Άνθρωπος και Φύση: Ποδηλατική Ψυχοθεραπεία

 


Το κείμενο που ακολουθεί δεν είναι ούτε σύντομο ούτε εύπεπτο. Απευθύνεται σε αυτόν που ενδιαφέρεται για συναρπαστικές διαδρομές στα δύσβατα μονοπάτια του ανθρώπινου ψυχισμού. Υπάρχει μια φήμη ότι οι ποδηλάτες που ταξιδεύουν είναι άτομα με θετική ψυχολογία - ας δούμε γιατί αυτό μπορεί να ισχύει. Μπορείς με ένα ποδήλατο να ενισχύσεις την ψυχοδιανοητική σου υγεία; Το θέμα δεν είναι "της μόδας" - όχι μόνο το ποδήλατο, γενικά η ψυχολογία δεν είναι "της μόδας" σήμερα. Με την ψυχική υγεία λίγοι θα ασχοληθούν, κάποιοι ειδικοί στον τομέα της ψυχολογίας, και από την άλλη πλευρά του νομίσματος κάποιοι που όταν διαπιστώσουν ότι έχουν ήδη αποκτήσει κάποιο πρόβλημα θα τολμήσουν να αναζητήσουν εκείνους τους ειδικούς για να ζητήσουν τη βοήθειά τους. Κι όμως η ψυχολογία είναι βασικό συστατικό της προσωπικής και της κοινωνικής ζωής, και είναι εκπληκτικό το ότι δεν διδάσκεται σχεδόν καθόλου στη βασική εκπαίδευση. Υπάρχει μεγάλο ψυχολογικό έλλειμμα στη σύγχρονη κοινωνία - και έπειτα από αυτά είναι εξηγήσιμα τα τέρατα και τα σημεία της σημερινής κοινωνίας με τα ψυχοπαθολογικά σύνδρομα, τη μοναξιά, την απογοήτευση, τους εθισμούς, την αντικοινωνική συμπεριφορά να χτυπάει κόκκινο.


Το "δοκίμιο" αυτό προφανώς δεν θέλει να σού πει ότι χρειάζεσαι ψυχοθεραπεία! Έχει να κάνει με κάτι πιο σημαντικό, με τα κλειδιά για να μην τη χρειαστεί κανείς ποτέ. Ψυχική υγεία δεν είναι απλά να μην έχει ένας άνθρωπος κάποια ταυτοποιημένη ψυχική παθολογία - είναι να έχει ψυχική αντοχή και θετικότητα δηλ. ψυχικές δυνάμεις που δίνουν νόημα στη ζωή και την κάνουν απολαυστική και παραγωγική και δημιουργική και με την αίσθηση μιας βασικής χαράς ότι αξίζει να τη ζεις. Αρκετά μπορείς να κάνεις για αυτό, αλλά πώς η χρήση του ποδηλάτου ειδικά μπορεί να βοηθήσει; Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Τι πραγματικά είναι η υγεία, και πώς ερμηνεύεται; Τι είναι στην ουσία της; Πρώτα από όλα πρόκειται για συνειδητό στόχο, δηλ. το άτομο την επιδιώκει και την πετυχαίνει σε σημαντικό βαθμό. Δεν αφήνεται στην τυχαιότητα ή στη μοίρα, γιατί αν αφήσεις τα πράγματα μόνα τους είναι πολύ πιθανό ότι αργά ή γρήγορα θα την χάσεις, ή τουλάχιστον θα υποστείς στρες που θα σε φθείρει αφού ο σύγχρονος άνθρωπος καθημερινά χτυπιέται από παντού. Για να είσαι υγιής πρέπει να έχεις αντίληψη τι περίπου ζητάς και πώς θα το πετύχεις. Μπορεί σήμερα εσύ ή εγώ να μην έχουμε φανερό πρόβλημα, αλλά μέσα σε αρνητικό ψυχικό περιβάλλον από το πρωί ως το βράδυ, σήμερα χτίζουμε την υγεία του αύριο. Ένας γιατρός συνεπής προς την επιστήμη του θα πει ότι η υγεία είναι πρώτα πρόληψη και μετά θεραπεία. Το ίδιο που ισχύει για τη σωματική ισχύει και για την ψυχική υγεία. Όπως η βάση της υγείας του σώματος είναι ένα ανοσοποιητικό που το περιφρουρεί μέρα-νύχτα εναντίον των εξωτερικών επιθετικών παραγόντων, έτσι και η "ψυχή" χρειάζεται το δικό της ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα που θα την κρατήσει άτρωτη και ισχυρή.

Τι είναι "ψυχική υγεία" λοιπόν; Ας αρχίσουμε από το ουσιαστικό, την υγεία. Η αρχαία λέξη "υγίεια" έχει ασαφή προέλευση, αλλά φαίνεται ότι σχετίζεται με το "ΙΣ", από την πρώτη λέξη που προήλθαν οι αρχαίες ιατρικές έννοιες - ιατρός, ίασις κλπ. Η αρχαϊκή λέξη ΙΣ σήμαινε την δύναμη της ζωής - από εκεί και, ισχύς (ισ + έχειν) κλπ. - λατιν. ις > vis, vita = ζωή, via = βία, virus = ιός κλπ. κλπ. Σημαίνεται η ευεξία, η δύναμη, η ευρωστία, ως αντίθεση προς την α-δυναμία, την έλλειψη δύναμης. Οι αρχαίοι ιατροί όπως ο θεμελιωτής της ιατρικής Ιπποκράτης, αποκαθιστούσαν την "ίνα", δηλ. τις ροές ενέργειας στο σώμα από τα "ενεργειακά κέντρα" μέχρι το τελευταίο κύτταρο. Μαρτυρείται η φράση "υγίεια φρενών" ως η "πνευματική και διανοητική ευρωστία, θετική ψυχική διάθεση". Θα ήταν πιο σωστή η έννοια του σθένους, σε αντίθεση με την ασθένεια - α στερητικό + σθένος. Σθένος <> ασθένεια -- αυτές οι δυο λέξεις τα λένε όλα, είναι σαφείς, απλές, άμεσα κατανοητές. Η ένδειξη της πραγματικής υγείας είναι το σθένος: η δύναμη, η ισχύς. Να νιώθεις ακμαίος και δυνατός και απρόσβλητος και ικανός να αντιμετωπίσεις χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια κάθε καθημερινό στρες. Στρες και έξω και μέσα. Οι εξωτερικοί στρεσογόνοι παράγοντες προσβάλλουν το σώμα: βάζουν σε κίνδυνο τη σωματική σου υγεία. Οι εσωτερικοί στρεσογόνοι παράγοντες προσβάλλουν την ψυχή: βάζουν σε κίνδυνο την ψυχική σου υγεία. Όπως χρειάζεσαι σωματικό σθένος, χρειάζεσαι και ψυχικό σθένος. Και μετά το ουσιαστικό "υγεία" πάμε στο δεύτερο ξεκαθάρισμα, στο επίθετο "ψυχική".

Η "ψυχή" είναι έννοια επίσης ασαφής που έχει οδηγήσει σε παρεξηγήσεις. Ως λέξη δεν αναφέρεται σε κάτι συγκεκριμένο, υπονοείται κάτι φαντασιακό που επηρεάστηκε από τη σφαίρα της μεταφυσικής και της θρησκείας, δηλαδή κάτι που δεν έχει αντικειμενική υπόσταση ώστε να ξέρουμε για τι μιλάμε - αν θέλουμε να είμαστε εύστοχοι πρέπει να ορίζουμε σωστά τις λέξεις. Το ερώτημα, "αφού η ψυχολογία είναι η επιστήμη του νου και δεν έχει αποδειχτεί επιστημονικά η ύπαρξη ψυχής, γιατί δεν την ονομάζουμε νοολογία;", περιμένει να απαντηθεί. Προσεγγίζοντας τα πράγματα επιστημονικά, ο άνθρωπος αποτελείται από δυο μέρη, το σώμα και το νου. Το υλικό (hardware) και το λογισμικό (software), και αυτά τα δυο συνδυάζονται και συναποτελούν ένα πολύπλοκο σύνολο που αλληλεπιδρά με το περιβάλλον και λειτουργεί αδιαλείπτως, με τα δύο μέρη να εξαρτώνται το ένα από το άλλο. Ένα ισχυρό με σθένος σώμα συνδυάζεται με έναν ισχυρό με σθένος νου, για να είναι ο άνθρωπος ολοκληρωτικά υγιής - όπως λέμε, ψυχοσωματικά υγιής. Όταν το ένα ισχυροποιείται και το άλλο ωφελείται. Όταν το ένα πάσχει το άλλο επίσης υπολειτουργεί. Όπως πρέπει να φροντίζουμε το σώμα -με τη διατροφή και τον ύπνο και την άσκηση- έτσι πρέπει να φροντίζουμε και το νου με αυτά που θα τον δυναμώσουν. Εδώ προκύπτει το σκληρό ερώτημα: η σημερινή αστική κοινωνία πόσο φροντίζει την ψυχική υγεία των ανθρώπων; Η απάντηση κι αυτή σκληρή: όσο φροντίζει τη σωματική υγεία κι ακόμα λιγότερο, καθώς ένα ξεροκόματο μπορεί ίσως να βρεις να βάλεις στο στόμα αλλά ψυχική υποστήριξη τρέχα γύρευε. Για αυτό το λόγο στην ψυχική υγεία η πρόληψη είναι πιο σημαντική από τη θεραπεία ακόμα περισσότερο από ότι για το σώμα. Άρα δεν είναι το θέμα αν έχεις κάποιο πρόβλημα τώρα, όσο το να φροντίσεις να ισχυροποιήσεις τον εαυτό σου, όχι μόνο για να μην αποκτήσεις ποτέ, αλλά για να λειτουργείς καλύτερα στην καθημερινή σου ζωή. Και η ωφέλεια δεν θα είναι μόνο για σένα, καθώς όσο καλύτερα ισχυροποιείσαι νοητικά τόσο καλύτερα θα μπορείς να βοηθήσεις και τους άλλους να το κάνουν κι εκείνοι, με αναδραστικά θετικά αποτελέσματα στην επικοινωνία, την κοινωνικότητα και γενικά τις σχέσεις στην οικογένεια, τους φίλους, το επάγγελμα κλπ. κλπ. Αυτά τα πράγματα είναι πολύ απλά και στοιχειώδη και θα έπρεπε να μάς τα μαθαίνουν στο σχολείο, αυτό όμως δεν γίνεται - κι οι κακές γλώσσες λένε ότι κάποιοι δεν θέλουν να τα ξέρουν οι άνθρωποι για να τους χειρίζονται πιο αποτελεσματικά. Συνοψίζοντας μετά την ανάλυση με τις λέξεις θα λέγαμε ότι, αυτός που θέλει την υγεία του πρέπει να φροντίζει τα δυο κομμάτια του πολύτιμου εαυτού του: το σώμα και το νου.

Το σθένος του σώματος βασίζεται σε τρεις παράγοντες. Το βιβλίο της σωματικής υγείας έχει τρία κεφάλαια:
1) Διατροφή. Ό,τι μπαίνει στο στόμα, στερεό και υγρό. Τι, πόσο, πότε, πώς. Η ύλη που εισέρχεται στο σώμα οδηγεί στη δομή του σώματος σε πρώτη φάση. Καλή ποιότητα εισερχόμενης ύλης θα οδηγήσει σε καλή ποιότητα δομής σώματος.
2) Κίνηση. Η ύλη που υπάρχει διαθέσιμη σε δεύτερη φάση μετασχηματίζεται σε ενέργεια και συντηρεί τις λειτουργίες του οργανισμού. Η στατική ενέργεια γίνεται δυναμική. Ο άνθρωπος όπως όλα τα ζωϊκά είδη, εξελίχθηκε μέσα από την ικανότητα της κίνησης και ο νόμος της φύσης είναι απλός: οι σωματικά ικανότεροι επιβιώνουν, οι λιγότερο ικανοί όχι. Η κίνηση κρατά το σώμα ζωντανό. Ό,τι κινείται ζει, ό,τι δεν κινείται υπολειτουργεί, σαπίζει, πεθαίνει - φυσικός νόμος, τελεία. Το οξυγόνο είναι το βασικό καύσιμο κάθε ζωικού οργανισμού επάνω στον πλανήτη Γη. Καλή ποιότητα δομής σώματος θα οδηγήσει σε καλή λειτουργία. Καλή ποιότητα κίνησης θα οδηγήσει σε δυνατό σώμα.
3) Ανάπαυση. Η φύση δεν είναι τέλεια και κάθε βιολογικό σύστημα είναι εκ κατασκευής ατελές και φθείρεται και δεν μπορεί να λειτουργεί συνεχώς. Μετά τη φάση της δράσης ένα βιολογικό σύστημα χρειάζεται την ανάπαυση για την επιδιόρθωση των λειτουργικών βλαβών. Ο ύπνος είναι η βασική μορφή ανάπαυσης σε όλα τα ζωϊκά είδη. Η ποιότητα του ύπνου είναι βασική φροντίδα κάθε ζωϊκού οργανισμού. Ο ύπνος ως φυσική εκδήλωση συνδέεται με την εναλλαγή ημέρας-νύκτας. Το σώμα όχι μόνο αυτοεπιδιορθώνεται αλλά κάνει μια ολική επανεκκίνηση κατά κάποιον τρόπο, ένα total reset, αποθηκεύοντας φρέσκια ενέργεια για μια καινούργια μέρα. Ο ύπνος πρέπει να είναι βαθύς, να μοιάζει όσο γίνεται περισσότερο με τον θάνατο, γιατί έτσι θα νιώσεις το πρωί τη ζωή να ξεπηδάει από μέσα σου, έτσι όταν ξημερώσει θα είσαι έτοιμος για την επόμενη ζωή σου.

Με ανάλογο τρόπο το σθένος του νου βασίζεται σε τρεις παράγοντες. Το βιβλίο της νοητικής υγείας έχει τρία κεφάλαια:
1) Ιδέα. Τροφή του νου είναι οι ιδέες. Η ποιότητα του νου προκύπτει από την ποιότητα των ιδεών που επεξεργάζεται. Για παράδειγμα, αν ταΐζεις το νου σου με δημιουργικές ιδέες όπως ας πούμε, λέμε τώρα καλή ώρα βρε αδερφέ όπως με αυτό το κείμενο, κάτι ίσως θα ωφεληθείς, μπορείς να πάρεις ιδέες ικανές να σε βοηθήσουν να κατανοήσεις λίγο καλύτερα κάποια θέματα, τον τρόπο λειτουργίας σου, τις ανάγκες σου, φαινόμενα που παρατηρείς στον εαυτό σου και στους άλλους, να βγάλεις χρήσιμα συμπεράσματα και κάτι να σού μείνει για αύριο. Αν κάθε μέρα βλέπεις τηλεόραση και μαζικά μέσα αποβλάκωσης, τα δήθεν λάιφστάιλ και τα δήθεν κοινωνικά μέσα και την δήθεν ενημέρωση και την προπαγάνδα, που προβάλλουν την κοινωνική σαπίλα, το φόβο, την τρομοκρατία, το έγκλημα, τη βία, το μίσος, τον πόλεμο, την εξάρτηση, την υποτέλεια, την εξαθλίωση, την εκμετάλλευση, την απάτη, τον πόνο, τον θάνατο, την ανασφάλεια, την αβεβαιότητα για το αύριο, την αρνητικότητα σε όλες της τις μορφές, τότε επόμενο θα είναι η μαύρη τροφή του νου να έχει ως αποτέλεσμα μαύρες σκέψεις.
2) Σκέψη. Λέει η γνωστή φράση, "παίρνει στροφές το μυαλό του". Για να χρησιμοποιήσω ένα μηχανικό ανάλογο από τους υπολογιστές, ένα έξυπνο μυαλό έχει γρήγορους επεξεργαστές που δουλεύουν σε υψηλές ταχύτητες. Η ποιότητα των ιδεών με τις οποίες τάισες το μυαλό σου θα καθορίσει και την ποιότητα της λειτουργίας του. Οι ιδέες κρατιούνται ζωντανές όταν κινούνται και κρατάνε ζωντανά τα μυαλά που τις περιέχουν. Τυχαίο δεν είναι ότι τα ήρεμα και δημιουργικά άτομα είναι συνήθως άνθρωποι που εργάζονται συστηματικά σε διανοητικά καθήκοντα, είτε στο επάγγελμα είτε με ασχολίες που απαιτούν διανοητική προσπάθεια όπως π.χ. οι σκακιστές κλπ.
3) Νοητική αναζωογόνηση. Όπως ο ύπνος αναζωογονεί το σώμα ξαναδίνοντάς του καινούργια δύναμη ζωής, έτσι η νοητική ανάπαυση ξαναδίνει στο νου καινούργια νοήματα ζωής. Πρέπει λίγο να ανατρέξουμε στην ιστορία μας και να δούμε τι μάς έφερε ως εδώ. Πριν την εμφάνιση του αστικού φαινομένου ο άνθρωπος μέσα στο φυσικό περιβάλλον και στον κύκλο του φωτός (ημέρα-νύκτα), ζούσε σε άμεση σχέση με τις φυσικές δυνάμεις από τις οποίες έπαιρνε την ενέργεια και του σώματος και του νου, πετυχαίνοντας μια ψυχοσωματική ισορροπία στο χώρο και στο χρόνο. Όταν άρχισε να ζει στο αστικό περιβάλλον, ναι μεν δεν έχασε την τροφή και την ενέργεια του σώματος -αφού μέσα από το εμπόριο τα τρόφιμα μπορεί να τα έχει-, από την άλλη όμως έχασε την ενέργεια του νου. Διότι ο νους βρίσκεται σε συνεχή διάδραση με το περιβάλλον μέσα από τις αισθήσεις (κυρίως όραση και ακοή), αλλά και με ταυτόχρονη λειτουργία της μνήμης που τού θυμίζει την εμπειρία από το παρελθόν. Ας σταθούμε λίγο σε μια πλευρά της νοητικής λειτουργίας, γιατί πρέπει ένα κρίσιμο σημείο να κατανοηθεί. Η νευροεπιστήμη λέει ότι ο εγκέφαλος είναι το όργανο του σώματος με τη μεγαλύτερη πολυπλοκότητα και με τη μεγαλύτερη κατανάλωση ενέργειας. Ο εγκέφαλος είναι η δομή, ο νους είναι η λειτουργία (όπως είδαμε, υλικό και λογισμικό). Ο νους λειτουργεί ασταμάτητα, αδιάλειπτα, ακόμα κι όταν το άτομο δεν έχει άμεση συνείδηση (π.χ. όταν χάσει τις αισθήσεις του σε ατύχημα/σοκ, ή στον ύπνο). Και όταν κοιμάσαι ακόμα ο νους εργάζεται, λαμβάνει ερεθίσματα από τις αισθήσεις, επεξεργάζεται πληροφορίες, και αυτόνομα παίρνει και αποφάσεις μάλιστα - για παράδειγμα αν κοιμηθείς σε περιβάλλον με θόρυβο ξέρει ποιος θόρυβος είναι αποδεκτός και ποιος όχι κι αν ακουστεί ένας περίεργος μη αναμενόμενος θόρυβος θα σε ξυπνήσει για να ελέγξεις τι συμβαίνει. Ο φυσικός άνθρωπος ζούσε σε ήρεμο φυσικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ακόμα και την ημέρα υπήρχαν ευκαιρίες ανάπαυσης και για το σώμα και για το μυαλό. Όμως μέσα στο σύγχρονο ανήσυχο και θορυβώδες αστικό περιβάλλον, με τη συνεχή δραστηριότητα και το φως μέρα νύχτα, υπάρχουν πολύ λιγότερες ευκαιρίες για βαθιά και πλήρη ανάπαυση. Ακόμη και αν το σώμα αναπαυθεί ο νους μπορεί και όχι, καθώς δέχεται συνεχή οπτικά και ακουστικά ερεθίσματα (τουλάχιστον αυτά). Αν σε αυτά προσθέσουμε την αρνητική ψυχολογική πραγματικότητα του αστικού περιβάλλοντος, παίρνουμε ένα θανατηφόρο κοκτέιλ που προκαλεί μία συνεχή εγρήγορση και μόνιμο στρες μέρα-νύχτα για τους ψυχικούς αμυντικούς μηχανισμούς.

Αν ακόμη διαβάζεις αυτό το κείμενο πάει να πει ότι έχεις κάποια αντίληψη στην ψυχολογία, οπότε προχωρώ στην επόμενη παρατήρηση - βλέπεις, κάποιες έννοιες είναι λεπτές και απαιτούν διακριτική ικανότητα και κριτική σκέψη. Στην προηγούμενη παράγραφο στάθηκα λίγο σε αυτό που θα μπορούσαμε να ορίσουμε ως ψυχολογική φθορά του ανθρώπου στην σύγχρονη καθημερινότητα. Σε αυτή την παράγραφο θα σταθώ σε μια άλλη παράμετρο που περνά απαρατήρητη, αλλά υπονομεύει την ψυχική υγεία με αδιόρατο τρόπο. Ο άνθρωπος ως είδος επιβίωσε στη φυσική εξέλιξη μέσα στη φύση όπου όλα λειτουργούν με διαρκή ανταγωνισμό. Η εξέλιξη μάς προίκισε με μια εγρήγορση απέναντι στον συνεχή κίνδυνο, κι αυτή η ισχυρή και διαρκής εγρήγορση έδωσε στον άνθρωπο το προνόμιο να συγκαταλέγεται στα είδη που επιβίωσαν - κι όχι μόνο αυτό, και το προνόμιο να εξελιχθεί ο εγκέφαλός του και να αποκτήσει ισχυρότερη διανοητική ικανότητα από αυτή των άλλων πρωτευόντων (μπαμπουίνος, γορίλας, χιμπατζής). Το ένστικτο της επιβίωσης είναι ένα ισχυρό ατομικό ορμέμφυτο που δουλεύει αυτόματα και απροσχεδίαστα, χωρίς την εμπλοκή της συνείδησης ή όποιας νοητικής διεργασίας. Ο ανώτερος, όπως χαρακτηρίζεται, άνθρωπος με την υποτιθέμενη νοητική και ηθική ανωτερότητα, οφείλει ένα ξεκαθάρισμα με αυτό το ένστικτο, με μια "επιστροφή" στον φυσικό εαυτό για να ξεκαθαρίσει τη λεπτή διαφορά ανάμεσα στο κτήνος και τον πολιτισμένο άνθρωπο. Όμως το πρόβλημα είναι ότι μέσα στην αστική παράνοια όπως την είδαμε στην προηγούμενη παράγραφο, ο άνθρωπος δεν βρίσκει τις φυσικές συνθήκες για αυτή τη λεπτή διαδικασία. Στην πραγματικότητα ούτε τον χρόνο αλλά ούτε τον χώρο βρίσκει, απομακρυσμένος από την αρχέγονη φύση που έδινε αυτές τις δυνατότητες. Η ζωή στη φύση λοιπόν έχει αξία και για τη σωματική υγεία, αλλά περισσότερο για τη νοητική υγεία. Δεν ξεκουράζει και ανανεώνει τις σωματικές δυνάμεις μόνο αλλά και τις ψυχικές δυνάμεις - η φύση προσφέρει μία ολική ψυχοσωματική εμπειρία αυτοθεραπείας και ανανέωσης. Όλοι ζητούν "διακοπές στη φύση" αλλά το ψυχοθεραπευτικό κομμάτι περνά απαρατήρητο. Η φύση θεραπεύει και το σώμα και το μυαλό μαζί. Ο άνθρωπος επιστρέφοντας στη φύση ξαναμπαίνει θεληματικά στη μήτρα που τον γέννησε και επανασυνδέει τον εαυτό του  με την αρχέγονη μνήμη. Ταυτόχρονα αντιλαμβάνεται το ίδιο για τους άλλους, οπότε εκτός από την ατομικότητα κατανοεί και την κοινωνικότητα. Δεν είναι απλά θέμα ξεκούρασης από φυσικούς στρεσογόνους παράγοντες, αλλά θέμα βαθιάς ουσιαστικής προσέγγισης του ατόμου με τον εαυτό του - είναι ένα κρίσιμο πέρασμα από την υποκειμενικότητα στην αντικειμενικότητα του υποκειμένου. Ο ψυχοθεραπευτής προσπαθεί να βοηθήσει τον ασθενή με ψυχικά προβλήματα να απεγκλωβιστεί από την υποκειμενικότητα που τού παρουσιάζει εμμονικά το ίδιο πρόβλημα ξανά και ξανά σε έναν ατέρμονα κύκλο επανάληψης, για να δει τον εαυτό του πιο αντικειμενικά ώστε να βγάλει πιο σωστές κρίσεις. Η φύση μάς έδωσε την κληρονομιά της υποκειμενικότητας απλά γιατί αυτή δίνει στο άτομο τη δύναμη της επιβίωσης. Από αυτό το πανίσχυρο ένστικτο προέρχεται το εγωιστικό κοινωνικό πρότυπο στη βάση της σύγχρονης κοινωνικής παθολογίας: πρώτα πάσχει το υποκείμενο ως άτομο, και στη συνέχεια το σύνολο των υποκειμένων στο σκληρό περιβάλλον μιας αναγκαστικής συμβίωσης. Το ισχυρό ατομικό ορμέμφυτο δουλεύει υπόγεια και σκάβει την ψυχική υγεία και του ατόμου και της κοινωνίας. Αν αυτό το λεπτό σημείο κατανοηθεί, είναι πιο εύκολο να κατανοηθεί η αντικοινωνική συμπεριφορά του σύγχρονου ανθρώπου. Αυτά φίλε μου είναι τα μεγάλα κρυμμένα μυστικά της ψυχικής υγείας για τα οποία κανείς δεν μάς μίλησε, ενώ θα έπρεπε να μας μιλάνε για αυτά εξειδικευμένοι γνώστες και δάσκαλοι από τη βασική μας εκπαίδευση ήδη, ώστε να περάσουμε τα ευάλωτα στάδια του παιδιού και του εφήβου και να μεγαλώσουμε υποψιασμένοι και προετοιμασμένοι για τον σκληρό κόσμο των ενηλίκων.

Ποιος τρόπος ποδηλατικής δραστηριότητας όμως μπορεί να βοηθήσει την ψυχική υγεία; Ποδήλατο μπορεί κάποιος να κάνει με διάφορους τρόπους, και παρότι όλοι ξέρουν ότι όταν καβαλήσεις ένα ποδήλατο και βγεις μια βόλτα θα χαλαρώσεις ευχάριστα, δεν σημαίνει ότι μόλις καβαλήσεις ένα ποδήλατο θα γιατρέψεις τον ψυχικό σου κόσμο. Αυτός που κάνει αθλητισμό για παράδειγμα και έχει ως στόχο τη σωματική απόδοση και τα δυο μοναδικά πράγματα που τον ενδιαφέρουν είναι οι χρόνοι και οι αποστάσεις, κάνει κάτι που δεν έχει σχέση με την ψυχική υγεία. Για να ωφεληθείς ψυχικά πρέπει να δώσεις στον εαυτό σου τις προϋποθέσεις και συνθήκες μιας θεραπευτικής κατάστασης. Η άσκηση μέσα στο φυσικό περιβάλλον χωρίς άγχος και εξωτερικές πιέσεις και με εστίαση σε αυτό που κάνεις, είναι η καλή αρχή. Για να πετύχεις την ψυχοσωματική ωφέλεια, το σώμα θέλει τον χρόνο του για να ωφεληθεί από την κίνηση, αλλά και το μυαλό θέλει κι αυτό τον χρόνο του για να επεξεργαστεί και να αναθεωρήσει και να πάρει αποφάσεις ψύχραιμα και αντικειμενικά - προπαντός αντικειμενικά όπως είδαμε! Η εμπειρία λέει ότι για να δει ο ποδηλάτης αυτά τα οφέλη χρειάζεται έναν χρόνο το λιγότερο 10 μέρες σε μια ποδηλατική δραστηριότητα που μπορούμε να την αποκαλέσουμε ταξιδιωτική ποδηλασία (bicycle touring). Το ποδήλατο είναι αγαπημένος τρόπος διακοπών και περιήγησης για πολλούς ανθρώπους σε όλον τον κόσμο - και συνήθως πρόκειται για άτομα με ψυχική αυτάρκεια που μένουν στην προσωπική απόλαυση χωρίς την ψυχολογική ανάγκη για αυτοπροβολή και διαφήμιση. Η μαγική στιγμή έρχεται όταν κάποιος τολμήσει την πρώτη φορά. Είναι κάτι εύκολο που κάθε υγιής και αρτιμελής άνθρωπος μπορεί να κάνει χωρίς ειδικές ικανότητες, χωρίς ιδιαίτερο κόστος ή υλικά ή γνώσεις. Ένα απλό ποδήλατο με δύο ρόδες αρκεί, με δύο σχάρες μπροστά και πίσω και δύο ζευγάρια σακκιδίων πάνω τους όπου μπορεί να χωρέσει ένα μίνι νοικοκυριό - σκεύη μαγειρέματος, τρόφιμα, ρούχα, εξοπλισμό διαβίωσης, προσωπικά είδη. Δεν χρειάζεσαι ακριβό ή εξειδικευμένο ποδήλατο και υλικά, αλλά να μάθεις να αξιοποιείς απλά υλικά με έξυπνους τρόπους - αυτή είναι από μόνη της μια ενδιαφέρουσα πρόκληση που θα σε οδηγήσει προς την ανεξαρτησία και την αυτάρκεια. Ακόμη και κάποιος που δεν είναι αθλημένος μπορεί να κάνει 50 χιλιόμετρα κάθε μέρα το λιγότερο, και αυτή είναι μία απόσταση που δίνει στον ποδηλάτη ελευθερία μετακίνησης και τη δυνατότητα να πάει πρακτικά οπουδήποτε. Ο δρόμος του ποδηλάτου βγάζει στη χώρα της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και της αυτάρκειας και σε εκπαιδεύει σε έναν τρόπο ζωής μακριά από την αστική ευκολία, όπου όλα λες και είναι φτιαγμένα για να σε οδηγήσουν στην εξάρτηση και την αδράνεια. Εκπαιδεύεις τον εαυτό σου να μην τα περιμένει έτοιμα, αλλά με τα ελάχιστα να νιώθει επαρκής, ασφαλής, ικανός, ικανοποιημένος με την αξία των απλών πραγμάτων. Να μην πέφτει στις άπειρες καλοστημένες παγίδες της απογοήτευσης και της εγκατάλειψης και να κερδίζει την επιβίωση και την ευτυχία του με τα δικά του χέρια - και πόδια!

Κάτω από αυτές τις συνθήκες ας δούμε τι συμβαίνει με τους 6 όρους της ψυχοσωματικής υγείας που αναλύθηκαν παραπάνω:
1) Η ιδανική διατροφή -- Η Ελλάδα είναι μια μεσογειακή χώρα με ισορροπημένο εύκρατο κλίμα το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, πράγμα που την κάνει ιδανική για διακοπές και διαβίωση στη φύση, κι ακόμα περισσότερο για την ποδηλατική περιήγηση. Η ελληνική φύση είναι γεμάτη φυσικές τροφές, κυριολεκτικά γεμάτη όλο το χρόνο. Στις νότιες και δυτικές περιοχές ο χειμώνας είναι ήπιος και βρίσκεις εσπεριδοειδή (πορτοκάλια), άγρια χόρτα, λαχανικά κλπ., τις άλλες δε τρεις χρυσές εποχές ολόκληρη η χώρα είναι ένας απέραντος παράδεισος με τροφές υπέροχης ποιότητας. Εκτός όμως από τα φυσικά τρόφιμα που συλλέγεις από την άγρια φύση, τους κήπους, τα κτήματα με τις διάφορες καλλιέργειες, στην ύπαιθρο και στα χωριά συναντάς ανθρώπους που είναι φιλικοί, φιλόξενοι, γενναιόδωροι σε έναν άγνωστο που θα δουν με ένα ποδήλατο. Πόσες φορές με έχουν σταματήσει άνθρωποι στους δρόμους για να μού δώσουν διάφορα πράγματα. Είσαι σε έρημο επαρχιακό δρόμο, οδηγός σταματά το αυτοκίνητο και σού κάνει νόημα να σταματήσεις, υποθέτεις ότι θα σού ζητήσει κάποια βοήθεια αλλά αυτός σού προτείνει μια σακούλα με τρόφιμα ή σού δίνει κρύο νερό μέσα στη ζέστη του μεσημεριού. Κάτι τέτοιες στιγμές σε ξανακάνουν Άνθρωπο με κεφαλαίο - τίποτα δεν ζητάς, τίποτα δεν σού λείπει, και να βλέπεις έναν άγνωστο να σού προσφέρει κάτι. Εκτός από τα φυσικά τρόφιμα η ύπαιθρος παράγει ιδιαίτερα και εξαιρετικά παραδοσιακά τοπικά προϊόντα από την γεωργία και κτηνοτροφία που δεν έχουν το ανάλογό τους. Στις άκρες των δρόμων, στα μαγαζάκια των χωριών, θα βρεις πρωτόγνωρα τρόφιμα απίστευτης ποιότητας που θα εκτινάξουν τα γευστικά σου κύτταρα στα ουράνια. Τα τρόφιμα αυτά ακόμα κι όταν δεν είναι φρέσκα αλλά επεξεργασμένα, παράγονται από μικρές επιχειρήσεις και συνήθως συντηρούνται με ήπιες παραδοσιακές μεθόδους και όχι με τα βάρβαρα χημικά που χρησιμοποιούν οι μεγάλες εταιρείες τροφίμων για να αυξήσουν στο μέγιστο τη ζωή των προϊόντων στο ράφι. Σε συνδυασμό με τα υπέροχα φρέσκα νερά των πηγών, μετά από αυτά μπορούμε να πούμε απερίφραστα και 100% ρεαλιστικά και 100% κυριολεκτώντας, ότι αν σε ενδιαφέρει το καλό φαγητό και η σωστή διατροφή κι έχεις μαζί σου μαγειρικά σκεύη, στην Ελλάδα βρίσκεις τον παράδεισό σου. Η διατροφή σου ταξιδεύοντας με ποδήλατο στην Ελλάδα είναι καλύτερη από την διατροφή που έχεις όταν ζεις μέσα στο ίδιο σου το σπίτι.
2) Η ποδηλατική άσκηση -- Η ποδηλατική κίνηση είναι μαζί με το κολύμπι οι καλύτερες ασκήσεις που υπάρχουν - και γι΄ αυτό περιλαμβάνεται συνήθως στα προγράμματα αποκατάστασης ασθενών με κινητικά προβλήματα. Η ποδηλατική κινησιολογία είναι ήπια και ασφαλής καθώς προσαρμόζεις απόλυτα την ένταση (από εξαιρετικά ήπια προσπάθεια μέχρι όσο θέλεις), δεν έχει κραδασμούς, και εμπλέκει τους ισχυρότερους μύες του σώματος δηλ. των ποδιών. Είναι ιδανική άσκηση αντοχής που ωφελεί μακροπρόθεσμα καρδιά, αγγεία, πνεύμονες. Και το καλύτερο, γίνεται "στο παρασκήνιο", δεν σε απασχολεί, εσύ απλά απολαμβάνεις τη βόλτα και το σώμα εργάζεται όπως αυτό ξέρει καλύτερα. Ως άθλημα η ποδηλασία θεωρείται άσκηση με μακροπρόθεσμα οφέλη και οι ποδηλάτες θεωρούνται από τους πιο υγιείς αθλητές. Το ποδήλατο ωφελεί την υγεία πάντα, ακόμα κι όταν γίνεται όχι για αθλητισμό αλλά απλώς χρησιμοποιείται για πρακτικούς λόγους στην καθημερινή ζωή.
3) Η φυσική ανάπαυση -- Μέσα στην παραδεισένια ελληνική φύση έχεις την απόλυτη εμπειρία ανάπαυσης - δεν ξεκουράζεσαι (ξε + κούραση), αναπαύεσαι και ξανανιώνεις. Μακριά από τις κολάσεις της πόλης, το θόρυβο, τη φωτορρύπανση, χωρίς δίκτυα και ακτινοβολίες, μέσα στη μαγεία της ήσυχης νύχτας, κάποιες φορές με τις σταγόνες της βροχής να χαϊδεύουν τον ουρανό της σκηνής, ο λεπτός ήχος του ρυακιού και το διακριτικό τραγούδι του τριζονιού θα σε αποκοιμήσουν, τα πνεύματα του δάσους θα συνοδέψουν τα όνειρά σου, και το σώμα σου θα αποκτήσει την εμπειρία του τέλειου ύπνου. Είσαι μέσα σε ένα φυσικό περιβάλλον γεμάτο αρνητικά ιόντα που εξυγιαίνουν τον αέρα που αναπνέεις και επίσης την ψυχολογία σου - οι άνθρωποι των πόλεων έχοντας ανακαλύψει την αξία των ανιόντων έχουν τους ηλεκτρικούς ιονιστές, αλλά βέβαια τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την ατμόσφαιρα κοντά σε έναν καταρράκτη, σε ένα ρυάκι, ή εκείνες τις μαγικές στιγμές με τη γλυκιά συννεφιά ή με τη βροχή. Τίποτα δεν θα διαταράξει τον ύπνο σου και το σώμα σου θα δοκιμάσει μια απολαυστική εμπειρία ανανέωσης, και το πρωί οι πρώτες ακτίνες του ήλιου θα σού δώσουν την αίσθηση της απόλυτης δύναμης και θα βγεις από τη σκηνή πανέτοιμος για όλα τα πράγματα και θαύματα που θα σού φέρει η καινούργια μέρα.
4) Οι καινούργιες ιδέες -- Σήμερα μια μικρή κινητή συσκευή, ένα smartphone ή ένα tablet, μπορεί να χωρέσει την ψηφιακή σου ζωή: επικοινωνία, ταχυδρομείο, ενημέρωση, βιβλία, γνώση. Ακόμα και στις πιο μακρινές περιοχές, σχεδόν παντού, τα δίκτυα κινητής δίνουν όλες τις δυνατότητες της επικοινωνίας όπως όταν είσαι στο σπίτι σου. Είναι υπέροχο να ξεκουράζεσαι στον ίσκιο του μεσημεριού ή πριν κοιμηθείς ξαπλωμένος μέσα στη γαλήνη της φύσης να διαβάζεις ένα βιβλίο κρατώντας ζωντανή τη σκέψη σου με τις ιδέες που αγαπάς.
5) Η δημιουργική σκέψη -- Στην αποστασιοποίηση από τον εαυτό κρύβεται η ουσία της ψυχολογικής αναγέννησης. Κάθε άμεση ή έμμεση ψυχική βία και κακοποίηση, είτε από άτομα είτε από το ιδεοληπτικό και ψυχαναγκαστικό αστικό περιβάλλον, απλά δεν υπάρχει. Κάθε αίσθηση ανικανότητας απλά δεν υπάρχει. Κάθε απαξία απλά δεν υπάρχει. Κάθε συγγνώμη δεν έχει λόγο ύπαρξης. Κανένα συναίσθημα δεν ζητά απόκρυψη. Καμία κριτική δεν έχει λόγο ύπαρξης. Κάθε υπερευαισθησία, κατάρρευση, διαφωνία, σύγκρουση, ανάγκη επιβεβαίωσης, άμυνα, συγκάλυψη, προσποίηση, εμμονή, κάθε αρνητικό αίσθημα και συναίσθημα πιο εύκολα αφήνεται στο παρασκήνιο. Γίνονται αυτά μακρινά σημεία στο ορίζοντα που είσαι σε θέση να τα διακρίνεις, να τα συγκρίνεις, να τα κρίνεις, με σωστότερη κρίση πλέον γιατί η απόσταση που πήρες σε βοηθάει να τα δεις πιο αντικειμενικά. Εσύ αυτό που έχεις να κάνεις είναι να είσαι ενήμερος για τον μηχανισμό της αποστασιοποίησης αυτής, και να πάρεις την απόφαση να τον δοκιμάσεις στον εαυτό σου ως αυτόνομη και ελεύθερη προσωπικότητα που επιδέχεται χειρισμούς που εσύ αποφασίζεις μη δίνοντας λογαριασμό σε κανέναν άλλον παρά μόνο στον εαυτό σου.
6) Με άλλα λόγια έπειτα από όλα αυτά, όλα είναι με το μέρος σου, όλα βοηθούν, όλα συμβάλλουν στην αναζωογονητική εμπειρία. Εσύ παίρνεις το ποδήλατό σου, και τα υπόλοιπα σε ακολουθούν φυσικά και αβίαστα. Δεν χρειάζεται να ζήσεις στο παρελθόν -αυτό πέρασε και δεν γυρίζει πίσω- ούτε στο μέλλον -αυτό δεν το ξέρεις-, αλλά αρχίζεις να ζεις το παρόν ρουφώντας τη μαγεία της στιγμής. Απομακρύνθηκες από την αστική παράνοια που μέρα-νύχτα ουρλιάζει στα αυτιά σου και πετά στα μούτρα σου το αρνητικό πρόσημο των πραγμάτων. Δεν είναι όμως μόνο η δημιουργική μοναξιά που θα σε βοηθήσει να διαχειριστείς καλύτερα τον εαυτό σου, υπάρχει και μια δεύτερη πραγματικότητα ακόμα πιο συναρπαστική που δίνει μια αίσθηση ισορροπίας του εαυτού στον κόσμο, που δεν είναι άλλη από τους ανθρώπους της υπαίθρου. Οι άνθρωποι των πόλεων είναι αδιάφοροι στην καλύτερη περίπτωση, αλλά οι άνθρωποι στη φύση και τα χωριά είναι απολαυστικά δεκτικοί στην επικοινωνία, βλέπεις μέσα στα μάτια τους τη χαρά της ανθρώπινη επαφής, δεν έχουν χάσει την ειλικρίνεια και την ανθρωπιά της φυσικής κοινωνικότητας. Μέσα στην πόλη πρέπει να είσαι αδιάκοπα σε αμυντική επιφυλακή για να μην σε κλέψουν, στη φύση και τα χωριά με ασφάλεια θα αφήσεις το ποδήλατο οπουδήποτε ξέροντας ότι όταν γυρίσεις θα το βρεις εκεί. Κινείσαι σε έναν κόσμο που σού θυμίζει ότι υπάρχει και το θετικό πρόσημο των πραγμάτων. Αρχίζεις να απολαμβάνεις το κάθε δευτερόλεπτο, να τοποθετείς τον εαυτό σου καλύτερα επάνω σε ένα μικρούλη πλανητάκο που τρέχει μέσα στο σκοτεινό κοσμικό χάος. Είπε ο Richard Dawkins: "Είναι σίγουρο ότι θα πεθάνουμε κι αυτό μας κατατάσσει στους τυχερούς. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πεθαίνουν γιατί ποτέ δεν γεννιούνται. Εκείνοι που θα μπορούσαν να είναι στη θέση μου αλλά δεν πρόκειται να δουν το φως είναι περισσότεροι από τους κόκκους άμμου στη Σαχάρα. Αυτά τα αγέννητα φαντάσματα περιλαμβάνουν ποιητές μεγαλύτερους από τον Keats, επιστήμονες μεγαλύτερους από το Νεύτωνα, γιατί ο αριθμός ανθρώπων που θα μπορούσε να πάρει το DNA μας υπερβαίνει συντριπτικά το σύνολο όλων των ανθρώπων. Όμως σε πείσμα όλων αυτών εσείς κι εγώ στην κανονική μας ύπαρξη είμαστε εδώ, οι ελάχιστοι προνομιούχοι που κερδίσαμε τη λοταρία της γέννησης, και τολμάμε και γκρινιάζουμε για την επιστροφή μας στην προηγούμενη κατάσταση από την οποία η συντριπτική πλειοψηφία δεν εμφανίστηκε ποτέ." Κατανοώντας τον χώρο και τον χρόνο που η πόλη ποτέ δεν θέλησε να σού δώσει -αντίθετα αδιάκοπα σε αναγκάζει να κάνεις πράγματα πάντα για κάποιους άλλους αλλά αδιαφορώντας για τον εαυτό σου-, δίνεις τον χωροχρόνο πίσω στον εαυτό σου κερδίζοντας μια θέση στην αιωνιότητα.

Η ιδέα για το άρθρο αυτό γεννήθηκε πριν πολύ καιρό μια βροχερή μέρα στη λίμνη του Αώου. Μια καταιγίδα ερχόταν προς το μέρος μου και βρήκα καταφύγιο σε ένα κιόσκι. Ένα κοπάδι πρόβατα είδα να ξεχύνεται στο οροπέδιο, χωρίς να δίνουν δεκάρα για τη βροχή, με φόντο έναν κεραυνό που στεφάνωσε το απέναντι βουνό. Οι σταγόνες έφεραν τη μυρωδιά του όζοντος από το χορτάρι και το χώμα. Δεν υπήρχε ψυχή γύρω πουθενά, κι όμως σε μια ψευδαίσθηση μοναξιάς αυθόρμητα αναρωτήθηκα αν πραγματικά είμαι μόνος κι αν υπάρχει μοναξιά τελικά, αφού στον κόσμο των θαυμάτων δεν καταλάβαινα σε ποιον χώρο θα μπορούσα να ανήκω, καθώς πριν προλάβω να χωνέψω το ένα θαύμα αμέσως ερχόταν το άλλο στην επόμενη στροφή του δρόμου. Σκέφτηκα πώς θα μπορούσα να κλείσω τη στιγμή σε ένα μπουκάλι, πώς θα μπορούσα να την πάρω μαζί μου για πάντα, αλλά αυθόρμητα αναρωτήθηκα αν πραγματικά υπάρχει επίσης χρόνος τελικά, αφού η στιγμή που ζεις μπορεί να χαθεί όμως θα έρθουν άλλες στιγμές με τα δικά τους θαύματα.




Διάσχιση Λάκμου: κυνηγώντας την ποδηλατική περιπέτεια

Ο Λάκμος (Περιστέρι) είναι ψηλό βουνό πάνω από τα 2000μ., δηλ. ένας αλπικός χώρος που απαιτεί καλή οργάνωση και προετοιμασία. Εάν μπόρεσα να κάνω τη διαδρομή Συρράκο-Βερλίγκα-Χαλίκι σε μία μέρα χωρίς απώλειες και χωρίς προβλήματα, αυτό συνέβη για συγκεκριμένους λόγους.


Η διαδρομή:
https://www.bikemap.net/en/r/11438052/

Ο πρώτος λόγος ήταν, ναι, ο καιρός. Ξεκίνησα μόνο αφού βεβαιώθηκα από τις προβλέψεις ότι έχω μπροστά μου μέρες με αίθριο καιρό για όλη τη χώρα. Χρειάστηκα τρεις σοβαρές ποδηλατικές μέρες για να φτάσω στο Συρράκο -χωρίς κούραση γιατί είχε προηγηθεί καλή προετοιμασία- και ο καιρός εξακολουθούσε να είναι υπέροχος και καθαρός. Ο δεύτερος λόγος είχε να κάνει με τη φυσική κατάσταση. Από παλιά είχα στο μυαλό μου τη διαδρομή αυτή, αποφάσισα ότι θα την κάνω φέτος, και εδώ και μήνες βρισκόμουν σε μια διαδικασία σοβαρής φυσικής προετοιμασίας, που είχε να κάνει με ποδηλασία, με ορεινό περπάτημα και τρέξιμο, και με άσκηση με βάρη για την ενδυνάμωση χεριών/ώμων/μέσης, καθώς προβλεπόταν άγριο σπρώξιμο φορτωμένου ποδηλάτου με τα χέρια σε άγριους πετρόδρομους. Για να είμαι απόλυτα σαφής, αυτή είναι η βασική προϋπόθεση για να τα βγάλεις πέρα εκεί πάνω και να επιστρέψεις αλώβητος - αν δεν είσαι απόλυτα σίγουρος για τις δυνάμεις σου μη τολμήσεις να βγεις στον πηγαιμό για μια τέτοια Ιθάκη, τελεία. Ο "δρόμος" είναι τόσο άγριος που δεν μπορούσα να πάω καβάλα ούτε στην κατηφόρα. Ο τρίτος λόγος έχει να κάνει με το ποδήλατο και τον εξοπλισμό. Ξεκινώντας για το βουνό εκείνο, ήξερα ότι το ποδήλατό μου, φτιαγμένο και συντηρημένο στον απόλυτο βαθμό από εμένα τον ίδιο, είναι το άκρον άωτον της στιβαρότητας και της σιγουριάς. Και όσο για τον εξοπλισμό, είχα μαζί μου υλικά για επιβίωση μερικών ημερών στις απρόβλεπτες συνθήκες των υψηλών ορέων, από τρόφιμα μέχρι εξοπλισμό προστασίας από πιθανές και απίθανες καιρικές συνθήκες. Υπήρξε όμως κι ένας τέταρτος λόγος, ήταν τα παπούτσια που μού έδωσε ένας φίλος που κάνει ορεινό μαραθώνιο - αυτό το παπούτσι με βοήθησε να περάσω το απίστευτο αλπικό κατσάβραχο χωρίς κανένα στραμπούληγμα ή άλλο πρόβλημα στα πόδια μου. Με αυτά και με εκείνα, κατάφερα μέσα σε μια μέρα να διασχίσω 35 περίπου κολασμένα χιλιόμετρα, χωρίς ζημιές, χωρίς απώλειες, χωρίς μυοσκελετικά προβλήματα και άλλα θέματα υγείας. Χωρίς εξάντληση έφτασα στο Χαλίκι εκείνο το υπέροχο απόγευμα έχοντας στα μάτια και στο μυαλό μου τις υπέροχες εικόνες και εμπειρίες της υπέροχης εκείνης ημέρας. Ήμουν τόσο δυνατός μετά από τη διαδρομή εκείνη, που την επόμενη μέρα έκανα άνετα 150 περίπου χιλιόμετρα σε μια διαδρομή, πάνω από μεγάλα βουνά από Χαλίκι, Μέτσοβο, πέρασμα αυχένα Κατάρας, κατάβαση μέχρι Καλαμπάκα, και κάμποσα ακόμα χιλιόμετρα μέσα στον θεσσαλικό κάμπο.


Ανεβαίνοντας προς το διάσελο της Κατάρας.





Η Κατάρα αλλαγμένη για πάντα από την "ανάπτυξη"... Όπως την ξέρατε... ξεχάστε την.



Κατεβαίνοντας προς το Μέτσοβο, με φόντο τον Λάκμο.




Δυο λήψεις μιας τεράστιας γέφυρας της Νέας Εγνατίας, μία από πάνω και μία από κάτω, στη χαράδρα κάτω από το Μέτσοβο. Η κλίμακα αυτών των έργων είναι τεράστια, και καταστρέφει το τοπίο μια κι έξω για πάντα.


Κλασικά βοσκοτόπια προς Χαλίκι.


Κατεβαίνοντας προς το Χαλίκι.




Μπαίνοντας στην επικράτεια του αγριοκάτσικου, ένα τέτοιο νιώθεις κι εσύ.


Ο Εθνικός Δρυμός. Στα χαρτιά βέβαια. Γιατί με το τελευταίο νομοσχέδιο ιδίως... δεν αφήνουν τίποτα όρθιο στη χώρα ολόκληρη.



Πεντανόστιμα μούρα δίπλα στο δροσερό νερό της πηγής!


Σκαρφαλώνοντας τον μοναδικό Μπάρο, τον ψηλότερο ασφαλτόδρομο στην Ελλάδα, μέχρι τα 1929 μέτρα ψηλά!




Κατεβαίνοντας από τον Μπάρο προς τους Καλαρρύτες. Απέναντι τα Πράμαντα και οι Μελισσουργοί.


Έχοντας διανυκτερεύσει κοντά στο χωριό, ξεκίνησα τη μέρα σέρνοντας το ποδήλατο μέσα στα καλντερίμια του Συρράκου. Διαδικασία επίπονη σαν προπόνηση για αυτό που επρόκειτο να ακολουθήσει, καθώς δρόμοι δεν υπάρχουν μέσα στο χωριό!






Το Συρράκο είναι ένα μέρος μιας μοναδικής αισθητικής, κάτι που δεν υπάρχει πουθενά αλλού. Για ένα δίωρο τουλάχιστον θα απολάμβανα αυτό τον υπέροχο χώρο της πέτρας και της ιστορίας, τις πρώτες ώρες της ημέρας με τον ήλιο να πέφτει λοξά από το βουνό της ανατολής πάνω στις πέτρινες σκεπές και τα πέτρινα φιδωτά μονοπάτια.















Ο ήλιος χτυπούσε κανονικά όταν άρχισε η μεγάλη ανηφόρα. Σύντομα θα διαπίστωνα ότι η κλίση δεν μού επέτρεπε να κάνω ποδήλατο, αλλά στο εξής θα έσπρωχνα το φορτωμένο ποδήλατο στην ανηφόρα με τα χέρια.










Δεν μπορώ να περιγράψω ικανοποιητικά τον Λάκμο, ούτε με λέξεις ούτε με εικόνες. Ο αλπικός χώρος έχει μια ιδιαίτερη γεωμετρία, που δεν μοιάζει με ό,τι οι άνθρωποι είναι συνηθισμένοι να βλέπουν στις χαμηλές περιοχές, οι όγκοι και η κλίμακα του τοπίου και των μεγεθών είναι διαφορετική και η φωτογραφία, που περιορίζεται στις δύο διαστάσεις, αδυνατεί να αποδώσει τον χώρο του ψηλού βουνού, τουλάχιστον σε αυτόν που δεν έχει την ανάλογη εμπειρία της κίνησης και της αισθητικής.


Ένα ξωκκλήσι Αγίων Αποστόλων, κυριολεκτικά στη μέση του πουθενά στο άγριο βουνό.


Τα Γιάννενα με τη λίμνη τους στο βάθος.


Η μία λάκα διαδέχεται την άλλη. Σε κανένα μισάωρο φτάνεις εκεί στο δρόμο στο απέναντι βουνό για να ανακαλύψεις ότι η επόμενη λάκα σε περιμένει.








Η πρόθεσή μου ήταν η διαδρομή Συρράκο - Βερλίγκα, ανάβαση στη διπλανή κορυφή Τσουκαρέλα, και μετά στο βόρειο τμήμα του Λάκμου, Ραχούλα, Γερακάρι, Ανθοχώρι, μέχρι να βγω στο Μέτσοβο. Ήταν απόγευμα ενώ βρισκόμουν στη Βερλίγκα, όπου κάνοντας μια στάση για να απολαύσω το παγωμένο νερό της Καρβελούς, αποφάσισα να κατεβώ ανατολικά προς Χαλίκι. Παρόλο που σε όλο σχεδόν το αλπικό κομμάτι πήγαινα με τα πόδια, το χτύπημα στον αλπικό πετρόδρομο ήταν τόσο άσχημο που ανησύχησα για την υγεία του ποδηλάτου μου.


Η άφιξη στη λάκα της Βερλίγκας, σε υψόμετρο 2150μ. Αριστερά η κορφή Τσουκαρέλα στα 2295μ.





Οι μαίανδροι της Βερλίγκας.


Η Καρβελού, με ένα νερό που θαρρείς πως παραβιάζει τους νόμους της φυσικής και έχει θερμοκρασία κάτω του μηδενός.











Πραγματικά φοβήθηκα μήπως διαλύσω την πισινή ρόδα στο ανελέητο τερραίν, αυτή που σήκωνε το μεγάλο βάρος. Έτσι κι αλλιώς είχα πάρει μια γερή δόση ποδηλατικής περιπέτειας στον Λάκμο, και γεμάτος ευγνωμοσύνη απέναντι στο βουνό που μου χάρισε ένα προσωπικό επίτευγμα, έφτασα στο Χαλίκι σώος και αβλαβής, στη φιλόξενη αγκαλιά του γραφικού ξωκκλησιού του Προφήτη Ηλία.

Το Ταξίδι του Ιάσονα (2009)

Το 2009 με την ευκαιρία της μετάβασης της Αργούς στην Κολχίδα, ένας Έλληνας ταξιδευτής επαναλαμβάνει τον μύθο με μία "Αργοναυτική Εκστρατεία" με την ανθρώπινη δύναμη.

Το 2022 το ντοκυμαντέρ "Το Ταξίδι του Ιάσονα" θυμίζει το ταξίδι εκείνο, ως φόρος τιμής στα 100 χρόνια της πολιτισμικής μνήμης της Μικρασίας. Το ντοκυμαντέρ αποτελείται από 12 μέρη με συνολικό χρόνο 1 ώρα και 38 λεπτά.

12 βίντεο, 1 ώρα 38 λεπτά συνολικά.
https://www.youtube.com/watch?v=BpKxo-QyXbU&list=PL3577Iq2gk6oINSUaKuXlqhVjtECLnr9u

Το χρονικό του ταξιδιού:

Ιδιοκατασκευή: Ένα Άλλο Όχημα για μια Άλλη Ελλάδα

Ένα πρόβλημα ορισμού το έχω, δεν ξέρω πώς να το ονοματίσω, ασυνήθιστο σε αυτή τη χώρα και άντε να βρεις ονομασία. Στα αγγλικά έχει επικρατήσει να λέγεται ως "tadpole trike", έτσι το βρίσκεις. Μπορώ να το πω τρίροδο ποδήλατο (ΤΠ). Ποδήλατο με τρεις ρόδες λοιπόν, με τη μία πίσω και τις δύο μπροστά -- καθώς υπάρχει και με τις δύο πίσω και μία μπρoστά το "delta trike". Μια σελίδα που εξηγεί τι είναι:
https://www.atomiczombie.com/streetfox-tadpole-trike-diy-plan/


Η παραπάνω σελίδα δίνει τις πρώτες γενικές πληροφορίες για το όχημα, και κάποιες υποδείξεις για την κατασκευή του. Ναι, μπορείς να το κατασκευάσεις μόνος σου  - με κάποιες προϋποθέσεις φυσικά. Μια τέτοια κατασκευή είναι πολύ υποκειμενική, και για να κάνεις κάτι που θα είναι ασφαλές και θα σε ικανοποιήσει, πρώτα πρέπει να κάνεις την έρευνά σου για να δεις τι έχουν κάνει άλλοι. Έτσι παίρνεις ιδέες πάνω στις οποίες χτίζεις τις δικές σου. Ξεκαθαρίζω δυο πράγματα:
- πρέπει να έχεις μια καλή τεχνική βάση στο ποδήλατο, πρακτικά δηλαδή θα πρέπει να είσαι σε θέση το ποδήλατό σου το κανονικό να μπορείς να το κάνεις κομματάκια, να διορθώσεις οποιοδήποτε πρόβλημα, να το συντηρήσεις, να το λιπάνεις, και να το συναρμολογήσεις έτσι ώστε να είναι έτοιμο για δράση, λειτουργικό και ασφαλές,
- πρέπει να έχεις μια γενική "τεχνική αντίληψη" όπως θα το λέγαμε, δηλαδή την ικανότητα να φαντάζεσαι απλές λύσεις σε σύνθετα τεχνικά προβλήματα.
Εάν νομίζεις ότι έχεις αυτές τις δυο ικανότητες, τότε είσαι σε θέση να κατασκευάσεις ένα τρίροδο ποδήλατο με αξιώσεις, και να βγεις στους δρόμους κυκλοφορώντας κανονικά με ευθύνη και με ασφάλεια.

Επίσης βεβαίως υπάρχει και αυτό που ονομάζουμε υπευθυνότητα. Δεν κάνουμε ένα παιχνίδι για την αυλή μας, αλλά κάνουμε ένα σοβαρό όχημα για να κυκλοφορήσουμε στους δημόσιους δρόμους. Εκεί δεν είμαστε μόνοι, και είμαστε υπεύθυνοι και για τη δική μας ασφάλεια αλλά και των άλλων. Αν τυχόν θέλεις να αυτοκτονήσεις κάνε το μόνος, οι άλλοι δεν σού χρωστάνε τίποτα. Θέλουμε ένα όχημα κατασκευασμένο με συγκεκριμένες σχεδιαστικές αρχές, απόλυτα μελετημένο και ασφαλές, τελεία.


-- Μια σύντομη αξιολόγηση του ΤΠ:

Ειδικά για αυτή τη χώρα, για αυτόν τον υπέροχο τόπο με το υπέροχο κλίμα και την υπέροχη φύση, σίγουρα πρόκειται για ένα μοναδικό τρόπο αυτοκινητικής απόλαυσης -- με την πραγματική έννοια του όρου "αυτο-κίνηση". Η κατασκευή ενός οχήματος δεν είναι δουλειά που βγαίνει σε μερικά απογεύματα, αλλά με συστηματική δουλειά γίνεται εφικτή. Είναι ένα ολόκληρο πρότζεκτ που απαιτεί σοβαρή γνώση και σοβαρή ενασχόληση για πολύ χρόνο. Αν βάλεις όλο το μυαλό σου επάνω σε αυτό, σπάς το πρόβλημα σε μικρά κομμάτια, που ένα-ένα τα τελειώνεις όμορφα και ωραία, και μια μέρα έχεις μπροστά σου ένα δημιούργημα για το οποίο θα απορήσεις πώς το έκανες. Εκεί κρύβεται η μαγεία του πράγματος, δεν είναι μονάχα η απόλαυση να το οδηγείς έξω στους δρόμους, είναι η ηδονή της δημιουργίας που πολλαπλασιάζει την απόλαυση.

Μηχανικός δεν είμαι, ούτε εργαστήριο έχω, όλα έγιναν μέσα σε μια αποθήκη με απλά εργαλεία χεριού. Γωνιακό τροχό δεν είχα ούτε ήξερα να χρησιμοποιώ, το έμαθα στην πορεία, δανείστηκα έναν γωνιακό από φίλο που τον χάλασα και αγόρασα άλλον. Μετά από περίοδο μηνών παλεύοντας με εργαλεία και βίδες και κοψίματα μετάλλου με τον γωνιακό, και τρέξιμο σε φίλους για κολλήσεις γιατί ούτε από κόλληση είχα ιδέα (ούτε έχω), μια μέρα είχα μπροστά μου έναν σκελετό που ούτε ο θεός θα τον έκανε τέτοιον, γιατί όλα πάνω του ήταν στραβά αφού είχε φτιαχτεί χωρίς καλίμπρες αλλά "με το μάτι". Την άλλη μέρα τον έντυσα με τα βασικά ανταλλακτικά, και εκείνο το απόγευμα έμεινε αξέχαστο. Ναι, δούλευε!



Σταδιακά βελτιώνοντας την κατασκευή, για μήνες με το όχημα εκείνο γυρνούσα τους δρόμους για όλους τους πιθανούς λόγους - καθημερινή μετακίνηση, επικοινωνία, ψώνια, μεταφορές, βόλτες, άσκηση. Τόλμησα να κάνω και ένα ολικό σκληρό τεστ, δηλαδή να το φορτώσω φουλ για ταξίδι 10 ημερών σε μια δύσκολη ορεινή διαδρομή. Θα ήταν μια σκληρή δοκιμασία που θα μού έδειχνε τις ανοχές του οχήματος σε ανελέητη χρήση με μεγάλο φορτίο σε δρόμους με μεγάλες κλίσεις, πριν κατασκευάσω τον σκελετό με σοβαρές κολλήσεις για βέλτιστη αντοχή και με σωστή γεωμετρία. Ήταν στα ορεινά του νομού Γρεβενών εκείνη η εξόρμηση, 10 ανελέητες μέρες σε 650 ανελέητα χιλιόμετρα. Κι όμως όλα πήγαν ρολόι, ήταν μια καταπληκτική εμπειρία, φουλ εξοπλισμός για αξέχαστες απολαύσεις στη μέση του πουθενά, ασφαλείς ανηφόρες και κατηφόρες σε εξωφρενικές κλίσεις με το μεγάλο βάρος, καμία ζημιά, ούτε ένα λάστιχο έτσι για το γαμώτο, και σε μένα κανένα πρόβλημα με κούραση ή εξάντληση ή θέμα υγείας (πρέπει να πω βέβαια ότι έχει σημασία η εμπειρία). Το τέρας ζύγιζε πάνω από 65 κιλά στο σύνολο, και μια μέρα σε μια μεγάλη κατηφόρα έπιασα την ταχύτητα των 58 χλμ/ώρα. Δεν έχω μπει σε κόκπιτ από φόρμουλα ένα, αλλά να κατεβαίνεις μια κατηφόρα με αυτή την ταχύτητα και με αυτό το φορτίο και με την άσφαλτο 30 πόντους από τον πισινό σου και χωρίς καμιά προστασία γύρω σου, ήταν σκέτο θρίλερ! Δεν κουνιόταν απολύτως τίποτα, το όχημα ήταν κολλημένο στο δρόμο ωσάν να ήμουν σταματημένος!





Ειλικρινά δεν σηκώνω συμβιβασμούς σε θέματα ασφάλειας και ήθελα ένα όχημα στιβαρό και ασφαλές για κάθε χρήση εκτός αγωνιστικής/γρήγορης οδήγησης: καθημερινή μετακίνηση, ψώνια, μεταφορά πραγμάτων, ταξίδι. Μετά από μηνών χρήση και πειραματισμό και δοκιμή και βελτιώσεις και δοκιμασία σε όλες τις πιθανές συνθήκες, έχω να πω τα εξής, σαν γενική μια γενική αξιολόγηση:

Στη θετική πλευρά:
1. Η απόλυτη άνεση. Κανένα πρόβλημα στάσης ή επαφής (τριβή ή χτύπημα) σε κανένα σημείο του σώματος. Όχι τριβή σε σέλα. Όχι στρες στη μέση. Όχι στρίψιμο στο λαιμό. Όχι χτύπημα οι παλάμες σε τιμόνι. Σαν να κάθεσαι στην αγαπημένη σου πολυθρόνα, τελεία. Ακόμα κι όταν παλεύεις σε ανηφόρα, όταν σταματήσεις δεν έχεις στρες πουθενά, νιώθεις μόνο τη δουλειά που έβγαλαν τα πόδια. Αυτό το κάνει ιδανικό για ανθρώπους κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας, που αυτό που θέλουν είναι η ωφέλεια της άσκησης μόνο, δηλαδή η ωφέλεια στο καρδιαγγειακό και το αναπνευστικό χωρίς πολλή ταλαιπωρία.
2. Είναι κατάλληλο για περισσότερους ανθρώπους δίνοντας δυνατότητα αυτοκίνησης σε άτομα με θέματα ισορροπίας, κινητικά προβλήματα κλπ. Μια μέρα κάποιος που ζει σε αναπηρικό καροτσάκι μού ζήτησε να το δοκιμάσει, τον βοήθησα να ανέβει, και για πρώτη φορά στη ζωή του κάνοντας βόλτα με όχημα που δεν ήταν ηλεκτρικό ήταν για αυτόν συγκλονιστική εμπειρία.
3. Έχεις την τέλεια θέση για να απολαύσεις τον κόσμο. Η πανοραμική θέση είναι ανεκτίμητη. Βλέπω ταυτόχρονα μπρος, αριστερά, δεξιά, βλέπω ακόμα και πίσω στους καθρέφτες. Η ανοιχτή θέαση προσφέρει τη μεγαλύτερη απόλαυση του περιβάλλοντος, και στην πόλη και στη φύση.
4. Εκτός από το αισθητικό πλεονέκτημα, σού δίνει ένα πρακτικό πλεονέκτημα για μεγαλύτερη  ικανότητα μεταφοράς πραγμάτων με όγκο και βάρος, σε σύγκριση με το συνηθισμένο όρθιο δίροδο ποδήλατο που έχει περιορισμένη μεταφορική δυνατότητα. Αυτό έχει τεράστια αξία στις καθημερινές δουλειές. Αυτό είναι κάτι που πραγματικά μεταμορφώνει την καθημερινότητά σου. Εκμεταλλευόμενος το πλάτος του οχήματος, κατασκεύασα αρχικά μία δυνατή σχάρα από αλουμίνιο καρέ 20Χ20, και στη συνέχεια κατασκεύασα ένα διπλό πλαίσιο με 2 ευρύχωρους σάκκους από απλό καλάμι και μουσαμά, το οποίο κάθεται στη σχάρα και μπαίνει/βγαίνει πανεύκολα. Κάθε μέρα αυτό το πράγμα μεταφέρει με τεράστια ευκολία, εργαλεία, ψώνια, τρόφιμα, νερά, ένα σωρό πράγματα πέρα-δώθε. Μου έχει λύσει τα χέρια στις καθημερινές δουλειές.



5. Σε σύγκριση με το όρθιο δίροδο ποδήλατο, είναι αργότερο με τους εξής γενικούς κανόνες:
- στην κατηφόρα, σαφώς γρηγορότερο (λόγω αεροδυναμικής),
- στον επίπεδο δρόμο, μέχρι 15% αργότερο,
- στην ανηφόρα, μέχρι 60% αργότερο ειδικά σε απότομη ανηφόρα -όσο πιο ισχυρή η κλίση τόσο περισσότερο-, αλλά σημείωσε ότι σπρώχνοντας με την πλάτη ασκείς μεγαλύτερη δύναμη στα πετάλ, οπότε πας μεν πολύ σιγά αλλά πιο εύκολα σε ισχυρή κλίση δηλ. με μεγαλύτερη ασφάλεια σε δύσκολα σημεία.

Στην αρνητική πλευρά:
1. Έχει συγκριτικά πιο μεγάλο όγκο και βάρος. Αυτό για αποθήκευση, παρκάρισμα, μεταφορά. Και μέσα στην πόλη είναι ίσως λιγότερο ευέλικτο μέσα στην βαριά κυκλοφορία. Όμως μαθαίνεις να ζεις με αυτά, δεν είναι δηλαδή κάτι κρίσιμο/απαγορευτικό.
2. Σε άσχημο δρόμο ή χώμα τρως πολλή δόνηση. Δεν έχεις εδώ 2 ρόδες σε 1 ίχνος αλλά 3 ρόδες σε 3 ίχνη. Να το πω απλά, δεν είναι το κατάλληλο όχημα για τα κράβαρα. Φυσικά μπορείς να περάσεις έναν άσχημο δρόμο πηγαίνοντας πιο αργά.
3. Μέσα στην κυκλοφορία της πόλης είσαι λιγότερο ορατός, επειδή είσαι χαμηλότερα στο δρόμο. Αυτός είναι ο συνήθης φόβος πολλών που θέλουν ένα τέτοιο ποδήλατο. Ωστόσο μπορείς να κάνεις κάτι για αυτό, με σημαία ή φως ψηλότερα. Μετά από εμπειρία μηνών μπορώ να πω ότι ποτέ δεν αντιμετώπισα πρόβλημα, και όπως το εισπράττω από οδηγούς και από πεζούς, επειδή είναι ένα ασυνήθιστο όχημα που δεν περιμένουν να δουν το προσέχουν μέσα στο δρόμο, δηλαδή κυκλοφοράς ισότιμα σαν οδηγός μέσα στους άλλους καλύτερα, σε σύγκριση με το δίροδο ποδήλατο.

Ο κατασκευαστικός σκοπός μου ήταν σαφής, ήξερα τι ήθελα:
- αξιοπιστία: να αντέχει, να μην χαλάει στη μέση του πουθενά,
- δομική αρθρωτότητα (modular): όσο γίνεται περισσότερα κομμάτια ανεξάρτητα μεταξύ τους, για μέγιστη ευκολία σε συντήρηση/επισκευή/αλλαγή,
- ήπια εμφάνιση: για αποθάρρυνση του κλέφτη, να φαίνεται ότι είναι ιδιοκατασκευή,
- απλότητα: ικανότητα επισκευών με απλά εργαλεία.

Η σημαντικότερη από τις παραπάνω ιδιότητες είναι για μένα η τελευταία, και σε όλα τα επίπεδα, κατασκευή, χρήση, συντήρηση. Ανακύκλωση με κομμάτια από πεταμένα ποδήλατα, και γενικά αξιοποίηση πεταμένων υλικών - και όχι μόνο για το κόστος. Και όσον αφορά στη χρήση, είναι σημαντικό να ξέρω ότι μπορώ να γυρνάω όπου θέλω, στα μικρά χωριά της υπαίθρου και να λύνω πιθανά προβλήματα εύκολα. Δεν θέλω να περιμένω ειδικά ανταλλακτικά φτιαγμένα από ειδικές εταιρείες να φτάσουν από την άλλη άκρη του πλανήτη. Να μπορώ να επισκευάζω πιθανά προβλήματα στο όχημά μου μέσα στη μέση του πουθενά με απλά δεματικά ή με πένσα και σύρμα.

Έμαθα να χρησιμοποιώ τον γωνιακό τροχό για κοπή και διαμόρφωση κομματιών μετάλλου, αλλά με κόλληση ποτέ δεν ασχολήθηκα ούτε με ενδιέφερε να μάθω, διαπιστώνοντας ότι πρόκειται για δύσκολη δουλειά που απαιτεί ειδικά εργαλεία και μέσα. Αλλά οι καλοί φίλοι εδώ χρειάζονται. Μέσω ενός φίλου απέκτησε έναν νέο, που εργάζεται ως συγκολλητής στη βιομηχανία. Μια μέρα μέσα σε ένα τεράστιο κτίριο πέρα στη βιομηχανική ζώνη ο τύπος εξηγήθηκε πολύ ωραία, υποσχέθηκε ότι θα μού κάνει όλες τις κολλήσεις για το ποδήλατο όσο πιο καλές μπορούν να γίνουν και όσες χρειαστούν και δωρεάν, αρκεί να υποσχεθώ ότι εάν ποτέ θελήσει να κάνει και αυτός ένα τέτοιο ποδήλατο, εγώ θα τον οδηγήσω στην κατασκευή. Ήταν η τέλεια συμφωνία, και για αυτόν, και για μένα.

Πρώτα, πήγαινε στη σελίδα που ανέφερα, αγόρασε το σχέδιο (το ποσό είναι ασήμαντο). Μελέτησέ το πολύ καλά, μέχρι να κατανοήσεις όλες τις λεπτομέρειες. Δεν πρόκειται για τυπικό μηχανολογικό σχέδιο αλλά για περιγραφικό, με απλά λόγια γραμμένο ώστε να το καταλαβαίνει κάποιος που δεν έχει σχέση με μηχανολογία. Το έγγραφο αυτό υπηρετεί απόλυτα το βασικό σκοπό, που είναι να σού δώσει τις σχεδιαστικές αρχές του συγκεκριμένου οχήματος όσον αφορά στην ασφάλεια και την μηχανολογική ορθότητα.

Και στη συνέχεια στη σελίδα
https://i-alli-ellatha.blogspot.com/p/my-self-made-tadpole-trike.html
θα δεις κάποιες τεχνικές λύσεις που μπορούν να σού δώσουν ιδέες. Καλή σου επιτυχία!









Άλλοι άνθρωποι στην Άλλη Ελλάδα

 

Οδηγώ στην πόλη το ποδήλατό μου. Περιμένω σταματημένος σε κόκκινο φανάρι κεντρικού δρόμου. ΙΧ παίρνει πολύ κλειστά τη στροφή πλησιάζοντας επικίνδυνα προς εμένα. Δεν αντιδρώ όμως γιατί βλέπω τον οδηγό που με κοιτάζει! Ενώ με κοιτάζει στα μάτια στρίβει όλο και πιο κλειστά... μέχρι που με χτυπάει από μπροστά! Έτσι στην ψύχρα μπαμ και κάτω! Ηλικία οδηγού καμιά 70αριά. Κάποιος από απέναντι που είδε τη φάση κατεβάζει παράθυρο και φωνάζει: "πού πάς ρε κ@λόγερε να σκοτώσεις τον άνθρωπο!" Και η απάντησή του: "αφού έχω πράσινο!".
 
Πριν λίγες μέρες θυμάμαι, κάπου στο νομό Γρεβενών ήμουν σε δρόμο αρκετά πλατύ, συναντιέμαι με δυο ΙΧ από τις δυο κατευθύνσεις, και ο πίσω ενώ είχε άνετο χώρο να με προσπεράσει, εγώ ήδη πήγα στην άκρη όσο μπορούσα στην ανηφόρα πηγαίνοντας σιγά, αυτός καθόταν και με περίμενε για πολύ ώρα, και μόνο όταν ο άλλος πέρασε από απέναντι, τότε με πέρασε και αυτός, και αφήνοντας μεγάλη απόσταση δίπλα μου. Αυτό μού έχει συμβεί πάρα πολλές φορές.
 
Οι άνθρωποι στις πόλεις έχουν "λαλήσει", έχουν χάσει την ανθρωπιά τους βουτηγμένοι στον σύγχρονο αστικό παραλογισμό. Ιδίως αυτό ισχύει για τις ελληνικές πόλεις που αναπτύχθηκαν εντελώς άναρχα, χωρίς καμιά λογική, ένα εντελώς αφύσικο και διαστροφικό αστικό περιβάλλον. Όμως εκεί έξω από τις πόλεις, έξω στην ελληνική φύση, όση ακόμα υπάρχει, εκεί βρίσκεις ακόμα πολύτιμα κομμάτια της χαμένης ανθρωπιάς των ανθρώπων. Στα ταξίδια μου όλα τα χρόνια που έχω κάνει στην Ελλάδα με ένα απλό ποδήλατο, ποτέ μα ποτέ δεν κινδύνεψα στο δρόμο από οδηγό σε επαρχιακούς δρόμους. Όσες φορές, σε όλη μου τη ζωή, κινδύνεψα από οδηγό, αυτό ήταν μέσα σε μεγάλη πόλη. Πάντα! Κανόνας!
 
Είναι τεράστια απόλαυση να ακούς τον άλλον πίσω σου να περιμένει μέχρι να βρεθεί πλατύ σημείο στο δρόμο για να προσπεράσει, ή να έχει αυτός πράσινο φανάρι αλλά να σταματά και να σού κάνει νόημα να περάσεις, επειδή σε βλέπει με ποδήλατο. Για αυτό σου λέω φίλε μου, αν πάρεις ένα ποδήλατο και βγεις έξω στην Ελλάδα, έξω από τις πόλεις, δεν θα ξαναβρείς μόνο μια παρθένα φύση, θα ξαναβρείς και παρθένους ανθρώπους. Αυτό το απλό ανθρωποκινούμενο όχημα, όχι μόνο φέρνει τον άνθρωπο κοντά στη φύση, αλλά φέρνει και τους ανθρώπους πιο κοντά μεταξύ τους.