Κατασκευή DIY - Μονόροδο Τρέιλερ Ποδηλάτου

 

- Περί τίνος πρόκειται;

Στο άρθρο αυτό θα δείξω μια εύκολη κατασκευή για ένα απλό τρέιλερ ποδηλάτου. Με απλά υλικά και ανακυκλώσιμα κατά το δυνατόν, και με χρήση απλών εργαλείων. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να απαντηθεί είναι το γιατί. Γιατί μπορεί να είναι χρήσιμο ένα τέτοιο εξάρτημα, και σε ποιον;

Λοιπόν, δύο χρήσεις μπορεί να έχει:
1 - Για καθημερινή χρήση στην πόλη, για να μεταφέρεις πράγματα. Αυξάνει σημαντικά τη μεταφορική ικανότητα ενός οποιουδήποτε ποδηλάτου. Με απλά λόγια, τις λιγότερες φορές θα χρειάζεσαι αυτοκίνητο να μεταφέρεις τα μεγαλύτερα πράγματα, ενώ τις περισσότερες φορές θα σε καλύπτει το τρέιλερ.
2 - Ειδικά για τον ποδηλάτη που κάνει μεγαλύτερες διαδρομές, αυξάνει σημαντικά τη μεταφορική ικανότητα του ποδηλάτη που θέλει να έχει μαζί του περισσότερα πράγματα που δεν θα χωρέσουν εύκολα σε δυο κλασικά σακκίδια ποδηλάτου. Και λέω δύο, γιατί γενικά οι περισσότεροι χρήστες ποδηλάτου έχουν τα δυο κλασικά σακκίδια της πισινής σχάρας, ενώ λιγότεροι έχουν το σύστημα "μπροστινή σχάρα + σακκίδια", που είναι πιο δύσκολο να το βρει κανείς και να το εγκαταστήσει στο ποδήλατό του. Αν λοιπόν έχεις ένα τρέιλερ, έχεις αρκετό επιπλέον χώρο ώστε είναι πιθανό να μη χρειαστείς μπροστινό σύστημα σακκιδίων.

Αν λοιπόν σε ενδιαφέρει ένας τουλάχιστον από τους δύο παραπάνω λόγους, και αν "πιάνουν λιγάκι τα χέρια σου" όπως λένε, ή τέλος πάντων τα χέρια ενός καλού σου φίλου και θέλετε μαζί να μπείτε στη διαδικασία ενός τέτοιου project για να φτιάξετε ένα χρήσιμο τρέιλερ -ή και περισσότερα όπως θα δούμε- για τα ποδήλατά σας, τότε αξίζει να κάνεις κάτι που και θα σού δώσει κάτι πραγματικά χρήσιμο αλλά και θα ακονίσει το μυαλό σου για να λύνεις πρακτικά κατασκευαστικά προβλήματα.

 

- Πάμε λοιπόν στην κατασκευή:

Η πρόθεση είναι μια κατασκευή με τις εξής ιδιότητες:
- απλά/φτηνά/ανακυκλώσιμα κατά το δυνατόν υλικά εύκολα να βρεθούν,
- ελαφρύ,
- ευέλικτο κατασκεύασμα με πολλές κατά το δυνατόν επιλογές,
- "modular" - Δεν έχω βρει καλή μετάφραση του όρου στα ελληνικά, αλλά είναι μια πολύ σημαντική ιδέα στις σύνθετες κατασκευές. Αυτό που κάνεις να αποτελείται από κομμάτια ανεξάρτητα μεταξύ τους που συνδέονται εύκολα σε ένα συμπαγές σύνολο, έτσι ώστε να διορθώνεται και να τροποποιείται εύκολα το κάθε κομμάτι, και με απλά εργαλεία, και μάλιστα όταν είσαι στο δρόμο. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στα κρίσιμα σημεία που χαλάνε ή φθείρονται στα σημεία τριβής.

Με αυτές τις κατασκευαστικές αρχές λοιπόν, και αφού έχεις πάρει μια γενική άποψη από τις αρχικές εικόνες, ας αρχίσω από το μπροστινό μέρος.

Το πρώτο σημαντικό μέρος ενός μονόροδου τρέιλερ είναι το "μπροστινό τρίγωνο". (Σημείωση, δεν είμαι μηχανικός οπότε δεν ξέρω ειδικούς τεχνικούς όρους, αλλά θα προσπαθήσω με απλές λέξεις να τους αποδώσω.). Αυτό είναι το κρίσιμο μέρος που συνδέει το σώμα του τρέιλερ με το ποδήλατο και συγκεκριμένα με τον σκελετό του ποδηλάτου. Δέχεται μεγάλο στρες, από το βάρος και τους κραδασμούς, και πρέπει να είναι δυνατό. Το έκανα από ανοξείδωτο ατσάλι, τετράγωνος σωλήνας 15Χ15χιλ. Έχει 5 κομμάτια που κόπηκαν, διαμορφώθηκαν, και συγκολλήθηκαν. Το σχήμα πρέπει να αφήνει αρκετό χώρο, τουλάχιστον 2 εκ. ας πούμε, για την πισινή ρόδα: 4 μπάρες κατάλληλα διαμορφωμένες, συγκολλήθηκαν σε μια κάθετη μπάρα σχηματίζοντας 2 τρίγωνα. Δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να τους δώσω το κατάλληλο σχήμα, χρησιμοποιώντας μέγγενη και σφυρί, παρόλο που με παίδεψε λίγο η δουλειά αυτή, καθώς πρέπει να γίνει σιγά σιγά και δοκιμάζοντας πάνω στο ποδήλατο. Δεν έχω ιδέα από κόλληση, έτσι από έναν φίλο που ξέρει από ηλεκτροκόλληση έγιναν οι κολλήσεις.

Το "μπροστινό τρίγωνο" από πάνω:

Τώρα αυτό το εξάρτημα πρέπει να συνδεθεί με το ποδήλατο στην πισινή ρόδα και συγκεκριμένα στην περιοχή του πισινού άξονα. Τα 2 κομμάτια της σύνδεσης είναι 2 κομματάκια λαμαρίνας πάχους 3χιλ. με μια "σχισμή" που θα κάτσει στον "άξονα", δεμένα στο "μπροστινό τρίγωνο" με 2 βίδες 5χιλ. το καθένα, έτσι ώστε να είναι εύκολα κατασκευάσιμα και αντικαταστάσιμα (σύμφωνα με τη λογική του modular όπως είπαμε).

Το κομματάκι από μέσα:

Θέλω να είμαι σίγουρος για το ποδήλατό μου, επειδή το θέλω για σκληρή χρήση, και καθημερινά αλλά και για ταξίδι μεταφέροντας μεγάλα βάρη, και έτσι τροποποίησα την περιοχή του πίσω άξονα ώστε να σηκώνει μεγάλες δυνάμεις, διαμορφώνοντας ένα κομμάτι λαμαρίνα 3χιλ. έτσι ώστε να δένει σε 2 σημεία στο σκελετό, πρώτα και βασικά στη βίδα του άξονα που θα δέχεται και το μεγάλο βάρος και μετά στην κλασική υποδοχή της σχάρας των 5χιλ. ώστε να έχει σταθερή θέση για το βάλε-βγάλε της ρόδας. (Σημείωση, το σχήμα που βλέπεις είναι περίεργο λόγω πειραματισμών.) Στο πάνω μέρος του ίδιου κομματιού δένει και η πισινή σχάρα.

Για το δέσιμο του τρέιλερ χρησιμοποίησα 2 βίδες Μ5 με 2 παξιμάδια η καθεμιά. Το σημείο από πίσω:

Έτσι κάθεται:

Πρέπει να σιγουρευτώ ότι αυτό το πράγμα δεν θα φύγει από κει, γιατί αυτό μπορεί να σημαίνει μια μικρή καταστροφή! Μια απλή λύση είναι ένα πλαστικό δεματικό. Γελοίο ναι, όμως δουλεύει - φτηνό και ελαφρύ και έχω πάντα μαζί μου δεματικά για ένα σωρό χρήσεις στο τσαντάκι των εργαλείων.

Η διαδικασία να φορτώσω ή ξεφορτώσω το τρέιλερ στο ποδήλατο είναι υπόθεση μισού λεπτού. Το περνάω στις δυο σχισμές, σφίγγω τα δύο δεματικά, σηκώνω τα δυο πόδια του τρέιλερ, και έτοιμος για δρόμο. Χαλαρώνω τα δυο δεματικά, χαμηλώνω τα δυο πόδια, το τραβάω προς τα πάνω, και το έχω στην άκρη. Με τα δυο πόδια του τρέιλερ, από αλουμινόμπαρα, το τρέιλερ στέκεται σε 3 σημεία, τα 2 πόδια + ρόδα.

 

Υπάρχει ένα σημαντικό θέμα εδώ, το μήκος του κάθετου κομματιού του "μπροστινού τριγώνου" - για την ακρίβεια είναι η κάθετη απόσταση ανάμεσα στους δύο μεντεσέδες που χρειάζονται για την περιστροφή του τρέιλερ, περί τον κάθετο άξονα ώστε να ακολουθεί την πορεία του ποδηλάτου. Πρέπει αυτή η απόσταση να είναι αρκετά μεγάλη, γιατί όσο μεγαλύτερη είναι τόσο πιο σταθερό είναι το τρέιλερ στις πλευρικές κινήσεις και στον χειρισμό του ποδηλάτου υπό φορτίο. Μετά από την σχετική εμπειρία, κατέληξα ότι αυτή η απόσταση πρέπει να είναι 30 εκατοστά. Έτσι μεταφέρω μέχρι και 20 κιλά μέσα στο τρέιλερ αν χρειαστεί με λίγη προσοχή στην οδήγηση, ωστόσο θα έλεγα ότι μέχρι τα 15 κιλά το τρέιλερ συμπεριφέρεται μια χαρά.

 

Οι δυο μεντεσέδες, φτηνοί αλουμινίου που χρησιμοποιούν στα παράθυρα. Έχουν πλαστικό άξονα, πράγμα που με προβλημάτισε αρχικά για την αντοχή τους, αλλά σκέφτηκα ότι φτηνοί είναι και εύκολα αντικαταστάσιμοι, αλλά μετά από 15 χρόνια ποτέ δεν τους άλλαξα.

Καλά μέχρι εδώ, πάω προς τα πίσω. Το επόμενο σημαντικό κομμάτι της κατασκευής είναι το "πισινό τρίγωνο", που κι αυτό δέχεται μεγάλο στρες από το βάρος με δύναμη μοχλού. Ειλικρινά θα ήμουν πιο ήσυχος αν το είχα κάνει και αυτό με ατσάλι, αλλά το έκανα από αλουμίνιο. Σε κάποια στιγμή ελέγχοντας την κατάσταση είδα ένα σπάσιμο σε μια κόλληση στο κάτω μέρος, και επειδή βαρέθηκα να το κάνω από την αρχή, ενίσχυσα τα σημεία με πριτσίνια αλουμινίου, όπως δείχνω στις εικόνες. Το κομμάτι αυτό αποτελείται από 6 σωλήνες, η 1 κάθετη για την περιστροφή παράλληλα με την κάθετη του μπροστινού, οι 2 ως βάση για να κάτσουν οι δυο "βασικές μπάρες" του τρέιλερ, και ακόμα 3 για σύνδεση του συνόλου.

Τα κομμάτια του τρέιλερ όπως φαίνεται από πάνω:

Το "πισινό τρίγωνο" με τους 2 μεντεσέδες:

Τα πριτσίνια που έβαλα για ενίσχυση αποδείχτηκαν ΟΚ:

Στη συνέχεια, συνδέω τις 2 "βασικές μπάρες" που θα δέσουν τη ρόδα και την "πλατφόρμα". Φυσικά μπορώ να τις κάνω όσο μακριές θέλω, ρυθμίζοντας έτσι το μήκος του τρέιλερ. Τις δένω γερά στη βάση του "πισινού τριγώνου" με 2 βίδες Μ5 την καθεμιά και πλατιές ροδέλες. Φυσικά για σωστή θέση, πρώτα κάνω τα τελειώματα πίσω με 3χιλ. λαμαρίνα και πριτσίνια για να δέσουν στη ρόδα:

Έχει σειρά η πλατφόρμα, αυτή που θα κουβαλάει τα πράγματα. Θα μπορούσε να γίνει από αλουμινόμπαρα όμορφη κι ωραία, βρήκα όμως στην αποθήκη κάτι ελαφρόξυλα που δεν θα έκαναν για τίποτα σοβαρό και στα γρήγορα έδεσα έναν απλό σκελετό. Όσο για το δέσιμο πάνω στις 2 μπάρες, φυσικά... με δεματικά.

Το τρέιλερ μπορεί τώρα να χρησιμοποιηθεί, με στήριξη πραγμάτων με λάστιχα ας πούμε, όπως για παράδειγμα:

 

Ας πάω όμως ένα βήμα παραπέρα. Δυο πλαστικές κλούβες από την ανακύκλωση, εγώ τις βρήκα στη λαχαναγορά, κόβω τη μία πλευρά τους για τη δημιουργία ενιαίου μεγάλου χώρου. ΚΙ όσο για την στήριξη πάνω στην πλατφόρμα, φυσικά... με δεματικά.

Βασικά, τέλος ιστορίας - και αρχή δουλειάς... Αλλά η δική μου ιστορία είχε και συνέχεια. Είχα φτιάξει πριν 15 χρόνια ένα άλλο τρέιλερ, και τώρα μπορώ να το κοτσάρω επάνω στο ίδιο καινούργιο "μπροστινό τρίγωνο" και στη ρόδα, έτσι ώστε να έχω δύο εναλλακτικές, βασικά ανάλογα με το πόσα πράγματα έχω για κουβάλημα σε ένα σχετικά μεγάλο ταξίδι (όταν πρόκειται για ταξίδι).

Το τρέιλερ εκείνο, περιγράφεται εδώ, για να θυμηθώ λίγο και τα παλιά:
http://i-alli-ellatha.blogspot.com/2008/04/extremetrailer-project-extremetrailer.html

Η αλλαγή από το ένα στο άλλο μού παίρνει λιγότερο από 10 λεπτά:
- ξεβιδώνω το "πισινό τρίγωνο",
- βγάζω τη ρόδα,
- τη βάζω στο άλλο σώμα,
- ξαναβιδώνω το "πισινό τρίγωνο" στο άλλο,
... και είμαι έτοιμος για το δρόμο.

- Το συμπέρασμα μετά από αυτά είναι απλό:

Έχοντας χρησιμοποιήσει τα δυο τρέιλερ για χρόνια, επειδή είμαι καλοπερασάκιας και κουβαλάω ένα πλήρες νοικοκυριό και ανέσεις στα ταξίδια μου, σε άγρια βουνά, ερήμους, ποτάμια, ανεβαίνοντας ανηφόρες κουβαλώντας βάρος, κατεβαίνοντας κατηφόρες με 50 χλμ/ώρα, είναι μια απόλαυση να ξέρω ότι πίσω μου το τρέιλερ με ακολουθεί πιστά και χωρίς κόστος ή παράπονο. Όλη η ιστορία είναι να 'χεις λίγο τσαγανό για λίγη δουλίτσα, λίγο στρώσιμο να μάθεις πέντε πράγματα από αυτούς που ξέρουν, λίγο λέφτερο μυαλό και διάθεση να βρίσκεις απλές λύσεις σε σύνθετα προβλήματα.