Ιδιοκατασκευή: Ένα Άλλο Όχημα για μια Άλλη Ελλάδα

Ένα πρόβλημα ορισμού το έχω, δεν ξέρω πώς να το ονοματίσω, ασυνήθιστο σε αυτή τη χώρα και άντε να βρεις ονομασία. Στα αγγλικά έχει επικρατήσει να λέγεται ως "tadpole trike", έτσι το βρίσκεις. Μπορώ να το πω τρίροδο ποδήλατο (ΤΠ). Ποδήλατο με τρεις ρόδες λοιπόν, με τη μία πίσω και τις δύο μπροστά -- καθώς υπάρχει και με τις δύο πίσω και μία μπρoστά το "delta trike". Μια σελίδα που εξηγεί τι είναι:
https://www.atomiczombie.com/streetfox-tadpole-trike-diy-plan/


Η παραπάνω σελίδα δίνει τις πρώτες γενικές πληροφορίες για το όχημα, και κάποιες υποδείξεις για την κατασκευή του. Ναι, μπορείς να το κατασκευάσεις μόνος σου  - με κάποιες προϋποθέσεις φυσικά. Μια τέτοια κατασκευή είναι πολύ υποκειμενική, και για να κάνεις κάτι που θα είναι ασφαλές και θα σε ικανοποιήσει, πρώτα πρέπει να κάνεις την έρευνά σου για να δεις τι έχουν κάνει άλλοι. Έτσι παίρνεις ιδέες πάνω στις οποίες χτίζεις τις δικές σου. Ξεκαθαρίζω δυο πράγματα:
- πρέπει να έχεις μια καλή τεχνική βάση στο ποδήλατο, πρακτικά δηλαδή θα πρέπει να είσαι σε θέση το ποδήλατό σου το κανονικό να μπορείς να το κάνεις κομματάκια, να διορθώσεις οποιοδήποτε πρόβλημα, να το συντηρήσεις, να το λιπάνεις, και να το συναρμολογήσεις έτσι ώστε να είναι έτοιμο για δράση, λειτουργικό και ασφαλές,
- πρέπει να έχεις μια γενική "τεχνική αντίληψη" όπως θα το λέγαμε, δηλαδή την ικανότητα να φαντάζεσαι απλές λύσεις σε σύνθετα τεχνικά προβλήματα.
Εάν νομίζεις ότι έχεις αυτές τις δυο ικανότητες, τότε είσαι σε θέση να κατασκευάσεις ένα τρίροδο ποδήλατο με αξιώσεις, και να βγεις στους δρόμους κυκλοφορώντας κανονικά με ευθύνη και με ασφάλεια.

Επίσης βεβαίως υπάρχει και αυτό που ονομάζουμε υπευθυνότητα. Δεν κάνουμε ένα παιχνίδι για την αυλή μας, αλλά κάνουμε ένα σοβαρό όχημα για να κυκλοφορήσουμε στους δημόσιους δρόμους. Εκεί δεν είμαστε μόνοι, και είμαστε υπεύθυνοι και για τη δική μας ασφάλεια αλλά και των άλλων. Αν τυχόν θέλεις να αυτοκτονήσεις κάνε το μόνος, οι άλλοι δεν σού χρωστάνε τίποτα. Θέλουμε ένα όχημα κατασκευασμένο με συγκεκριμένες σχεδιαστικές αρχές, απόλυτα μελετημένο και ασφαλές, τελεία.


-- Μια σύντομη αξιολόγηση του ΤΠ:

Ειδικά για αυτή τη χώρα, για αυτόν τον υπέροχο τόπο με το υπέροχο κλίμα και την υπέροχη φύση, σίγουρα πρόκειται για ένα μοναδικό τρόπο αυτοκινητικής απόλαυσης -- με την πραγματική έννοια του όρου "αυτο-κίνηση". Η κατασκευή ενός οχήματος δεν είναι δουλειά που βγαίνει σε μερικά απογεύματα, αλλά με συστηματική δουλειά γίνεται εφικτή. Είναι ένα ολόκληρο πρότζεκτ που απαιτεί σοβαρή γνώση και σοβαρή ενασχόληση για πολύ χρόνο. Αν βάλεις όλο το μυαλό σου επάνω σε αυτό, σπάς το πρόβλημα σε μικρά κομμάτια, που ένα-ένα τα τελειώνεις όμορφα και ωραία, και μια μέρα έχεις μπροστά σου ένα δημιούργημα για το οποίο θα απορήσεις πώς το έκανες. Εκεί κρύβεται η μαγεία του πράγματος, δεν είναι μονάχα η απόλαυση να το οδηγείς έξω στους δρόμους, είναι η ηδονή της δημιουργίας που πολλαπλασιάζει την απόλαυση.

Μηχανικός δεν είμαι, ούτε εργαστήριο έχω, όλα έγιναν μέσα σε μια αποθήκη με απλά εργαλεία χεριού. Γωνιακό τροχό δεν είχα ούτε ήξερα να χρησιμοποιώ, το έμαθα στην πορεία, δανείστηκα έναν γωνιακό από φίλο που τον χάλασα και αγόρασα άλλον. Μετά από περίοδο μηνών παλεύοντας με εργαλεία και βίδες και κοψίματα μετάλλου με τον γωνιακό, και τρέξιμο σε φίλους για κολλήσεις γιατί ούτε από κόλληση είχα ιδέα (ούτε έχω), μια μέρα είχα μπροστά μου έναν σκελετό που ούτε ο θεός θα τον έκανε τέτοιον, γιατί όλα πάνω του ήταν στραβά αφού είχε φτιαχτεί χωρίς καλίμπρες αλλά "με το μάτι". Την άλλη μέρα τον έντυσα με τα βασικά ανταλλακτικά, και εκείνο το απόγευμα έμεινε αξέχαστο. Ναι, δούλευε!



Σταδιακά βελτιώνοντας την κατασκευή, για μήνες με το όχημα εκείνο γυρνούσα τους δρόμους για όλους τους πιθανούς λόγους - καθημερινή μετακίνηση, επικοινωνία, ψώνια, μεταφορές, βόλτες, άσκηση. Τόλμησα να κάνω και ένα ολικό σκληρό τεστ, δηλαδή να το φορτώσω φουλ για ταξίδι 10 ημερών σε μια δύσκολη ορεινή διαδρομή. Θα ήταν μια σκληρή δοκιμασία που θα μού έδειχνε τις ανοχές του οχήματος σε ανελέητη χρήση με μεγάλο φορτίο σε δρόμους με μεγάλες κλίσεις, πριν κατασκευάσω τον σκελετό με σοβαρές κολλήσεις για βέλτιστη αντοχή και με σωστή γεωμετρία. Ήταν στα ορεινά του νομού Γρεβενών εκείνη η εξόρμηση, 10 ανελέητες μέρες σε 650 ανελέητα χιλιόμετρα. Κι όμως όλα πήγαν ρολόι, ήταν μια καταπληκτική εμπειρία, φουλ εξοπλισμός για αξέχαστες απολαύσεις στη μέση του πουθενά, ασφαλείς ανηφόρες και κατηφόρες σε εξωφρενικές κλίσεις με το μεγάλο βάρος, καμία ζημιά, ούτε ένα λάστιχο έτσι για το γαμώτο, και σε μένα κανένα πρόβλημα με κούραση ή εξάντληση ή θέμα υγείας (πρέπει να πω βέβαια ότι έχει σημασία η εμπειρία). Το τέρας ζύγιζε πάνω από 65 κιλά στο σύνολο, και μια μέρα σε μια μεγάλη κατηφόρα έπιασα την ταχύτητα των 58 χλμ/ώρα. Δεν έχω μπει σε κόκπιτ από φόρμουλα ένα, αλλά να κατεβαίνεις μια κατηφόρα με αυτή την ταχύτητα και με αυτό το φορτίο και με την άσφαλτο 30 πόντους από τον πισινό σου και χωρίς καμιά προστασία γύρω σου, ήταν σκέτο θρίλερ! Δεν κουνιόταν απολύτως τίποτα, το όχημα ήταν κολλημένο στο δρόμο ωσάν να ήμουν σταματημένος!





Ειλικρινά δεν σηκώνω συμβιβασμούς σε θέματα ασφάλειας και ήθελα ένα όχημα στιβαρό και ασφαλές για κάθε χρήση εκτός αγωνιστικής/γρήγορης οδήγησης: καθημερινή μετακίνηση, ψώνια, μεταφορά πραγμάτων, ταξίδι. Μετά από μηνών χρήση και πειραματισμό και δοκιμή και βελτιώσεις και δοκιμασία σε όλες τις πιθανές συνθήκες, έχω να πω τα εξής, σαν γενική μια γενική αξιολόγηση:

Στη θετική πλευρά:
1. Η απόλυτη άνεση. Κανένα πρόβλημα στάσης ή επαφής (τριβή ή χτύπημα) σε κανένα σημείο του σώματος. Όχι τριβή σε σέλα. Όχι στρες στη μέση. Όχι στρίψιμο στο λαιμό. Όχι χτύπημα οι παλάμες σε τιμόνι. Σαν να κάθεσαι στην αγαπημένη σου πολυθρόνα, τελεία. Ακόμα κι όταν παλεύεις σε ανηφόρα, όταν σταματήσεις δεν έχεις στρες πουθενά, νιώθεις μόνο τη δουλειά που έβγαλαν τα πόδια. Αυτό το κάνει ιδανικό για ανθρώπους κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας, που αυτό που θέλουν είναι η ωφέλεια της άσκησης μόνο, δηλαδή η ωφέλεια στο καρδιαγγειακό και το αναπνευστικό χωρίς πολλή ταλαιπωρία.
2. Είναι κατάλληλο για περισσότερους ανθρώπους δίνοντας δυνατότητα αυτοκίνησης σε άτομα με θέματα ισορροπίας, κινητικά προβλήματα κλπ. Μια μέρα κάποιος που ζει σε αναπηρικό καροτσάκι μού ζήτησε να το δοκιμάσει, τον βοήθησα να ανέβει, και για πρώτη φορά στη ζωή του κάνοντας βόλτα με όχημα που δεν ήταν ηλεκτρικό ήταν για αυτόν συγκλονιστική εμπειρία.
3. Έχεις την τέλεια θέση για να απολαύσεις τον κόσμο. Η πανοραμική θέση είναι ανεκτίμητη. Βλέπω ταυτόχρονα μπρος, αριστερά, δεξιά, βλέπω ακόμα και πίσω στους καθρέφτες. Η ανοιχτή θέαση προσφέρει τη μεγαλύτερη απόλαυση του περιβάλλοντος, και στην πόλη και στη φύση.
4. Εκτός από το αισθητικό πλεονέκτημα, σού δίνει ένα πρακτικό πλεονέκτημα για μεγαλύτερη  ικανότητα μεταφοράς πραγμάτων με όγκο και βάρος, σε σύγκριση με το συνηθισμένο όρθιο δίροδο ποδήλατο που έχει περιορισμένη μεταφορική δυνατότητα. Αυτό έχει τεράστια αξία στις καθημερινές δουλειές. Αυτό είναι κάτι που πραγματικά μεταμορφώνει την καθημερινότητά σου. Εκμεταλλευόμενος το πλάτος του οχήματος, κατασκεύασα αρχικά μία δυνατή σχάρα από αλουμίνιο καρέ 20Χ20, και στη συνέχεια κατασκεύασα ένα διπλό πλαίσιο με 2 ευρύχωρους σάκκους από απλό καλάμι και μουσαμά, το οποίο κάθεται στη σχάρα και μπαίνει/βγαίνει πανεύκολα. Κάθε μέρα αυτό το πράγμα μεταφέρει με τεράστια ευκολία, εργαλεία, ψώνια, τρόφιμα, νερά, ένα σωρό πράγματα πέρα-δώθε. Μου έχει λύσει τα χέρια στις καθημερινές δουλειές.



5. Σε σύγκριση με το όρθιο δίροδο ποδήλατο, είναι αργότερο με τους εξής γενικούς κανόνες:
- στην κατηφόρα, σαφώς γρηγορότερο (λόγω αεροδυναμικής),
- στον επίπεδο δρόμο, μέχρι 15% αργότερο,
- στην ανηφόρα, μέχρι 60% αργότερο ειδικά σε απότομη ανηφόρα -όσο πιο ισχυρή η κλίση τόσο περισσότερο-, αλλά σημείωσε ότι σπρώχνοντας με την πλάτη ασκείς μεγαλύτερη δύναμη στα πετάλ, οπότε πας μεν πολύ σιγά αλλά πιο εύκολα σε ισχυρή κλίση δηλ. με μεγαλύτερη ασφάλεια σε δύσκολα σημεία.

Στην αρνητική πλευρά:
1. Έχει συγκριτικά πιο μεγάλο όγκο και βάρος. Αυτό για αποθήκευση, παρκάρισμα, μεταφορά. Και μέσα στην πόλη είναι ίσως λιγότερο ευέλικτο μέσα στην βαριά κυκλοφορία. Όμως μαθαίνεις να ζεις με αυτά, δεν είναι δηλαδή κάτι κρίσιμο/απαγορευτικό.
2. Σε άσχημο δρόμο ή χώμα τρως πολλή δόνηση. Δεν έχεις εδώ 2 ρόδες σε 1 ίχνος αλλά 3 ρόδες σε 3 ίχνη. Να το πω απλά, δεν είναι το κατάλληλο όχημα για τα κράβαρα. Φυσικά μπορείς να περάσεις έναν άσχημο δρόμο πηγαίνοντας πιο αργά.
3. Μέσα στην κυκλοφορία της πόλης είσαι λιγότερο ορατός, επειδή είσαι χαμηλότερα στο δρόμο. Αυτός είναι ο συνήθης φόβος πολλών που θέλουν ένα τέτοιο ποδήλατο. Ωστόσο μπορείς να κάνεις κάτι για αυτό, με σημαία ή φως ψηλότερα. Μετά από εμπειρία μηνών μπορώ να πω ότι ποτέ δεν αντιμετώπισα πρόβλημα, και όπως το εισπράττω από οδηγούς και από πεζούς, επειδή είναι ένα ασυνήθιστο όχημα που δεν περιμένουν να δουν το προσέχουν μέσα στο δρόμο, δηλαδή κυκλοφοράς ισότιμα σαν οδηγός μέσα στους άλλους καλύτερα, σε σύγκριση με το δίροδο ποδήλατο.

Ο κατασκευαστικός σκοπός μου ήταν σαφής, ήξερα τι ήθελα:
- αξιοπιστία: να αντέχει, να μην χαλάει στη μέση του πουθενά,
- δομική αρθρωτότητα (modular): όσο γίνεται περισσότερα κομμάτια ανεξάρτητα μεταξύ τους, για μέγιστη ευκολία σε συντήρηση/επισκευή/αλλαγή,
- ήπια εμφάνιση: για αποθάρρυνση του κλέφτη, να φαίνεται ότι είναι ιδιοκατασκευή,
- απλότητα: ικανότητα επισκευών με απλά εργαλεία.

Η σημαντικότερη από τις παραπάνω ιδιότητες είναι για μένα η τελευταία, και σε όλα τα επίπεδα, κατασκευή, χρήση, συντήρηση. Ανακύκλωση με κομμάτια από πεταμένα ποδήλατα, και γενικά αξιοποίηση πεταμένων υλικών - και όχι μόνο για το κόστος. Και όσον αφορά στη χρήση, είναι σημαντικό να ξέρω ότι μπορώ να γυρνάω όπου θέλω, στα μικρά χωριά της υπαίθρου και να λύνω πιθανά προβλήματα εύκολα. Δεν θέλω να περιμένω ειδικά ανταλλακτικά φτιαγμένα από ειδικές εταιρείες να φτάσουν από την άλλη άκρη του πλανήτη. Να μπορώ να επισκευάζω πιθανά προβλήματα στο όχημά μου μέσα στη μέση του πουθενά με απλά δεματικά ή με πένσα και σύρμα.

Έμαθα να χρησιμοποιώ τον γωνιακό τροχό για κοπή και διαμόρφωση κομματιών μετάλλου, αλλά με κόλληση ποτέ δεν ασχολήθηκα ούτε με ενδιέφερε να μάθω, διαπιστώνοντας ότι πρόκειται για δύσκολη δουλειά που απαιτεί ειδικά εργαλεία και μέσα. Αλλά οι καλοί φίλοι εδώ χρειάζονται. Μέσω ενός φίλου απέκτησε έναν νέο, που εργάζεται ως συγκολλητής στη βιομηχανία. Μια μέρα μέσα σε ένα τεράστιο κτίριο πέρα στη βιομηχανική ζώνη ο τύπος εξηγήθηκε πολύ ωραία, υποσχέθηκε ότι θα μού κάνει όλες τις κολλήσεις για το ποδήλατο όσο πιο καλές μπορούν να γίνουν και όσες χρειαστούν και δωρεάν, αρκεί να υποσχεθώ ότι εάν ποτέ θελήσει να κάνει και αυτός ένα τέτοιο ποδήλατο, εγώ θα τον οδηγήσω στην κατασκευή. Ήταν η τέλεια συμφωνία, και για αυτόν, και για μένα.

Πρώτα, πήγαινε στη σελίδα που ανέφερα, αγόρασε το σχέδιο (το ποσό είναι ασήμαντο). Μελέτησέ το πολύ καλά, μέχρι να κατανοήσεις όλες τις λεπτομέρειες. Δεν πρόκειται για τυπικό μηχανολογικό σχέδιο αλλά για περιγραφικό, με απλά λόγια γραμμένο ώστε να το καταλαβαίνει κάποιος που δεν έχει σχέση με μηχανολογία. Το έγγραφο αυτό υπηρετεί απόλυτα το βασικό σκοπό, που είναι να σού δώσει τις σχεδιαστικές αρχές του συγκεκριμένου οχήματος όσον αφορά στην ασφάλεια και την μηχανολογική ορθότητα.

Και στη συνέχεια στη σελίδα
https://i-alli-ellatha.blogspot.com/p/my-self-made-tadpole-trike.html
θα δεις κάποιες τεχνικές λύσεις που μπορούν να σού δώσουν ιδέες. Καλή σου επιτυχία!









Άλλοι άνθρωποι στην Άλλη Ελλάδα

 

Οδηγώ στην πόλη το ποδήλατό μου. Περιμένω σταματημένος σε κόκκινο φανάρι κεντρικού δρόμου. ΙΧ παίρνει πολύ κλειστά τη στροφή πλησιάζοντας επικίνδυνα προς εμένα. Δεν αντιδρώ όμως γιατί βλέπω τον οδηγό που με κοιτάζει! Ενώ με κοιτάζει στα μάτια στρίβει όλο και πιο κλειστά... μέχρι που με χτυπάει από μπροστά! Έτσι στην ψύχρα μπαμ και κάτω! Ηλικία οδηγού καμιά 70αριά. Κάποιος από απέναντι που είδε τη φάση κατεβάζει παράθυρο και φωνάζει: "πού πάς ρε κ@λόγερε να σκοτώσεις τον άνθρωπο!" Και η απάντησή του: "αφού έχω πράσινο!".
 
Πριν λίγες μέρες θυμάμαι, κάπου στο νομό Γρεβενών ήμουν σε δρόμο αρκετά πλατύ, συναντιέμαι με δυο ΙΧ από τις δυο κατευθύνσεις, και ο πίσω ενώ είχε άνετο χώρο να με προσπεράσει, εγώ ήδη πήγα στην άκρη όσο μπορούσα στην ανηφόρα πηγαίνοντας σιγά, αυτός καθόταν και με περίμενε για πολύ ώρα, και μόνο όταν ο άλλος πέρασε από απέναντι, τότε με πέρασε και αυτός, και αφήνοντας μεγάλη απόσταση δίπλα μου. Αυτό μού έχει συμβεί πάρα πολλές φορές.
 
Οι άνθρωποι στις πόλεις έχουν "λαλήσει", έχουν χάσει την ανθρωπιά τους βουτηγμένοι στον σύγχρονο αστικό παραλογισμό. Ιδίως αυτό ισχύει για τις ελληνικές πόλεις που αναπτύχθηκαν εντελώς άναρχα, χωρίς καμιά λογική, ένα εντελώς αφύσικο και διαστροφικό αστικό περιβάλλον. Όμως εκεί έξω από τις πόλεις, έξω στην ελληνική φύση, όση ακόμα υπάρχει, εκεί βρίσκεις ακόμα πολύτιμα κομμάτια της χαμένης ανθρωπιάς των ανθρώπων. Στα ταξίδια μου όλα τα χρόνια που έχω κάνει στην Ελλάδα με ένα απλό ποδήλατο, ποτέ μα ποτέ δεν κινδύνεψα στο δρόμο από οδηγό σε επαρχιακούς δρόμους. Όσες φορές, σε όλη μου τη ζωή, κινδύνεψα από οδηγό, αυτό ήταν μέσα σε μεγάλη πόλη. Πάντα! Κανόνας!
 
Είναι τεράστια απόλαυση να ακούς τον άλλον πίσω σου να περιμένει μέχρι να βρεθεί πλατύ σημείο στο δρόμο για να προσπεράσει, ή να έχει αυτός πράσινο φανάρι αλλά να σταματά και να σού κάνει νόημα να περάσεις, επειδή σε βλέπει με ποδήλατο. Για αυτό σου λέω φίλε μου, αν πάρεις ένα ποδήλατο και βγεις έξω στην Ελλάδα, έξω από τις πόλεις, δεν θα ξαναβρείς μόνο μια παρθένα φύση, θα ξαναβρείς και παρθένους ανθρώπους. Αυτό το απλό ανθρωποκινούμενο όχημα, όχι μόνο φέρνει τον άνθρωπο κοντά στη φύση, αλλά φέρνει και τους ανθρώπους πιο κοντά μεταξύ τους.