Βρισκόμαστε στη Θεσσαλονίκη, το 1986. Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα φοιτητική πόλη στην Ελλάδα, μια πόλη που ξεχειλίζει πολιτισμό. Σαν επαρχιώτης φοιτητής που βρέθηκε σε έναν πολιτιστικό αναβρασμό, τα χρόνια εκείνα ρουφούσα σαν σφουγγάρι διάφορες ευκαιρίες στις τέχνες, τα εικαστικά και τη φωτογραφία. Η Θεσσαλονίκη γιορτάζει τα 2300 χρόνια της ιστορίας της και διάφορες εκδηλώσεις γίνονται εδώ κι εκεί.
Μια παρέα φοιτητών από διάφορες σχολές, που ασχολούμαστε με το ποδήλατο εντός και εκτός των τειχών, καταφέρνουμε να πείσουμε μερικούς ανθρώπους-κλειδιά και στο πλαίσιο των εκδηλώσεων "Θεσσαλονίκη 2300 Χρόνια" τον Απρίλιο του 1986 εντάσσεται και η "Εβδομάδα Ποδηλάτου Άνοιξη 1986". Ένα 20σέλιδο φυλλάδιο τυπώνεται και διανέμεται δωρεάν: "Το Ποδήλατο και η Σημασία του στην Κοινωνία". Για να εκτιμηθεί σωστά το υλικό του, ο αναγνώστης καλό θα είναι να μη ξεχνά την εποχή που γράφτηκε - και όμως, ποιος θα έλεγε ότι αυτό το φυλλάδιο δεν θα γραφόταν κάπως έτσι και σήμερα.
Σε μια εποχή και σε μία πόλη, όπου η νοοτροπία του Urban και η αστική κουλτούρα εξυμνούνται και απολαμβάνουν μία ανεμπόδιστη ανάπτυξη χωρίς να επιδέχονται αμφισβήτηση ή αντιπρόταση, για μία εβδομάδα σε ένα εκθεσιακό κέντρο του δήμου στην οδό Αγγελάκη καθημερινά περνά πολύς κόσμος. Μικροί και μεγάλοι βλέπουν ποδήλατα, εξαρτήματα, εικόνες, παρακολουθούν προβολές, ρωτούν, μαθαίνουν, εμπνέονται.
Μια χούφτα άνθρωποι, κινούμενοι καθαρά από προσωπικό μεράκι, βρήκαμε ποδήλατα διαφόρων ειδών και τα εκθέσαμε, από αγωνιστικά της τελευταίας τότε τεχνολογίας μέχρι ποδήλατα που βρήκαμε από πλανόδιους πωλητές που κουβαλούσαν την πραμάτεια τους με πανάρχαια διπλοσκέλετα "τανκς". Φωτογραφίες για αυτά μη ζητήσεις, ποιος σκεφτότανε τότε να τραβήξει φωτογραφίες, μονάχα κάποιος μια μέρα έφερε μια μηχανή και αποθανάτισε ένα περίεργο ποδήλατο. Το ποδήλατο αυτό το έστειλε για την Εβδομάδα Ποδηλάτου κάποιος ευγενέστατος κύριος εξ ΑΘηνών, του οποίου το όνομα δεν μπορώ να θυμηθώ, ο οποίος το συσκεύασε καταλλήλως και το έστειλε με το τραίνο (και φυσικά ανέλαβε την ίδια διαδικασία και για την επιστροφή). Η παραλαβή αποσυσκευασία μεταφορά έκθεση κλπ. αυτού του αντικειμένου έγινε με όχημα του δήμου και με όλες τις τεχνικές δυσκολίες αποτέλεσε μία άκρως απολαυστική διαδικασία για όλους όσους συμμετείχαν. Ο ιστορικός φωτογραφικός φακός συνέλαβε μερικές στιγμές από εκείνο το περίεργο κατασκεύασμα, ενώ βολτάρει μετά μεγίστης προσοχής και απολαύσεως στο πεζοδρόμιο της οδού Αγγελάκη. Μη ξεχνώντας τη χρονολογία, πρόσεξε τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα.
Θεσσαλονίκη 1986, λοιπόν. Ένα penny-farthing σουλατσάρει ανέμελα κι αγέρωχα στο κέντρο της πόλης τραβώντας τα βλέμματα των περαστικών:
Η αφίσα δεν φαίνεται καθαρά πίσω από τον αναβάτη.
Θα άξιζε να αναρωτηθεί κανείς για μια στιγμή, εάν τότε κάποιοι "περίεργοι" που ασχολούνταν με κάτι αρκούντως άγνωστο και καθόλου trendy, κατάφεραν να πάρουν μαζί τους κόσμο και να περάσουν μηνύματα, σήμερα, με τις επικοινωνιακές δυνατότητες που υπάρχουν, πραγματικά πώς θα μπορούσαν να περάσουν στη διψασμένη και καταταλαιπωρημένη σύγχρονη πόλη δράσεις και προτάσεις για μια πιο ανθρώπινη κοινωνία και για μια πιο ανθρώπινη ζωή. Λίγο κέφι χρειάζεται ρε γαμώτο, τίποτ΄ άλλο.
1 σχόλιο:
τέλειο Ήμουν κι εγώ εκεί εκείνα τα χρόνια Θυμάμαι το αφιερώμα καθότι είχα έρωτα με το Ηercules που οδηγάω ακόμα Ευχαριστούμε
Δημοσίευση σχολίου