Περιεχόμενο: για ένα βότανο για την ανδρική υγεία, συγκεκριμένα για τον προστάτη και το ουροποιητικό, με ειδική σημασία για τους ποδηλάτες μεγάλων αποστάσεων - και γενικότερα για τους άντρες.
Το πολυκόμπι είναι από τα πιο αρχαία φυτά του πλανήτη, υπάρχει από την Λιθανθρακοφόρο Περίοδο μέχρι σήμερα, γύρω στα 300 εκατ. χρόνια. Το λένε ζωντανό απολίθωμα, καθώς είναι τόσο παλιό και το μόνο γένος που επιβίωσε από την οικογένεια των Equisetaceae - και με την ευκαιρία ας θυμηθούμε πως από όλους τους ζωντανούς οργανισμούς που έζησαν ποτέ στον πλανήτη σήμερα υπάρχει το 5%. Ως είδος έχει εξαιρετική ανθεκτικότητα, δηλ. ικανότητα επιβίωσης σε αντίξοες περιβαλλοντικές συνθήκες, γι΄ αυτό και υπάρχει σήμερα.
https://en.wikipedia.org/wiki/Equisetum_arvense
Από τα αρχαία χρόνια και σε διάφορους πολιτισμούς, ήταν γνωστό για διάφορες θεραπευτικές χρήσεις. Η πιο συνηθισμένη χρήση του είναι για την υπερπλασία του προστάτη. Ο προστάτης είναι ένα ευαίσθητο όργανο του άνδρα, και μπορεί κάποτε να αποκτήσει προβλήματα στη λειτουργία του, με αιτιολογία φυσιολογική ή μηχανική. Φυσιολογική σημαίνει κληρονομική αιτία, ή λόγοι διατροφής, ή μια γενικότερη κακή υγεία με χρόνια προβλήματα που επηρεάζουν μαζί με την γενική παθολογία του οργανισμού και το όργανο αυτό. Μηχανική αιτία σημαίνει μηχανικό στρες από χρόνιο χτύπημα. Παλιά αυτό συνέβαινε στους άντρες καβαλάρηδες, αλλά σχετικά σπάνια επειδή η σέλα του αλόγου είναι αρκετά πλατιά και το χτύπημα δεν πάει κατευθείαν πάνω στον προστάτη. Όμως στο σύγχρονο κοινό ποδήλατο, αυτό ναι συμβαίνει - το χτύπημα γίνεται στη μέση του καβάλου και ο προστάτης χτυπιέται απευθείας.
Εδώ προκύπτει αμέσως πρώτα-πρώτα η αναγκαιότητα της καλής σέλας. Αν είσαι ποδηλάτης που περνά πολύ χρόνο πάνω στο αγαπημένο σου δίτροχο, μια καλή σέλα είναι σίγουρα μια καλή επένδυση. Στη συνέχεια έρχεται η χρήση αυτού του βοτάνου να βοηθήσει - και στην πρόληψη και στην θεραπεία. Φυσικά παίζει ρόλο η γενικότερη υγεία του οργανισμού, γιατί ένα ισχυρό σώμα ανταπεξέρχεται καλύτερα σε κάθε μορφή στρες. Το πολυκόμπι έρχεται να βοηθήσει στην πρόληψη, ιδίως αν συμβεί να εμφανιστούν τα πρόωρα σημάδια του στρες στον προστάτη, δηλαδή η δυσκολία στην ούρηση. Αυτό συμβαίνει επειδή ο προστάτης περιβάλλει τον αγωγό της ουρήθρας και με την διόγκωσή του προκαλεί κάποια απόφραξη. Στα νιάτα μου έκανα πολύωρες διαδρομές, και με σέλες της σειράς. Γύρω στα 40 άρχισα να νιώθω κάποιο βάρος, κάτι σαν φούσκωμα στην περιοχή γύρω από την ουροδόχο. Δεν ήταν πρόβλημα, δεν ήταν ενόχληση, ήταν απλά μια αίσθηση έντασης, και ειδικά μετά από μεγάλες διαδρομές, που μετά από ώρες ή την άλλη μέρα περνούσε. Παράλληλα υπήρχε και μείωση της ροής στην ούρηση. Αυτό θεωρείται κάτι λίγο-πολύ φυσιολογικό στις μεγαλύτερες ηλικίες, κι αν δεν συνοδεύεται από άλλα ενοχλητικά συμπτώματα δεν είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό, δηλ. κάτι που απαιτεί κάποια άμεση δράση. Οι περιπτώσεις που υπάρχει εξέλιξη σε καρκίνους προστάτη είναι στατιστικά λίγες, και συμβαίνουν σε συνδυασμό με άλλους παθολογικούς παράγοντες, οπότε εγώ που ήμουν ένα θηρίο υγείας για να το πω απλά δεν ανησύχησα. Αργότερα όμως κατά στα 50 άρχισε περιστασιακά η ροή να μειώνεται περισσότερο, και τότε άρχισα να παίρνω το πολυκόμπι. Σε κανένα εξάμηνο άρχισα να βλέπω αποτέλεσμα, η ροή άρχισε να βελτιώνεται. Σήμερα δεκαετίες μετά -και με μια καλή σέλα πλέον ομολογώ- το κάτουρο φεύγει σφαίρα και δεν έχω καμιά ενόχληση στην περιοχή.
Παλιότερα στην ύπαιθρο, οι γυναίκες έκαναν τσαγάκι με πολυκόμπι και το έδιναν στους άντρες μαζί με άλλα ποτά ή χυμούς, ως προληπτική θεραπεία για τον προστάτη. Λέγεται βέβαια ότι έβαζαν μαζί και τριβόλι, το γνωστό από τα αρχαία χρόνια "φυσικό βιάγκρα"... 😉
Στην Ελλάδα είναι κοινό φυτό, ζει σε σκιερά και δροσερά μέρη σε όλα τα υψόμετρα. Μπορούμε να το δούμε ακόμη και δίπλα στη θάλασσα, αλλά προτιμότερο να το συλλέγεις σε μεγαλύτερα υψόμετρα. Το ψάχνουμε σε ορεινά ρυάκια με μόνιμη ροή νερού, κοντά σε πηγές, στις σκιές μεγάλων δασικών δέντρων ή στις παρυφές σε ξέφωτα. Εύκολα αναγνωρίζεται, δεν υπάρχει άλλο φυτό που να τού μοιάζει. Λέγεται και αλογοουρά, γιατί μοιάζει με την τριχωτή ουρά του αλόγου. Είναι "αειθαλές", μένει βασικά ίδιο όλο το χρόνο, και όλο το χρόνο μπορεί να συλλεγεί - σημειώνουμε όμως πως η καλύτερη εποχή για συλλογή είναι Μάιος-Ιούνιος. Είναι πανάλαφρο, μαζεύεις γρήγορα ένα χερόβολο, τσιμπάς τους μίσχους μαζί με τα λεπτά φύλλα, το δένεις με σκοινάκι, στο σπίτι το κρεμάς για ξήρανση στη σκιά, σε λίγες μέρες έχει ξεραθεί, το τρίβεις με τα χέρια και το αποθηκεύεις σε αεροστεγές βάζο. Παίρνεις από εκεί, κάνεις έκχυμα ή αφέψημα, δεν έχει γεύση, μπορείς να το πιεις είτε μόνο του είτε να το προσθέτεις σε τσάι ή χυμούς. Για προληπτικούς λόγους μια φορά στις δυο βδομάδες ίσως είναι αρκετή, ενώ θεραπευτικά δηλ. αν υπάρχει ήδη υπερπλασία προστάτη, θα πρότεινα μέχρι δυο φορές τη βδομάδα.
Βόλτα στο βουνό στο μέρος όπου κάθε Ιούνιο μαζεύω το πολυκόμπι της χρονιάς. Μια σέλα Brooks B17 + συντηρητική λήψη πολυκόμπι = ατσάλινη περιοχή ανάμεσα στα σκέλια - για περισσότερες λεπτομέρειες... στην γυναικάρα μου ... χαχαχα...
