Μάκαιρα Γη, Μάιος 2018 :: Θεσσαλία revisited

Το άρθρο αυτό προέκυψε ως προσωπικό σημείωμα, προσωπική μνήμη, ένα απλό travelogue. Εάν κάποιος θέλει να ζήσει ανάλογες εμπειρίες, ας χαράξει τις δικές του πορείες. Η διαδρομή ήταν αυτή.

Πριν από εκατομμύρια χρόνια η Θεσσαλία ήταν μία τεράστια λίμνη. Τα Τέμπη έσπασαν από σεισμό και τα νερά σταδιακά χύθηκαν στο Αιγαίο. Μετά την σταδιακή αποξήρανση έμεινε μια αχανής πεδιάδα με εύφορη γη, κυκλωμένη και προστατευμένη από μεγάλα βουνά, που κατά τα φαινόμενα έθρεψε τους πρώτους συστηματικούς πρωτοελλαδικούς πολιτισμούς, όπως δείχνουν οι πολιτισμοί της Θεόπετρας και του Διμηνίου και του Σέσκλου με στρώματα από το 10.000 π.Χ. Μάκαιρα γη θεσσαλική. Γη μακάρων, γη αρχαία, γη Πρωτοελλήνων, γη Ελλήνων, μέχρι σήμερα. Αρχαίοι τόποι, γεννήτορες δυνάμεων αέναων. Αυτή την αχανή χώρα θα κυκλώσουμε σε ένα ολιγοήμερο ταξίδι στην περίμετρό της, στα θεσσαλικά βουνά γύρω από τον κάμπο.


15/5/2018

Το μικρό ταξίδι θα ξεκινήσει ένα μαγιάτικο μεσημέρι από το κέντρο αυτής της πεδιάδας, στο σιδηροδρομικό σταθμό της Παλαιοφαρσάλου. Οι δύο της παρέας έφτασαν με το τραίνο, ο τρίτος με το ποδήλατο. Αυτό το απόγευμα θα είναι η εισαγωγή στο ταξίδι μας, μέσα από τα χωριά του ήσυχου κάμπου μέχρι τον Κέδρο.

16/5/2018

Το κροτάλισμα των πελαργών αρχίζει αμέσως μετά το ξημέρωμα.

Είναι πρωί ακόμα αλλά τα chemtrails ήδη άρχισαν και για σήμερα. Σε αυτά τα μέρη όλη τη μέρα, μα όλη, βλέπουμε γραμμές στον ουρανό, πάντα και παντού.

Ποδηλατώντας στον πρώτο ήλιο στους ήσυχους επαρχιακούς δρόμους στα χωριά του κάμπου:

Πετροκέρασα, λαχταριστά και υπέροχα. Βρίσκουμε δέντρα με φρούτα, ολόφρεσκα μούσμουλα, μούρα, κεράσια.

Στη διασταύρωση για Σαραντάπορο, το μνημείο, εγκαταλελειμένο έρμαιο της λήθης.

Ανεβαίνοντας για τη λίμνη από Καλλίθηρο προς Καστανιά.

Αγναντεύοντας τη Ραχούλα.

Η μελισσοκομία είναι βασική παραγωγική δραστηριότητα. Την εποχή αυτή η μέλισσα αρχίζει να δουλεύει και το έλατο.

Η θέα της Καστανιάς σε αποζημιώνει για την ανάβαση και σού υπόσχεται πολλά, θα διαψευστείς όμως με την εγκατάλειψη που θα συναντήσεις. Στο πρώην καφενείο έχει μπει πωλητήριο, και με αθηναϊκό τηλέφωνο.

Είναι προχωρημένο μεσημέρι, και αφού δεν θα βρούμε τρόφιμα στην Καστανιά, ούτε μαγαζί ούτε ιδιαίτερη ανθρώπινη παρουσία, θα καταφύγουμε στην αγκαλιά της λίμνης για να βρούμε το μέρος όπου θα μείνουμε για τη νύχτα, κάπου στα ανατολικά φιορδ.

Παραλίμνια ποδηλατάδα:

Όταν φτάνουμε στο δηλωμένο ως χώρο αναψυχής, δοκιμάζουμε μία μεγάλη απογοήτευση. Ένα κιόσκι που έχει μισοσαπίσει, η βρύση ταπωμένη και χωρίς νερό, κάπου στην άκρη του χώρου "τουαλέτες" που ούτε ο θεός δεν μπορεί να τις κάνει τέτοιες, και τίποτα άλλο απολύτως. Η απόλυτη εγκατάλειψη. Η τυπική ελλαδική εγκατάλειψη, το γνωστό σενάριο όπου παίρνουν κάποιοι μερικά χρήματα, κάνουν κάτι, και μετά αυτό εγκαταλείπεται στην τύχη του για πάντα. Αλλά θα μπορούσαμε να πούμε, ποιος να φροντίσει αυτά τα πράγματα εδώ; Ποιος, αφού δεν υπάρχει σχεδόν κανείς! Χωριά άδεια, σπίτια τα περισσότερα εγκαταλελειμένα, χωράφια και κτήματα παρατημένα, και όλοι τρέχουν να σωθούν στην πόλη, στην εύκολη ζωή και να βρουν μια θεσούλα στο δημόσιο. Καλά σοβαρά τώρα, συμφέρει σήμερα να δουλεύεις; Μόνο τα ρολόγια και τα κορόιδα δουλεύουν πια. Και στην τελική γιατί να δουλέψεις, για να σε τσακίσει το κράτος στη φορολογία; Ναι, αυτή είναι η άλλη όψη των πραγμάτων, η άλλη όψη της πραγματικής Ελλάδας, κι όταν ταξιδεύεις έτσι στην Ελλάδα θα τη δεις αληθινή, όπως είναι, βλέπεις αυτή που είναι και όχι μόνο αυτή που φαίνεται στα μαγκαζίνο της τουριστικής μόδας. Βλέπεις μαζί με την ομορφιά της και την ασχήμια της, μαζί με την ελευθερία της και την εγκατάλειψή της. Όχι μόνο όμορφη και ελεύθερη, αλλά και δεινοπαθούσα, ανοίγεται όλη μπροστά σου σαν τη γυμνή αλήθεια.

17/5/2018

Υπέροχη νύχτα. Απόλυτη ησυχία, μόνο κανένας μπούφος ή νυχτοπούλι ακούγονταν, και μερικές στάλες στον ουρανό της σκηνής. Ο ύπνος ήταν απόλυτα αναζωογονητικός. Στο πρώτο φως της ημέρας η λίμνη ξυπνάει. Παίρνουμε την ανηφόρα για το γύρο της λίμνης προς τα δυτικά.

Μια καινούργια μέρα αρχίζει στη Λίμνη Πλαστήρα:

Τοπικό σύμφωνο ποιότητας για τον τουρισμό του νομού Καρδίτσας. Eντελώς σημαντικό και εντελώς καταπληκτικό, το σύμφωνο. Υπάρχουν πέντε κατηγορίες πληροφοριών, για τα ξενοδοχεία, τους ξενώνες/ενοικιαζόμενα δωμάτια, εστιατόρια καφέ, άλλες επιχειρήσεις, και τέλος για λοιπές πληροφορίες. Σε κανένα από όλα αυτά δεν υπάρχει ούτε μία πληροφορία. Το γειτονικό ξενοδοχείο στο λόφο είναι κι αυτό κλειστό, όπως ήταν και το ξενοδοχείο μέσα στο χωριό. Ελλάδα πες αλεύρι, ο Έλληνας σε γυρεύει.

Ένα μεγάλο ψάρι φαίνεται από την στέψη του φράγματος μέσα στη λίμνη.

Οι μελισσοκόμοι περικυκλώνουν τα μελίσσια με ηλεκτροφόρα καλώδια για να τα προστατέψουν από τις αρκούδες.

Κατεβαίνοντας από το Νεοχώρι προς τη λίμνη, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να θαυμάσεις τη θέα.

Σε μία κατ´ όνομα τουριστική επιχείρηση δίπλα στη λίμνη, τα ποδήλατα σαπίζουν παρατημένα στη βροχή.

Θα βρούμε ένα φιλόξενο χώρο αναψυχής, με νερό, κάτω από μεγάλες θεόρατες βελανιδιές, για τη νύχτα.

Φωτογράφιση γάμου στον απογευματινό ήλιο μέσα στο παραλίμνιο δάσος με τις βελανιδιές. Μην απορείτε παιδιά που ήρθα εδώ με ποδήλατο, γιατί είναι πιο εύκολο από αυτό που κάνετε εσείς.

Ένα περαστικό σύννεφο θα φέρει μια ανοιξιάτικη μπόρα, που θα ανοίξει την πόρτα της γης για να ξεπηδήσουν οι φανταστικές μυρωδιές του φρεσκοβρεγμένου δάσους. Οι θεόρατες βελανιδιές θα κρατήσουν το περισσότερο νερό και μόνο μερικές σταγόνες θα φτάσουν μέχρι εμάς και τα πράγματά μας, όπως και στη φωτιά που ανάψαμε εγκαίρως με ξύλα του δάσους για το βραδινό ψήσιμο.

Στο ευωδιαστό απόβροχο το βραδινό τσιμπούσι αρχίζει, και θα τελειώσει αρκετά αργότερα με διάφορα ψητά στη θράκα, πατάτες και λουκάνικα και τυρί και άλλα ντόπια γευστικά καλούδια που βρήκαμε στο χωριό. Εξαιρετικό γεύμα και απόψε, και μέχρι σκασμού.

18/5/2018

Ο καιρός εξακολουθεί να συνομωτεί υπέρ μας. Οι βροχούλες πέφτουν τη νύχτα, αφήνοντας τις μέρες μας ελεύθερες, ενώ η συννεφιά μας κρύβει τον ήλιο.

Παραδοσιακή ντριστέλα (νεροτριβή):

Αφήνουμε πίσω τη λεκάνη της λίμνης και μέσω Ανθοχωρίου θα πέσουμε προς το Μουζάκι, στο νοτιοδυτικό θεσσαλικό κάμπο. Όλη η φύση είναι μια αποθέωση του πράσινου.

Εξαιρετικά μούρα στην άκρη του δρόμου.

Μετά από ένα πέρασμα από το Μουζάκι θα κατευθυνθούμε βόρεια προς Καλαμπάκα, όχι όμως από τον κεντρικό δρόμο αλλά μέσα από τα χωριά του αγροτικού κάμπου. Πολλά χωράφια με καλλιέργειες, κοπαδάκια πρόβατα εδώ κι εκεί, όλα δείχνουν περιποιημένα, τα σπίτια νοικοκυρεμένα, οι αυλές καθαρές, ο κόσμος φιλόξενος.

Ένας ήσυχος παρόδιος χώρος ανάπαυσης, με νερό, για ένα ωραίο μπάνιο. Στον θαυμάσιο καιρό δεν χρειάζεσαι πετσέτα, στεγνώνεις μόνος σου σε πέντε λεπτά.

Η παλιά γέφυρα του Πηνειού, στο δρόμο προς την Καλαμπάκα.

Ο παπούς πηγαίνει με το ποδήλατό του στο νεκροταφείο, από το διπλανό χωριό Σαρακήνα, με δάκρυα στα μάτια. Έχασε την κυρά του πριν από τρεις μήνες.

Η Καλαμπάκα, μια ζωντανή επαρχιακή πόλη, θα μας προσφέρει ένα γρήγορο πέρασμα από την αγορά της για ανεφοδιασμό.

Στη συνέχεια θα κατευθυνθούμε προς Γρεβενά αυτό το απόγευμα, έχοντας το νου μας για να βρούμε ένα καλό μέρος να μείνουμε για τη νύχτα. Ο δρόμος είναι υπέροχος για ποδηλασία, μέσα στην καταπράσινη μαγιάτικη φύση, και κατά μεγάλο μέρος κάτω από δέντρα. Μέσα στη μέση του πουθενά θα βρούμε ένα φιλόξενο εκκλησάκι με νερό για τη διανυκτέρευση. Δίπλα υπάρχει μία στάνη με ζώα. Μια ακόμα βροχούλα θα μας στείλει κάτω από το φιλόξενο υπόστεγο της εκκλησίας, όπου και θα αρχίσουμε να ετοιμάζουμε το φαγητό. Έρχονται δύο άντρες με ένα αγροτικό και μας αφήνουν μία μεγάλη τσάντα, με σπιτικό τυρί, ψωμί, αυγά και μάλιστα ζεστά έτοιμα βρασμένα, κεράσια, φρούτα. Μας είδαν από την στάνη, πήγαν στο χωριό, έβαλαν τη γιαγιά να ετοιμάσει τα καλούδια, και μας τα έφεραν!




19/5/2018

Κατευθυνόμαστε ανατολικά προς τη Δεσκάτη. Στα μέρη αυτά κανείς από μας δεν έχει έλθει ξανά. Βάζουμε στοίχημα ότι είναι από τα ομορφότερα μέρη που υπάρχουν εντός Ελλάδος.

Ένα άτυχο αγριογούρουνο χτυπημένο από όχημα και παρατημένο στην άκρη του δρόμου. Είναι φρέσκο, γιατί είναι ζεστό και η πληγή είναι κόκκινη. Τι λέτε παιδιά, υπάρχει διάθεση να φάμε λίγο χοιρινό μπούτι; Αλλά με τα τσιμπούσια που έχουμε ρίξει τις τελευταίες μέρες μάλλον δεν θα μπούμε στη διαδικασία...

Φύτεμα καπνού στα ποντοχώρια του κάμπου. Δύσκολη δουλειά. Όλη μέρα στον ήλιο...

Συνεχίζοντας προς Ελασσόνα. Εδώ γλεντάνε, δεν παίζουνε. Γυναικεία υπόθεση, καθαρά.

Αντιθέτως, καθαρά αντρική υπόθεση αυτή. Όσο βρώμικα είναι ζωντανά τα άτιμα, τόσο νόστιμα είναι στο πιάτο.

Ένα ακόμα ταξίδι στην Ελληνική Γη οδεύει προς το τέλος του.