Η αλάνθαστη συνταγή της ποδηλατικής ευτυχίας

Ό,τι δεν χαρίζεται κερδίζεται

Βομβαρδίζεται ο μέσος άνθρωπος από τα ινστιτούτα αδυνατίσματος, τα περιοδικά, τις εκπομπές της τηλεόρασης και τις διαφημίσεις με τις κορμάρες των μοντέλων να παρελαύνουν μπροστά του, που έχει σηκώσει τα χέρια, δεν δίνει σημασία σε τίποτα, συνεχίζει να καπνίζει ένα πακέτο τη μέρα, τρώει στο πόδι στο φαστφουντάδικο, κι όταν γυρίζει κουρασμένος από τη δουλειά (αν γυρίζει νωρίς θα είναι από τους τυχερούς!) τεντώνεται μπροστά στην τηλεόραση. Αλλά και εκεί καραδοκούν οι κορμάρες, ενώ έξω ένας υπέροχος καιρός θα έβαζε σε πειρασμό ακόμα και το διάβολο για μια βόλτα με ποδήλατο.

Κάποιοι τού σφύριξαν στο αυτί ότι είναι ωφέλιμο το τρέξιμο, η κωπηλασία, ή οποιοδήποτε άθλημα. Όταν όμως έρχεται η ώρα να βγεις έξω και να αρχίσεις επιτέλους τη νέα δραστηριότητα, τότε έρχεται και η ώρα του μεγάλου πειρασμού. Η μάχη να ξεπεράσεις τη δύναμη της συνήθειας. Για να αλλάξουν οι συνήθειες πρέπει να προκύψει μια εξωτερική δύναμη. Ένας φίλος που θα κατορθώσει να σε παρασύρει, ένα βιβλίο που θα κατορθώσει να σε πείσει ή ο ειλικρινής γιατρός που θα σου το πει κατάμουτρα ότι τα ψωμιά σου είναι μετρημένα αν δεν ασκηθείς, ώστε να απομακρυνθεί ο κίνδυνος παχυσαρκίας ή ενός καρδιακού επεισοδίου. (Φυσικά η εμπορική ιατρική ασχολείται στην πράξη με τη θεραπεία και όχι με την πρόληψη, πώς αλλιώς θα βγούνε τα λεφτά;)

Το κάθε θύμα του συνδρόμου παχυσαρκία-αδράνεια-υποκινητικότητα έχει το δικό του λόγο γι΄ αυτό που κάνει - πιο σωστά γι΄ αυτό που δεν κάνει. Για τους περισσότερους, η στιγμή της κρίσης μπορεί να έρθει ένα πρωί που κοιτώντας τον εαυτό τους στον καθρέφτη ή ρίχνοντας μια ματιά στην πρώιμη κοιλίτσα θα διαπιστώσουν ότι η νεότητα δεν είναι παντοτινή - οπότε αν θέλουν να λένε ότι κάνουν ό,τι μπορούν για να την διατηρήσουν όσο μπορούν, πρέπει να περάσουν στη δράση. Για τους περισσότερους το πρόβλημα είναι η συνεχής χρήση του ΙΧ. Πώς να βγάλεις το ποδήλατο από το υπόγειο όταν το ΙΧ σε περιμένει στο πεζοδρόμιο να γυρίσεις τη μίζα και να εξαφανιστείς στο λεπτό; Το ΙΧ είναι η μάστιγα της δημόσιας υγείας. Η κίνηση είναι η βάση της υγείας σου, αλλά το αυτοκίνητο σε καταδικάζει σε ακινησία. Ξέρεις πόσο υποφέρει το σώμα σου στο κάθισμα του αυτοκινήτου; Εσύ λες αχ τι καλά που σε μικρό χρόνο πας μακριά, αλλά αν το σώμα σου είχε στόμα ξέρεις τι θα άκουγες; Πράγματα βέβαια που δεν θα ακούσεις από τις εταιρείες αυτοκινήτων, ούτε από την κυβέρνηση. Το σώμα δεν γνωρίζει από χρόνο, το σώμα υποφέρει χωρίς να μιλάει.

Σε μένα, η στιγμή της κρίσης ήρθε ένα πρωί στα 16 μου χρόνια. Ήμουν ένα παιδί με κακή υγεία, υποκινητικό, ευαίσθητο, έντονα συναισθηματικό και παχύσαρκο. Έβλεπα άλλους νέους της ηλικίας μου αλλά και μεγαλύτερους να τρέχουν, να πηδούν, να έχουν μια σωματική ικανότητα και συνειδητοποίησα ότι δεν θα ήθελα σε καμιά περίπτωση να είμαι «κορόιδο» - γιατί οι άλλοι να μπορούν να κάνουν κάτι που δεν μπορώ εγώ; Κατάλαβα λοιπόν ότι έπρεπε να κατακτήσω με την προσπάθεια το ζητούμενο. Σε ένα βιβλίο διάβασα ότι μια εύκολη σωματική άσκηση είναι η ποδηλασία. Δεν είχα ποτέ μου ασκηθεί σε τίποτα και οι πρώτες πεταλιές ήταν πολύ δύσκολες - αγκομαχούσα για να βγάλω την ανηφόρα έξω από το σπίτι. Είχα όμως τέτοια χαρά που μπορούσα να πηγαίνω όπου ήθελα στη γειτονιά και για όλες τις δουλειές και βόλτες, που ένοιωθα πολύ ανεξάρτητος κι αυτό μού έδινε φτερά.

Το ποδήλατο ήταν ο ευκολότερος τρόπος να πάω οπουδήποτε. Στο σχολείο, στο φροντιστήριο, για ψώνια, για βόλτα, στο ραντεβού, για μπάνιο, στα μαγαζιά, οπουδήποτε. Αφού κατάφερα τους γονείς μου να μού αγοράσουνε το ποδήλατο, αφού «όλα τα παιδιά είχαν ποδήλατο», το χρησιμοποιούσα για τις μετακινήσεις και μού περίσσευε τώρα περισσότερο από το χαρτζηλίκι γιατί δεν πλήρωνα εισιτήρια. Ακόμα και η βόλτα του σαββατοκύριακου έφτασε να είναι μια ποδηλατική έξοδος. Ακόμα και το διάλειμμα από το διάβασμα ήταν μια βόλτα με το ποδήλατο.

Αυτό που με εντυπωσίαζε ήταν που τίποτα από όλα αυτά δεν ήταν κάποια προσπάθεια για «γύμναση» ή για «φυσική κατάσταση» ή τίποτα τέτοιο. Το πράγμα ήρθε τόσο ανεπαίσθητα, που δεν το κατάλαβα ποτέ μου πώς άρχισαν σιγά-σιγά τα κιλά μου να λιγοστεύουν, τα πνευμόνια μου να γεμίζουν, η προβληματική καρδιά μου να συνέρχεται, οι ώμοι μου να ανοίγουν, ή όρεξή μου να έρχεται στα σωστά της, το κορμί μου να δένει, τα πόδια μου να με κρατούν με λιγότερη προσπάθεια. Όχι μόνο ήμουν σε θέση να τα βγάζω πέρα καλά στη γυμναστική και τα παιχνίδια του σχολείου, αλλά και το μυαλό μου δούλευε καλύτερα, έδινα λιγότερο χρόνο στο διάβασμα, περισσότερο χρόνο για να εκείνα που έκανα κέφι. Μάλιστα, παρατήρησα ότι είχα μια όρεξη με το πρωινό ξύπνημα να βγαίνω έστω για λίγο χρόνο για τρέξιμο ή για μια γρήγορη βόλτα. Αυτό μού έδινε ένα κέφι χωρίς προηγούμενο - άνοιγε με μια κίνηση τα πνευμόνια μου, όπως και την όρεξή μου. Γυρίζοντας σπίτι, έτρωγα ένα γερό πρωινό και άρχιζα με τον καλύτερο τρόπο την καινούργια μέρα. Μερικές φορές ένα κρύο μπάνιο έστελνε τη διάθεσή μου στα ύψη.

Το ξαναλέω: κανένα από όλα αυτά δεν ήταν κάποια προσπάθεια για «γύμναση» ή για «φυσική κατάσταση» ή τίποτα τέτοιο.

Θέλεις να βγεις από τον φαύλο κύκλο της απραξίας; Φρόντισε αυτό να το κάνεις με μια δραστηριότητα που δεν θα κρατά το μυαλό σου σε αυτό που κάνεις αλλά σε αυτά που κερδίζεις με αυτό που κάνεις. Όταν παίρνεις το ποδήλατό σου να πάς κάπου, κάνε το όχι γιατί θέλεις να κάνεις ποδήλατο αλλά γιατί θέλεις να κάνεις τις δουλειές σου. Χωρίς να το καταλάβεις, θα μπει το ποδήλατο στη ζωή σου και μαζί με αυτό θα ανοίξει και ένας καινούργιος δρόμος για την υγεία σου.

Χρόνια αργότερα, έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο για τη σωστή διατροφή. Συνειδητοποίησα ότι διατροφή σημαίνει κάτι πολύ περισσότερο από πρόσληψη θερμίδων. Με μια φυσική και καλύτερη ποιοτικά τροφή, η άσκηση έγινε ακόμα πιο εύκολη. Τον πρώτο καιρό έχασα βάρος, αλλά αυτό ήταν καλό σημάδι, το σώμα απαλλάσσονταν από τα περιττά υλικά. Μια σωστή διατροφή βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος κι αυτό έχει αλυσιδωτές συνέπειες: βελτιώνεται η απόδοση του αναπνευστικού, μειώνεται η προσπάθεια για το ίδιο αποτέλεσμα, αυξάνεται η δύναμη, όλες οι καθημερινές δουλειές γίνονται με μικρότερη προσπάθεια, βελτιώνονται οι δεξιότητες, οι ψυχοσωματικές ικανότητες και η αυτοπεποίθηση. Η πλήρης τροφή δίνει στον οργανισμό όλα τα συστατικά που χρειάζεται (μέταλλα, βιταμίνες κλπ.) και δεν χρειάζεται αυτός να καταφεύγει στις αποθήκες του (δόντια, εσωτερικά όργανα κλπ.) οπότε η υγεία βελτιώνεται συνολικά. Το σώμα αποκτά την ικανότητα να αυτοθεραπεύεται, σε ειδοποιεί για τις ανάγκες του (ύπνος, φαγητό, άσκηση κλπ.), σε ειδοποιεί να κάνεις αυτό που πρέπει τη στιγμή που πρέπει.

Σιγά-σιγά, είδα ότι ήμουν ικανός για μεγάλες ποδηλατικές διαδρομές, ακόμα και ημερήσιες. Η ποδηλασία μεγάλων αποστάσεων είναι μια δραστηριότητα πολύ απαιτητική σε ενέργεια και ζωτικότητα. Έχει αποδειχτεί ότι πρόκειται για το πιο ενεργοβόρο σπορ, με διαφορά από τον μαραθώνιο και το σκι αντοχής. Κατάλαβα ότι για να μπορείς να πηγαίνεις με τις ώρες με το ποδήλατό σου, πρέπει να ελέγχεις πολύ καλά το ρυθμό και να ξέρεις να χειρίζεσαι τις δυνάμεις σου. Όλα είναι ζήτημα ενέργειας - αν ξέρεις να κάνεις οικονομία δυνάμεων, μπορείς να πάς οπουδήποτε!

Η ποδηλασία είναι άριστη μορφή άσκησης για την καρδιά και τα πνευμόνια. Είναι άσκηση καθαρά αεροβική. Έτσι και ξέρεις το ρυθμό σου, μπορείς να πάς κυριολεκτικά όσο μακριά θέλεις. Με έναν συνδυασμό διατροφής και άσκησης, τα πράγματα στη ζωή μας μπορούν να γίνουν πολύ καλύτερα. Αν θέλεις να έχεις τη μέγιστη ωφέλεια, πρέπει να ξέρεις ότι η διατροφή και η άσκηση είναι συμπληρωματικά. Όταν προσέξεις το ένα από τα δυο, το άλλο γίνεται ευκολότερο.

Όπως η διατροφή σου πρέπει να συμβαδίζει με όλες σου τις δραστηριότητες και τον τρόπο ζωής γενικά, έτσι και η ποδηλασία ως άσκηση πρέπει να είναι ενσωματωμένη μέσα στον τρόπο της ζωής σου, να συμπληρώνει τις άλλες μορφές καθημερινής δραστηριότητας, μέσα στον καθημερινό κύκλο της ζωής. Αυτό είναι κάτι που αυτός που αγαπά την ποδηλασία πρέπει να έχει στο νου του, γιατί δεν είναι καθόλου απαραίτητο και στην πραγματικότητα ούτε και ενδεδειγμένο να κάνει κανείς ποδηλασία και να αποκλείει όλα τα άλλα. Για παράδειγμα, υπάρχουν αθλητές όπως οι σκιέρ αντοχής που την καλοκαιρινή περίοδο κάνουν συστηματικά ποδήλατο, όχι μόνο για τα πόδια αλλά και για το καρδιοαναπνευστικό σύστημα. Και πέρα απ΄ αυτό, η ποδηλασία είναι και θεραπευτική.

Αυτό το τελευταίο είναι ένα από μεγάλα πλεονεκτήματα αυτής της άσκησης. Κάποτε στο τρέξιμο στραμπούληξα σοβαρά τον αστραγαλό μου. Τόσο σοβαρά, ώστε με πολύ κόπο κατάφερα να γυρίσω σπίτι από το ερημικό σημείο στο βουνό όπου ήμουνα. Για δυο περίπου βδομάδες, με το ζόρι μόλις που μπορούσα να περπατήσω! Και όμως: δυο μέρες μετά από το ατύχημα, μπορούσα να κάνω ποδήλατο κανονικά. Στο σημείο του πονεμένου αστραγάλου η άρθρωση δεν είχε την κινητικότητα που έπρεπε, αλλά μπορούσα να κάνω ποδήλατο κανονικά! Αυτό με κράτησε σε καλή κατάσταση και με την έντονη κυκλοφορία του αίματος, επιτάχυνε τη θεραπευτική διαδικασία. Καθώς κάθεσαι στο ποδήλατό σου, αυτό παίρνει το βάρος από τα πόδια και αυτό σημαίνει ότι, πέρα από το γεγονός ότι τα πόδια δεν σηκώνουν βάρος, αυτά έχουν να κάνουν μια πολύ ευκολότερη δουλειά, να παράγουν δηλαδή περιστροφικό έργο και όχι έργο αντίστασης. Αυτό επίσης σημαίνει ότι μπορείς να επιλέξεις οποιονδήποτε ρυθμό προσπάθειας, από τη μεγαλύτερη ένταση μέχρι ένα χαλαρό πεταλάρισμα που δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια βόλτα - αυτό το καταπληκτικό πλεονέκτημα ελάχιστες μορφές άσκησης το έχουν. Τρία είναι τα σημεία της επαφής: η σέλλα, το τιμόνι και τα πηδάλια. Το περισσότερο βάρος το σηκώνουν ο κορμός και τα χέρια.

Έχω παρατηρήσει - και είναι σίγουρα αδιαμφισβήτητο - ότι η συστηματική άσκηση με το ποδήλατο σε χαλαρώνει τόσο στο σώμα όσο και στο μυαλό. Ίσως η καλύτερη στιγμή για να κάνεις πράξη αυτή την αναγνωρισμένη θεωρία είναι όταν γυρίζεις σπίτι μετά από μια κουραστική μέρα δουλειάς. Όταν έχεις ένα κεφάλι σπασμένο από όλες τις έννοιες και τις καθημερινές φασαρίες και τα προβλήματα, τότε μπορείς να δοκιμάσει και να επιβεβαιώσεις αυτή την αλήθεια. Σε ένα τέταρτο, μπορείς να πιείς ένα χυμό ή ένα ποτήρι νερό, να βάλεις το ποδηλατικό σορτσάκι, να βγάλεις το ποδήλατο από τη θέση του και να βγεις στο δρόμο - αυτό ήταν! Ο Γόρδιος δεσμός έσπασε! Βέβαια αν ζεις στο κέντρο μιας μεγαλούπολης, τα πράγματα γίνονται λιγάκι δυσκολότερα. Αλλά πάντα μπορείς κάτι να κάνεις. Και πάντα θα προτιμάς τα ήσυχα δρομάκια, όσο μπορείς βέβαια, μακριά από τους πολυσύχναστους δρόμους. Θα έχεις στο μυαλό σου τις διαδρομές στην περιοχή σου που προτιμάς, και με λίγη καλή προσπάθεια θα μπορέσεις ίσως σε λίγο να βρεθείς στο αγαπημένο σου δασάκι και να γεμίσεις τα πνευμόνια σου με φρέσκο οξυγόνο.

Χωρίς βιασύνη, θα νοιώσεις το αεράκι να σού δροσίζει το πρόσωπο. Θ΄ ακούσεις πουλιά, θα δεις διάφορα πράγματα, άψυχα και έμψυχα, θα μυρίσεις το χορτάρι, τη γη, τη φύση, ιδίως αν είναι άνοιξη. Όλα αυτά θα ηρεμήσουν το σώμα και το μυαλό σου. Ακόμα κι αν βρίσκεσαι σε μια κορεσμένη αστική περιοχή και το περιβάλλον δεν έχει ενδιαφέρον, μπορείς να συγκεντρώνεσαι στο ποδήλατό σου και σε σένα. Είναι οι καλύτερες στιγμές για να μάθεις το σώμα σου και τον εαυτό σου.

Παρατηρείς την ανάσα σου, τα πόδια σου κλπ. Επίσης μαθαίνεις να οδηγείς το ποδήλατό σου καλύτερα. Αλλάζεις τις ταχύτητες όταν πρέπει, πηγαίνεις κοντά στους φράχτες για να περιορίσεις την επίδραση πλευρικών ανέμων, εκμεταλλεύεσαι το ρεύμα αέρα που δημιουργεί μια νταλίκα ή ποδηλατείς γρήγορα σε μια κατηφόρα εκμεταλλευόμενος στο μέγιστο τον ευνοϊκό άνεμο. Με την εξάσκηση, οι ενέργειες γίνονται ενστικτώδεις και δεν σε απασχολούν, δεν ξοδεύεις ενέργεια ή σκέψη γι΄ αυτές. Και πέρα από το ότι προστατεύεις τον εαυτό σου καλύτερα μέσα στην κίνηση, μαθαίνεις να χρησιμοποιείς τις δυνάμεις σου και έτσι να μετακινείσαι με το μικρότερο ενεργειακό κόστος.

Με τον καιρό, παρατηρείς ότι όλο και συχνότερα και όλο και πιο εύκολα βρίσκεσαι σε μια κατάσταση ηρεμίας, όπου είσαι τυλιγμένος από τις σκέψεις σου, όση φασαρία και να υπάρχει γύρω σου. Τότε ακριβώς οι καθημερινές έννοιες χάνουν τη δύναμή τους, παύουν να σε τυραννούν και σε αυτή τη χαλάρωση ανακαλύπτεις λύσεις σε προβλήματα που πριν από λίγο έσπαζες το κεφάλι σου γι΄ αυτά και δεν μπορούσες τίποτα να σκεφτείς.

Οι ειδικοί λένε ότι εκείνες τις στιγμές απελευθερώνονται μέσα στον εγκέφαλο οι ενδορφίνες. Κάτι θαυματουργές ουσίες, με χημική μορφή ανάλογη με αυτή των μορφινών. Μόνο φυσικά που πρόκειται για φυσικές ουσίες, τόσο φυσικές που ο ίδιος οργανισμός ξέρει καλά πότε που και πώς να τις δημιουργήσει. Εκεί λένε ότι οφείλεται η χαλάρωση και η ευχαρίστηση που αισθάνεται αυτός που ασκείται αεροβικά. Αυτές οι στιγμές μπορούν να γίνουν οι πιο πολύτιμες στιγμές ή ώρες της ημέρας. Είναι η ώρα της αναπνοής, της χαλάρωσης, είναι το γέμισμα των μπαταριών.

Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι: ο νόμος του «λίγο λίγο»

Υγιής δε γεννιέσαι, γίνεσαι. Η υγεία δεν χαρίζεται, κερδίζεται. Κερδίζεται λίγο λίγο κάθε μέρα. Είναι σαν ένα κεφάλαιο στην τράπεζα: αν κάθε μέρα παίρνεις έστω και ένα ελάχιστο ποσό κάποια μέρα θα τη χάσεις, αν κάθε μέρα προσθέτεις και λίγο, κάνεις κάτι για τον εαυτό σου, κάποια μέρα θα ανακαλύψεις ότι είσαι πλούσιος.

Πώς να κόψεις το κάπνισμα

Καπνιστής δεν γεννήθηκες, έγινες. Όπως έγινες, έτσι μπορεί και να ξεγίνεις. Πόσα τσιγάρα καπνίζεις; Πολλά; 20 τη μέρα; 30 τη μέρα; Λοιπόν, αριθμητική ξέρεις; Πάρε χαρτί και μολύβι, αρχίζουμε. Αν για 10 μέρες αντί για 30 τη μέρα καπνίσεις 29, θα εμφανιστεί κανένα σύνδρομο στέρησης; - Όχι. Αν συνεχίσεις τις επόμενες 10 μέρες με 28, θα εμφανιστεί κανένα σύνδρομο στέρησης; - Όχι. Αν συνεχίσεις τις επόμενες 10 μέρες με 27, θα εμφανιστεί κανένα σύνδρομο στέρησης;- Όχι. Συμπεράσματα: σε 300 μέρες μπορείς να κόψεις το κάπνισμα.

Θα μου πεις, και τι σχέση έχει το κάπνισμα με το ποδήλατο; Ίσως να έχεις ακούσει ότι ο αθλητισμός έχει κάποια σχέση με το τσιγάρο (αρνητική σχέση μάλλον, έτσι δεν είναι;) αλλά δεν έχεις την άμεση εμπειρία. Εδώ δεν θα μιλήσω ούτε εγώ! Ας δώσουμε το λόγο α) σε πρώην καπνιστές που το έκοψαν με τη βοήθεια του αθλητισμού και β) στους γιατρούς. Λένε λοιπόν αυτοί, ότι η άθληση βοηθάει στην νοητική απεξάρτηση. Ο εθισμός έχει δύο πλευρές, τη σωματική εξάρτηση και τη νοητική εξάρτηση. Όπως είδαμε η σωματική εξάρτηση είναι σχετικά εύκολη υπόθεση, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η νοητική εξάρτηση. Εδώ βοηθάει η συστηματική άθληση, συγκεκριμένα με δύο τρόπους: απομακρύνει τη σκέψη από το τσιγάρο (επειδή δεν είναι πρακτικό να κάνεις και τα δυο ταυτόχρονα) και επίσης καθαρίζοντας το σώμα το κάνει να ανέχεται λιγότερο το "μπούκωμα". Βλέπεις δηλ. σιγά σιγά ότι έτσι νιώθεις καλύτερα και σου αρέσει.

Πώς να γίνεις δυνατός ποδηλάτης

Ερώτημα: «μπορώ να ταξιδέψω με ποδήλατο; Πόσο μακριά μπορώ να πάω, αφού είμαι ανάθλητος;»

Απάντηση: πάρε πάλι χαρτί και μολύβι, θα κάνουμε πάλι λίγη αριθμητική

Είσαι άσχετος λοιπόν με το ποδήλατο. Θαυμάσια. Βέβαια 5 χιλιόμετρα μπορείς να κάνεις με το ποδήλατο. Οπωσδήποτε μπορείς! Η μόνη περίπτωση να μη μπορείς είναι να έχεις κάποια συγκεκριμένη μορφή αναπηρίας (ξέρεις, ακόμα και ανάπηροι κάνουν ποδήλατο...). Όσο αγύμναστος κι αν είσαι, και όσο σιγά κι αν πηγαίνεις, με το ποδήλατο 5 χιλιόμετρα θα τα κάνεις σε είκοσι λεπτά. Εύκολο να το κάνεις. Πάρε σήμερα το ποδήλατό σου και πήγαινε για 5 χιλιόμετρα. Τώρα! Όπου θέλεις.

Το επόμενο βήμα είναι αυτά τα 5 χιλιόμετρα να τα κάνεις και αύριο. Μη μου πεις ότι θα κουραστείς τόσο που αύριο δεν θα μπορέσεις να το ξανακάνεις! Και αύριο, και μεθαύριο, και την άλλη, σίγουρα μπορείς. Αν δεν μπορείς για οποιουσδήποτε πρακτικούς λόγους, δεν θα σου πω να το ξανακάνεις κάθε μέρα, αρκεί να το κάνεις 3 φορές την εβδομάδα. Σίγουρα μπορείς. Αυτό το πρόγραμμα τήρησέ το για 2 εβδομάδες.

Μετά από 2 εβδομάδες, αύξησε τη διαδρομή για 5 χιλιόμετρα. Μόνο 5 χιλιόμετρα, δηλαδή είκοσι λεπτά της ώρας παραπάνω. Μη μου πεις πως δεν μπορείς! Ντροπή! Σίγουρα μπορείς. Όχι μόνο μπορείς, αλλά θα αρχίσεις να το ευχαριστιέσαι περισσότερο. Τα 20 λεπτά απόλαυσης θα γίνουν 40.

Μάλλον καταλαβαίνεις τώρα πού το πάω... έτσι δεν είναι; Αν κάθε 2 εβδομάδες κερδίζεις 5 χιλιόμετρα, σε ένα χρόνο θα μπορείς ανά πάσα στιγμή να πάρεις το ποδήλατό σου και να κάνεις 52εβδομάδες/2=26, και 26Χ5=130 χιλιόμετρα.

Πρόσεξε όμως! Το σπουδαίο δεν είναι το ότι μπορείς να κάνεις 130 χιλιόμετρα (λίγα είναι, 130 χλμ. δεν είναι τίποτα). Το σπουδαίο είναι ότι το κατόρθωσες αυτό χωρίς να κουραστείς.

Το μεγάλο μυστικό

Το μεγαλύτερο μυστικό του ποδηλάτη που ξέρει, η καλύτερη συνταγή της υγείας είναι μία: Πρώτα μαθαίνεις να ποδηλατείς σωστά, και μετά το γρήγορα θα έρθει μόνο του. Μην σε ενδιαφέρει η ταχύτητα!

Μάθε να πηγαίνεις σωστά, μάθε τις δυνάμεις σου και σεβάσου τες.

Τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους. Τόσο φυσικά, τόσο υπέροχα, που θα απορήσεις με τον εαυτό σου.