμάτι ξύλο για χειρολαβή, όχι σφιχτά για να γυρίζει ελεύθερα.

 

-Μια μανιβέλα δεμένη πάνω στο δυναμό, για περιστροφή της ρόδας με το χέρι.

Γυρνάμε λοιπόν τη ρόδα, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, γυρνώντας αργά και σταθερά. Στην συγκεκριμένη περίπτωση του 3N70, με μια συχνότητα περίπου 120 στροφές/λεπτό θα έλεγα κατ΄ εκτίμηση ότι βγάζει γύρω στα 500 μιλιαμπέρ σταθερό ρεύμα, το οποίο μπορείς να χρησιμοποιήσεις όπως η καρδιά σου αγαπά. Ενδεικτικά αυτό το ρεύμα φορτίζει πλήρως το κινητό τηλέφωνο σε λιγότερο από μισή ώρα. Εννοείται ότι το ρεύμα του εναλλάκτη το περνάς από μια γεφυρούλα διόδων και έναν ηλεκτρολυτικό πυκνωτή για ανόρθωση/σταθεροποίηση.



-Οι δύο βίδες παρκαρισμένες επάνω στο δυναμό.


-Αυτό είναι το κόστος των έξτρα πραγμάτων που πρέπει να έχουμε μαζί μας. Όγκος και βάρος, αμελητέα.

Φύγετε σκύλοι τρέχοντας...

Η δημοσίευση αυτή είναι μια συνεισφορά στους συνάδελφους ποδηλάτες... στη μάχη κατά των σκυλιών.

Η σφενδόνα είναι ένα απλό όπλο, με χαρακτηριστικά αμυντικού όπλου:
-Είναι αγχέμαχο όπλο (λειτουργεί σε μικρή απόσταση).
-Δεν είναι καταστροφικό, ωστόσο είναι ικανοποιητικά αποτελεσματικό.
-Είναι μικρή, δεν φαίνεται, κρύβεται εύκολα, δίνοντας πλεονέκτημα αιφνιδιασμού.

Αυτά είναι τα τακτικά πλεονεκτήματα. Εκτός από αυτά, έχει και πρακτικά πλεονεκτήματα:
-Κατασκευάζεται και επισκευάζεται πανεύκολα, με απλά υλικά, με σχεδόν μηδέν κόστος.
-Έχει απλά πυρομαχικά.
-Είναι μικρή και ελαφριά και μεταφέρεται εύκολα (κυριολεκτικά στην τσέπη).

Έχει ένα μειονέκτημα, τον σχετικά μεγάλο (για αγχέμαχο) χρόνο επαναφοράς. Να το οπλίσεις δηλ. με βλήμα δεν είναι κάτι που γίνεται γρήγορα. Χρειάζεται με άλλον τρόπο να κρατηθεί σε κάποια απόσταση ο αντίπαλος μεταξύ των βολών.







Η χρήση

Γιατί ασχολούμαστε με ένα όπλο, επειδή είμαστε πολεμοχαρείς; Όχι, το αντίθετο, επειδή θέλουμε ως αμυνόμενοι να σταματήσουμε τον πόλεμο του επιτιθέμενου. Με βάση τα τακτικά πλεονεκτήματα που αναφέραμε, η σφεντόνα μπορεί να είναι αποτελεσματική ως αμυντικό όπλο. Το ισχυρό της σημείο είναι ο αιφνιδιασμός. Ο επιτιθέμενος δεν βλέπει όπλο όσο είναι μακριά, αλλά όταν έρθει αρκετά κοντά τότε αιφνιδιάζεται. Και τότε πρέπει να βάλεις, όταν ο αντίπαλος πλησιάσει, με ασφάλεια ακρίβειας στόχου, και ει δυνατόν σε σημείο πόνου. Στην ελληνική ύπαιθρο το πιο επικίνδυνο ζώο είναι το τσομπανόσκυλο. Τα σκυλιά προστασίας είναι εκπαιδευμένοι ανθρωποφονιάδες και σύμφωνα με το νόμο σε άλλες χώρες τουλάχιστον, απαγορεύεται να βρίσκονται εκτός του ιδιωτικού χώρου που προστατεύουν, με ευθύνη του ιδιοκτήτη. Τα τσομπανόσκυλα δεν είναι το ίδιο, δεν επιτίθενται με τη λογική του φονιά όπως τα εκπαιδευμένα "σκυλιά προστασίας" που τους έχουν αφαιρέσει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Αλλά έχουν λογική αυτοπροστασίας, δηλαδή προσεγγίζουν τον εισβολέα, και στη συνέχεια τον γυροφέρνουν προσπαθώντας να βρουν ευκαιρία για προσβολή. Με βάση λοιπόν τα χαρακτηριστικά της η σφεντόνα ως όπλο είναι κατάλληλη για τις επιθέσεις των τσομπανόσκυλων, γιατί λειτουργεί σε μικρή απόσταση, έχεις ευκαιρίες επανάληψης βολής γιατί η επίθεση δεν είναι άμεση, και δεν είναι καταστροφικό για το ζώο. Ο σκοπός μας είναι να αποτρέψουμε, όχι να καταστρέψουμε. Στον κόσμο που ζούμε όλα τα πράγματα, όλα από τον πόλεμο μέχρι τον έρωτα, θέλουν τον τρόπο τους.

Επειδή η κατασκευή μιας σφεντόνας είναι δουλειά απλή με φυσικά υλικά, το τελικό αποτέλεσμα είναι πάντα ιδιαίτερο και προσωπικό και έχει τη σφραγίδα και δείχνει το μεράκι και την επινοητικότητα αυτού που την έφτιαξε. Στο παράδειγμά μας θα δούμε την κατασκευή μια σφεντόνας που έγινε για πλάκα ένα απόγευμα μέσα σε μια-δυο ώρες από το κόψιμο του ξύλου μέχρι την πρώτη βολή.


Τα πυρομαχικά

Το καταλληλότερο βλήμα της σφεντόνας είναι το στρογγυλό (κατά το δυνατόν, συμμετρικό τουλάχιστον) μεταλλικό, από μόλυβδο ή σίδερο. Επειδή όμως το μέταλλο, ιδίως ο μόλυβδος, κοστίζει αλλά και ρυπαίνει, το απλούστερο πυρομαχικό είναι πέτρες που βρίσκουμε στις παραλίες της θάλασσας, με κατά το δυνατόν στρογγυλό σχήμα. Αυτές έχουν σίγουρα μικρότερο ειδικό βάρος από το μέταλλο, αλλά για το λόγο που εμείς θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε το όπλο μάς κάνουν τη δουλειά. Εύκολα μεταφέρεις τη σφεντόνα και 10-20 πετρούλες, μέσα σε ένα νάυλον σακουλάκι.

Γιατί νάυλον σακουλάκι; Εδώ υπάρχει ένα άλλο μειονέκτημα, που έχει να κάνει με τα λάστιχα. Το ιατρικό λάστιχο (και τα λαστιχάκια στα δεσίματα όπως θα δούμε παρακάτω) είναι από καουτσούκ λατέξ, το οποίο υποβαθμίζεται με τον καιρό με την επαφή με το ατμοσφαιρικό οξυγόνο. Καλύτερα λοιπόν είναι να έχεις τη σφεντόνα μέσα σε νάυλον σακουλάκι, καλά διπλωμένο για να περιορίζεται η επαφή με φρέσκο οξυγόνο. Αυτό βέβαια ισχύει για την αποθήκευση για σχετικά μεγάλα χρονικά διαστήματα, αλλά για σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα δεν υπάρχει θέμα (αυτό σε συνδυασμό με την ευκολία της επιδιόρθωσης). Καλό θα ήταν να έχεις όχι μία αλλά δύο σφενδόνες μαζί σου, για ασφάλεια.


Και πάμε στην κατασκευή

Η σφεντόνα, αυτή η απλή κατασκευή, αποτελείται από 3 μέρη, τη λαβή, τη θήκη βλήματος, και τα λάστιχα.

Η λαβή μπορεί να κατασκευαστεί από διάφορα υλικά και σε διάφορα σχήματα. Η πιο απλή περίπτωση είναι μια διχάλα από κλαδί δέντρου με σκληρό ξύλο. Η (αγρι)ελιά είναι ένα πολύ κατάλληλο ξύλο. Εντοπίζεις το κομμάτι σε σχήμα Υ, το κόβεις στο περίπου, το αφήνεις να ξεραθεί καναδυό μέρες με το φλοιό αν είναι χλωρό (για να μην ξεραθεί απότομα και σκιστεί), το ξεφλουδίζεις, το ξεραίνεις καλά (ίσως σε φούρνο, σε χαμηλή θερμοκρασία). Του δίνεις με ακρίβεια το τελικό σχήμα. Δεν χρειάζεται να είναι το σχήμα απόλυτα συμμετρικό, αλλά αν είναι στραβό όπως στην εικόνα μάλλον θα δίνει καλύτερο πιάσιμο (προσοχή όμως στη φορά).



Στην κορυφή της καθεμιάς κεφαλής κάνεις μια πριονιά, από όπου θα περάσει το(τα) λάστιχο(α).















Σκαλίζεις μια εντομή που θα βοηθήσει να μη φεύγει το λάστιχο από τη θέση του.




Το καλύτερο λάστιχο είναι το "ιατρικό λάστιχο αιμοληψίας". Το βρίσκουμε στα ιατρικά είδη και κοστίζει ένα ευρώ το μέτρο. Αυτό θα είναι και το τελικό συνολικό κόστος της σφεντόνας σου! Κόβουμε τα δύο λάστιχα της σφεντόνας, λογαριάζοντας διπλό μήκος. Πόσο μακριά κόβεις τα λάστιχα; Εξαρτάται από το πόσο δυνατό χέρι έχεις. Όσο κοντύτερα τόσο περισσότερη δύναμη θα απαιτεί, αλλά από την άλλη τόσο ισχυρότερες βολές θα έχεις. Κάνουμε ένα σφιχτό κόμπο ακριβώς στο κέντρο του κάθε λάστιχου και το περνάμε στους δύο βραχίονες της λαβής, όπως δείχνει περίπου η εικόνα.



Μετά δένουμε καλά την κορυφή της κεφαλής με την υφασματοταινία έτσι ώστε να μη φεύγουν τα λάστιχα από τη θέση τους.

Τελειώσαμε με τη λαβή, πάμε στη θήκη βλήματος. Θέλουμε ένα κομματάκι δέρμα, λεπτό και εύκαμπτο και γερό. Καθαρό φυσικό δέρμα είναι το καλύτερο υλικό. Κάνουμε δύο τρύπες στην κάθε πλευρά, αφού κάνουμε σφεντόνα με διπλό λάστιχο. Προσοχή, όχι τρύπα με τσίμπημα για να μη σκιστεί εκεί το δέρμα αργότερα, αλλά με ειδικό εργαλειάκι περφορατέρ δέρματος, π.χ. όπως αυτό στην εικόνα. Μέγεθος τρύπας 4 χιλιοστά. Κάνουμε και μια τρύπα στη μέση, ώστε να οπλίζουμε γρηγορότερα εντοπίζοντας πιο εύκολα το κέντρο.



Το τελευταίο ενδιαφέρον σημείο είναι το δέσιμο των λάστιχων. Πρόκειται για έναν χρήσιμο τρόπο δεσίματος, που καλό είναι να τον ξέρεις για τις περιπτώσεις όταν χρειάζεσαι *ελαστικό δέσιμο*. Γίνεται με ένα απλό ελαστικό λαστιχάκι μόνο και χωρίς κόμπους. Η συνέχεια στο βίντεο...




Ασπροπόταμος

Σε ένα ολιγοήμερο οδοιπορικό στην οροσειρά της Πίνδου, ένας ποδηλάτης ανεβαίνει στα ψηλά βουνά από την Πύλη Τρικάλων, περνά από το φράγμα της Μεσοχώρας, διασχίζει την περιοχή του Ασπροποτάμου και στα υποαλπικά δάση της Κατάρας ανακαλύπτει ένα ελληνικό φαρ-ουέστ.

Ένας δρόμος για.. αργούς

Πέμπτη 30 Αυγούστου ώρα ~10:00 το πρωί, από αυχένα Κατάρας νομός Τρικάλων στα 1680μ. υψόμετρο, κατέβασμα μέχρι διασταύρωση Παναγίας στα 1000μ. Στον παλιό δρόμο βεβαίως. Η απόλυτη ποδηλατική ηδονή. Τέλειος καιρός, τέλειος δρόμος, τέλειο περιβάλλον, και, και, ... σε όλη αυτή τη διαδρομή ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΑΥ-ΤΟ-ΚΙ-ΝΗ-ΤΟ! Ούτε ένα!

Φυσικά η διαδρομή είναι τέλεια και για την ανάβαση!

Δύο εικόνες - φτάνουν και περισσεύουν: