Το χρώμα της μπουγάδας... παρατηρήσεις από την εμπειρία ενός ταξιδιώτη

Όταν πλένεις ρούχα, το απόπλυμα της μπουγάδας έχει κάποιο χρώμα - οφείλεται στη βρώμα που απομακρύνεις από το ρούχο. Όσο πιο έντονο αυτό το χρώμα, τόσο περισσότερη βρώμα έχει το ρούχο που έπλυνες, προφανώς. Γενικά η βρώμα του ρούχου που θέλεις να απομακρύνεις, προέρχεται από δυο πηγές, από τα τοξικά που βγαίνουν από το σώμα -μη ξεχνάμε πως το δέρμα είναι απεκκριτικό όργανο-, και από τη βρώμα που προέρχεται από την ατμόσφαιρα. Η ατμόσφαιρα περιέχει σκόνη. Αυτή μπορεί να προέρχεται ή από ρύπανση -όταν είμαστε κοντά σε βιομηχανικές ζώνες π.χ. με έντονη περιβαλλοντική ρύπανση- ή από τη σκόνη που πάντα υπάρχει σε κάποια ποσότητα στον αέρα - άσχετα αν εμείς δεν την βλέπουμε με το μάτι, είναι υπαρκτή παντού, άλλοτε λίγη άλλοτε περισσότερη.

Το χρώμα του σμήγματος που βγαίνει από το δέρμα, είναι ουδέτερο. Είναι χημικές ουσίες με λεπτή δομή, χρωματικά ουδέτερες. Την παρουσία αυτού μπορούμε να την αντιληφθούμε μόνο αν μείνουμε πολύ καιρό άπλυτοι, ας πούμε πάνω από μήνα -ή όποτε πλυνόμαστε να είναι με κρύο νερό μόνο και βιαστικά-, οπότε τότε συσσωρεύεται σταδιακά στην επιφάνεια του δέρματος ένας αόρατος ελαιώδης υμένας, αυτό που λένε λίγδα, που δεν βγαίνει εύκολα ούτε με σαπούνι αλλά θέλει πολύ επίμονο τρίψιμο. Γενικά είναι σπάνιο να συμβεί, δηλ. ακόμα και να μην πλένεσαι καλά και με ζεστό νερό, αν κάθε δυο μέρες ας πούμε κάνεις ένα σχετικά καλό πλύσιμο με νερό που δεν είναι και πολύ κρύο, αυτό αρκεί.

Το πρώτο πράγμα που παρατήρησα με τα χρόνια ήταν ότι, η άσχημη μυρωδιά των ρούχων από τον ιδρώτα υπάρχει το πρώτο χρονικό διάστημα ενός ταξιδιού, ας πούμε μέχρι την πρώτη βδομάδα ή 10 μέρες, κάτι τέτοιο. Αυτό είναι παρατηρήσιμο ιδιαίτερα το καλοκαίρι, όταν δηλαδή ιδρώνεις περισσότερο. Η εξήγηση είναι μία και απλή. Το σώμα έχει συσσωρευμένες τοξίνες πριν ξεκινήσεις το ταξίδι, οι οποίες φεύγουν σιγά σιγά, με την έντονη εφίδρωση μέρα με τη μέρα. Το ωραίο είναι ότι παράλληλα παρατηρούσα το ότι, το ίδιο συνέβαινε και με τη μυρωδιά των κοπράνων, δηλ. με τις μέρες τα κόπρανα σταματούσαν να μυρίζουν άσχημα, αποκτούσαν μια μυρωδιά πιο φυσική, λιγότερο ενοχλητική. Με την έντονη φυσική άσκηση, το σώμα αποβάλλει περισσότερο τις τοξίνες, με αποτέλεσμα να καθαρίζει, και για αυτό το λόγο τα απόβλητά του χάνουν σταδιακά την άσχημη μυρωδιά τους. Φυσικά αυτό είναι η καλύτερη ένδειξη για τον καθαρισμό και την ανανέωση του σώματος που το ταξίδι με ποδήλατο προσφέρει, σε συνδυασμό βέβαια με την προσεγμένη διατροφή. Μπορεί δηλαδή η μπλούζα να είναι όλη τη μέρα μούσκεμα από τον ιδρώτα, και μάλιστα μια συνθετική που βρωμάει πιο πολύ, αλλά στο τέλος της μέρας, ή την επόμενη μέρα, να μη μυρίζει άσχημα. Έτσι δεν έχεις κιόλας την ανάγκη της καθημερινής μπουγάδας, κάτι που έχει κι αυτό τη σημασία του όταν μόνος στη μέση του πουθενά έχεις να κάνεις ένα σωρό πράγματα κάθε μέρα για την ίδια σου την επιβίωση.

Το κομμάτι της έγχρωμης βρώμας στη μπουγάδα είναι η ρύπανση από την ατμόσφαιρα. Εκεί υπάρχει ένα ενδιαφέρον σημείο, αν σκεφτούμε ποιες είναι οι πηγές της ατμοσφαιρικής σκόνης. Η φυσική σκόνη έχει ένα χρώμα κιτρινωπό-καφέ, γιατί προερχόμενη βασικά από το έδαφος έχει το χρώμα του χώματος. Όταν ταξιδεύω για πολλές μέρες σε έρημες φυσικές περιοχές, όπου δηλαδή η ρύπανση της ατμόσφαιρας είναι η φύση μόνο, το απόπλυμα της μπλούζας μου είναι πράγματι κιτρινωπό-καφέ. Όμως όταν κινείσαι μέσα σε αστικές περιοχές -σε ταξίδι όχι συνήθως, αλλά κυρίως όταν ζεις καθημερινά μέσα στην πόλη-, τότε το απόπλυμα έχει ένα χρώμα που πάει προς το σκούρο μαύρο. Ποια η πηγή της μαύρης σκόνης; Είναι τα λεπτά μερίδια της τριβής των ελαστικών των οχημάτων με την άσφαλτο που αιωρούνται στην ατμόσφαιρα.

Η τριβή αυτή έχει δύο μέρη, το ελαστικό, και την άσφαλτο. Και τα δυο αυτά υλικά προέρχονται από τα ορυκτά καύσιμα, πιο συγκεκριμένα από το πετρέλαιο. Όσον αφορά στο πρώτο, η τεχνολογία του συνθετικού ελαστικού είναι από τις πιο τοξικές. Πράγμα που φαίνεται αμέσως από την πολύ ενοχλητική χημική μυρωδιά κάθε καινούργιου λάστιχου, από λάστιχο ποδηλάτου μέχρι λάστιχο φορτηγού. Είναι μια από τις πιο ενοχλητικές τοξικές μυρωδιές που υπάρχουν, μια μυρωδιά που μόλις φτάνει στα ρουθούνια δεν τη δέχεσαι με τίποτα. Όσον αφορά στο δεύτερο, εκεί η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη, καθώς η άσφαλτος παράγεται από τα απόβλητα ολόκληρης της βιομηχανίας των καυσίμων όλων των οχημάτων. Μιλάμε για μια ασύλληπτα τοξική βιομηχανία, που κάθε μέρα παράγει ασύλληπτες ποσότητες αποβλήτων, που όλα αυτά τα τοξικά τα μαζεύουν και παράγουν μια κολλώδη ουσία, την πίσσα, που μετά την ανακατεύουν με αδρανή υλικά για να παραχθεί η άσφαλτος, για το στρώσιμο απείρων χιλιομέτρων δρόμων σε όλον τον πλανήτη. Τα μικρά σωματίδια που παράγονται από την τριβή αυτών των δύο επιφανειών, διασπείρονται στο περιβάλλον και την ατμόσφαιρα, και τα τρώμε και τα αναπνέουμε όλη μέρα, κάθε μέρα της ζωής μας από τη στιγμή που θα βγούμε από την κοιλιά της μάνας μας μέχρι και την τελευταία μας ανάσα...

ΥΣ - Ξεκάθαρα το μαύρο χρώμα οφείλεται και στο καυσαέριο, αλλά αυτό είναι ήδη γνωστό.