Η Ιθάκη και το Ταξίδι

Ο Βασίλης και η Δανάη ταξίδεψαν μέχρι την Κίνα. Ας ταξιδέψουμε και εμείς.

Το κείμενο αντιγράφηκε από εδώ.


Ένα ταξίδι με ποδήλατο μεταμορφώνει τη ζωή μας...

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

Το παιδί γεννιέται σαν ένα στεγνό σφουγγαράκι γεμάτο πόρους. Έτοιμο να ρουφήξει για να ικανοποιήσει τη δίψα του. Είναι ανοιχτό στο να νιώσει με όλες τις αισθήσεις του αυτά που υπάρχουν γύρω του.
Σιγά σιγά βαραίνει το σφουγγάρι με αυτοματισμούς της καθημερινής ζωής. Της επανάληψης. Με αυτοματισμούς και δεδομένα. Κι αυτό είναι εως ένα βαθμό αναγκαίο. Τα δεδομένα είναι μια αγκαλιά προστασίας για το παιδί που μεγαλώνει.

Μια υλική ασφάλεια : ξέρω πως όταν ανοίξω το ψυγείο θα βρω νερό και φαγητό. Ξέρω πως με περιμένει το κρεβάτι και μια στέγη όταν γυρίσω κουρασμένος στο σπίτι...
Μια ψυχολογική σιγουριά : ξέρω πως πάντοτε θα έχω δίπλα μου την οικογένεια και τους φίλους, οι οποίοι θα με στηρίξουν όταν δυσκολευτώ.

Αυτή η προστατευτική αγκαλιά είναι αναγκαία. Για όλους μας.
Η καθημερινότητα – η ρουτίνα, η μονότονη διαδοχή καταστάσεων - έχει όμως τη δύναμη να βουλώσει τους πόρους του σφουγγαριού. Τα δεδομένα έχουν τη δυνατότητα να με πείσουν πως είναι μοναδικά και ανεξίτηλα. Μπορώ να παρασυρθώ πολύ εύκολα και να καλυφθώ με ένα αδιαφανές κουβούκλιο παγιωμένων αντιλήψεων ξεχνώντας πως υπάρχουν αμέτρητες δυνατότητες λίγο παραπέρα.
Ταξιδεύω δε σημαίνει παίρνω το ποδήλατο και φεύγω. Δε σημαίνει αποφεύγω την καθημερινότητα και τα προβλήματά μου. Δε μιλάω για μια μόδα : δοκιμάζω ένα έξαλλο ρούχο ή ένα ασυνήθιστο φαγητό. Δε μιλάω για μια στιγμιαία αποφυγή από την κουραστική μου ρουτίνα. Μιλαώ για ένα ταξίδι που γίνεται τρόπος ζωής.
Ένα ταξίδι με εγγενείς δυσκολίες, όπου είμαι εκτεθειμένος σε διαφορετικά δεδομένα. Ζω και εγώ μια απρόσμενη καθημερινότητα που αλλάζει διαρκώς. Πρέπει να ψάξω ένα σκέπαστρο για να προστατευτώ από τα σκαμπανεβάσματα του καιρού, τροφή και νερό εκεί που η φύση δυσκολεύεται να προσφέρει. Πρέπει να μάθω να προσαρμόζομαι. Έτσι μαθαίνω να εκτιμώ.
Από την άλλη επιλέγω μια γλυκιά δυσκολία. Να δείξω το πόσο όμορφα μπορώ να επικοινωνήσω με ανθρώπους οι οποίοι «μοιάζουν τόσο διαφορετικοί». Εγώ είμαι ο ηθοποιός που αποφασίζει να βιώσει και να ενσωματωθεί στο νέο σκηνικό, να μάθει τη διάλεκτό του, να ντυθεί στα χρώματά του και να χαμογελάσει στο ίδιο χαμόγελο που δέχεται.
Χωρίς τους ανθρώπους που γνωρίσαμε δε θα είχαμε φτάσει πουθενά. Ταξιδεύοντας γινόμαστε ένα πολύχρωμο σφουγγάρι με πολύμορφους πόρους.

ΟΝΕΙΡΑ

Ο άνθρωπος είναι περισσότερο αποδοτικός όταν είναι ικανοποιημένος... Είναι δημιουργικός και ανοιχτός απέναντι στους άλλους. Όλοι κερδίζουν με αυτό τον τρόπο. Όλοι μεγαλώνουμε με την τάση να προσεγγίζουμε για να ρωτήσουμε και να μάθουμε – το στοιχείο της περιέργειας – και συχνά νιώθουμε ότι ταυτιζόμαστε με ιδέες και δράσεις ίσως και στο βαθμό που τις ασπαζόμαστε και τις κάνουμε κομμάτι μας. Όλοι μας έχουμε μια φλόγα μέσα μας που άλλοτε σιγοκαίει και άλλοτε φουντώνει. Η καθημερινότητα συχνά δρά ενάντια στα πηγαία ένστικτά μας και τα καταπιέζει. Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από την ανθρώπινη έκφραση, όταν αυτή εκδηλώνεται αβίαστα, ανεξάρτητα από το κοινωνικό κόστος και τις θυσίες που χρειάζονται. Ένας άνθρωπος γεμάτος είναι βέβαιο πως μπορεί να συμβάλει στο κοινό καλό.

ΤΑΞΙΔΙ ΜΕ ΠΟΔΗΛΑΤΟ

Οι περισσότεροι από εμάς πιστεύουν πως ένα τέτοιο ταξίδι είναι κατόρθωμα που μόνο ένας υπεραθλητής με ιδιαίτερες σωματικές και ψυχικές ικανότητες μπορεί να επιτύχει. Αντιθέτως, το ταξίδι με ποδήλατο είναι ο πλέον ιδανικός τρόπος να προσεγγίσουμε το περιβάλλον και να μοιραστούμε εμπειρίες με τους συνανθρώπους μας. Χρησιμοποιούμε τα ελάχιστα δυνατά τεχνητά μέσα για να διασχίσουμε το χώρο και κινούμαστε με σχετικά αργούς ρυθμούς, γεγονός που μας βοηθάει να συμμετέχουμε στα γύρω δρώμενα και να βιώνουμε έντονα εμπειρίες. Ένα ποδήλατο γεμάτο αποσκευές και εξοπλισμό αναμφίβολα τραβάει την προσοχή των ντόπιων, ενώ η προφανής απουσία πλούτου δεν παρουσιάζει καμία απειλή. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται εύκολα η αρχική προσέγγιση και μια ολόκληρη διαδικασία ανταλλαγής ιδεών, πληροφοριών και συναισθημάτων μπορεί να ακολουθήσει εφόσον την επιζητήσουμε. Γνωρίσαμε πάρα πολλούς ανθρώπους κατά τη διάρκεια της διαδρομής, οι οποίοι μας φέρθηκαν ανοιχτόκαρδα προσφέροντάς μας αξέχαστη φιλοξενία. Κύριος στόχος μας υπήρξε η ενδυνάμωση των ανθρώπων μέσω της προτροπής να αγωνιστούν για να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους, όπως εμείς καταφέραμε να ζήσουμε το δικό μας όνειρο μέσα από την περιήγηση με ποδήλατο: ένα ταξίδι στον κόσμο ανταλλάσοντας εμπειρίες με τους ανθρώπους που γνωρίζαμε. Υποστηρίζουμε πως «τα πάντα είναι δυνατά» εφόσον πιστεύουμε σε κάτι και αγωνιζόμαστε να το πετύχουμε. Το σλόγκαν στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου ξεχώριζε: “One World, One Dream” Είμασταν τυχεροί που καταφέραμε να βιώσουμε την αδερφικότητα στην παγκόσμια διάστασή της και θα συνεχίσουμε να την αναζητούμε!

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΞΕΧΑΣΕΙ

Ο άνθρωπος βυθισμένος στην καθημερινότητα, στη συνήθεια, απομονώνεται συναισθηματικά και νοητικά από τα θορυβώδη ερεθίσματα για να αντέξει. Με αυτή του την προστατευτική στάση στερείται κάθε ευκαιρίας που παρουσιάζεται γύρω του για προσωπική καλλιέργεια και εξέλιξη. Συχνά μπορούμε να φτάσουμε και στα άκρα θεωρώντας δεδομένα και παγιωμένα αυτά που έχουμε συνηθήσει.

Η καθημερινότητα μεταμορφώνει τη διαδρομή σ’έναν αόρατο δρόμο. Ένας δρόμος που δεν έχει άλλο λόγο να υπάρχει εκτός από τη συνήθεια. Ένας δρόμος που απλά ακολουθεί κάποιος. Το μόνο που παροτρύνει έναν άνθρωπο να ανέβει σ’αυτό το τρένο είναι το μέρος στο οποίο θα φτάσει. Είναι αυτό που θα αγοράσει το Σαββατοκύριακο. Είναι η βραδιά που θα περάσει στην ταβέρνα με τους φίλους του μετά από μια δύσκολη εβδομάδα δουλειάς. Τελικά ζούμε για το αύριο, για το «σε μια βδομάδα, σε 10 χρόνια όταν ξεπληρώσω το δάνειο μου, θα ζήσω». «Όταν πάρω τη σύνταξή μου θα κάνω αυτό που θέλω».

Όλοι σκεφτόμαστε μονάχα το πού θα φτάσουμε. Κι ο δρόμος αόρατος, ασήμαντος. Περνάμε από το διάδρομο χωρίς να παρατηρήσουμε το τί καινούργιο μπορεί να βρίσκεται στους τοίχους. Πώς τα περάσατε στην Κίνα; Ποια Κίνα; Και το ταξίδι; Η διαδρομή; Εμείς πάντως τη ζήσαμε, τη νιώσαμε βαθιά μέσα στο πετσί μας...

Δικαίωμα στην Ελεύθερη Φύση τώρα!

Ποιοι θέλουν το ξεπούλημα της ελληνικής φύσης

Στο πνεύμα της "τουριστικής ανάπτυξης" που υπηρετούν τα κοράκια της πολιτικής τα τελευταία χρόνια, κατά το δυτικό πρότυπο της αγοράς, ονειρεύονται μια Ελλάδα όπου ο κόσμος δεν θα έχει πρόσβαση στη φύση, ώστε να αναγκάζεται να πληρώνει ακόμα και για αυτό!
Πριν είναι αργά πρέπει όλοι μας να ξυπνήσουμε, γιατί ήδη έχει γίνει ζημιά σε πολλά μέρη στην Ελλάδα, και αν αυτό προχωρήσει θα έρθει η στιγμή που η "φύση" μας θα γίνει ιδιωτική.
Το κείμενο που ακολουθεί το αντέγραψα από εδώ.


η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ

Εδώ και χιλιετίες η διαβίωση στη φύση είναι μια πραγματικότητα για τον άνθρωπο. Μπορεί για τον περισσότερο κόσμο να θεωρείται δεδομένο πως κάποιος μπορεί – ελεύθερα – να επιλέξει να περάσει κάποιες στιγμές στη φύση, να κοιμηθεί στην αγκαλιά της Μάνας Γης κάτω απ' τα αστέρια. Όμως ο νόμος Ν.2160/93 (παρ.12, άρθ. 4) (ΦΕΚ 18/Α/19.7.93) "Ρυθμίσεις για τον τουρισμό και άλλες διατάξεις" απαγορεύει την ελεύθερη κατασκήνωση σε κοινόχρηστους χώρους, δάση, αιγιαλούς, ακόμη και σε ιδιωτικά οικόπεδα (!), επιφυλάσσοντας στους παραβάτες αυτόφωρη σύλληψη, ποινή φυλάκισης και χρηματική ποινή μέχρι 150 ευρώ. Αντίστοιχα, όσοι κτίζουν αυθαίρετα σε δάση, αιγιαλούς και κοινόχρηστους χώρους συνήθως κερδίζουν και έπαθλο-επιβράβευση της καταπάτησης, τη νομιμοποίηση.

Ο σχετικός νόμος – που βασίστηκε σε ένα μεταχουντικό νόμο του 1974, που σκοπό είχε να χρησιμοποιηθεί ενάντια στους τσιγγάνους και στους χίππυς της εποχής – απαγορεύει την ελεύθερη κατασκήνωση μέσα από διατάξεις που μετατρέπουν τους κοινόχρηστους ελεύθερους χώρους σε δημόσια περιουσία η οποία "αξιοποιείται" μέσα από τη μίσθωσή της σε ιδιώτες για τη δημιουργία οργανωμένων χώρων κατασκήνωσης και ενοικιαζόμενων δωματίων. Είναι προφανές ότι αυτή η απαγόρευση είναι παράλογη και επιβάλλεται καθαρά για εισπρακτικούς λόγους, για να εγκλωβίσει τους παραθεριστές σε ένα συγκεκριμένο μοντέλο τουρισμού και να προασπίσει το οικονομικό συμφέρον των επιχειρηματιών αφού πλέον δεν θα μπορεί κανείς να κάνει διακοπές στη φύση αν δεν πληρώσει το αντίτιμο στην ιδιωτική επιχείρηση.

Η ελεύθερη κατασκήνωση όπως κάθε άλλη ανθρώπινη δραστηριότητα παρουσιάζει θετικές και αρνητικές πτυχές. Η επαφή με τη φύση, η δημιουργία κοινοτήτων μέσα στους χώρους κατασκήνωσης και οι σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στους κατασκηνωτές είναι από τις βασικές αιτίες επιλογής διαμονής σε τέτοιους χώρους. Η έλλειψη οργανωμένων υπηρεσιών (αποκομιδή σκουπιδιών, χώροι υγιεινής κ.τ.λ.) προάγει την συνυπευθυνότητα, την αυτορύθμιση και την αυτοοργάνωση.

Όπως και σε κάθε άλλη κοινότητα έτσι και σε αυτές των κατασκηνώσεων υπάρχουν προβληματικά μέλη. Η συναίσθηση, όμως, της υπευθυνότητας που υπάρχει στους υπόλοιπους για την προστασία του χώρου που τους φιλοξενεί (και λόγω περιβαλλοντικής ευαισθησίας, αλλά και – κυρίως – για λόγους πρακτικούς) έτσι ώστε να τον βρουν στην ίδια κατάσταση τον επόμενο χρόνο, οδηγεί στην απομόνωση ή ακόμα και την απομάκρυνση τέτοιων κατασκηνωτών και στην κατά το δυνατόν αποκατάσταση της καθαριότητας.

Η απαγόρευση της ελεύθερης κατασκήνωσης έχει συνέπειες κοινωνικές, οικονομικές και οικολογικές. Στερεί σε αυτόν που δεν έχει την οικονομική δυνατότητα ή επιλέγει να ζει με χαμηλό επίπεδο καταναλωτικών αναγκών το αναφαίρετο δικαίωμα να χαίρεται τις φυσικές ομορφιές της χώρας του, να απειλείται με κοινωνικό αποκλεισμό που τον μεταβάλλει σε μετανάστη και απόβλητο μέσα στην ίδια του τη χώρα. Η βιομηχανοποίηση του περιβάλλοντος πλήττει πρώτα απ' όλα το ίδιο το αγαθό που φιλοδοξεί να πουλήσει. Αυτό ήδη φαίνεται στην κάμψη που παρουσιάζει ο τουρισμός στην Ελλάδα που δεν έχει πλέον να προσφέρει αμόλυντη παρθένα φύση ή στο παράδειγμα της Ισπανίας όπου ξεκίνησαν να κατεδαφίζουν ξενοδοχεία από τη ζώνη παραλίας. Σε οικολογικό επίπεδο οι συνέπειες είναι ολέθριες. Παραδεισένιοι κολπίσκοι μετατρέπονται σε μαρίνες πετρελαιοκίνητων γιωτ, μονοπάτια μετατρέπονται σε δρόμους που φέρνουν τα αυτοκινούμενα και το καυσαέριό τους σε δάση και ακτές, το πράσινο ξεριζώνεται και καλύπτεται από γκρι, ρέματα μπαζώνονται, κ.α. Είναι γεγονός πως τη μακροχρόνια ζημιά που προκαλεί η οικονομική εκμετάλλευση μιας παραλίας (καταστροφή χλωρίδας και τοπίου, συρρίκνωση ελεύθερων χώρων κλπ.) δεν προκαλούν ούτε όλοι οι ελεύθεροι κατασκηνωτές της χώρας.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα στον τόπο μας είναι η "αξιοποίηση" της παραλίας Παρίσαινας στο Χορευτό Πηλίου (προστατεύεται από το νόμο NATURA 2000 -Κωδικός GR1430001). Η παρουσία ελεύθερων κατασκηνωτών εκτός απ' την οικονομική τους συμβολή στα καταστήματα της ευρύτερης περιοχής, βοήθησε και στη διατήρηση της μοναδικής φυσικής κληρονομιάς. Από παλιά με το μάζεμα των σκουπιδιών που ξέβραζε η θάλασσα αλλά και τα σκουπίδια που άφηνε πίσω του ο μικροαστισμός του σαβ/κου. Σήμερα με τους αγώνες ενάντια στα καταστροφικά σχέδια "αξιοποίησης" της παραλίας και μετατροπής του φυσικού τοπίου σε τσιμέντο.

Πιο συγκεκριμένα, έχει καταστραφεί το δασάκι της παραλίας (έχουν απομείνει μόλις 3 δέντρα) που είχε αναπτυχθεί πέριξ μιας πηγής που βρίσκεται εντός ορίων αιγιαλού και έμπροσθεν του κτήματος τους τέως δημάρχου Ζαγοράς. Ως δήμαρχος, διάνοιξε δρόμο μέσα σε ρέμα, τσιμεντόστρωσε μέρος του, δημιουργώντας πρόσβαση αυτοκινήτων στην αμμουδιά όπου πλέον παρκάρουν. Φυτεύτηκαν στύλοι ΔΕΗ στην αμμουδιά, με κονδύλια της δημαρχίας, προς ηλεκτροδότηση της υπό κατασκευή καντίνας του. Επιχείρησε την ανάπτυξη ομπρελοκαθισμάτων στην αμμουδιά αλλά η απόφαση του δήμαρχου να εκχωρήσει την παραλία στον υιό του απορρίφθηκε στην περιφέρεια. Ως ιδιώτης πλέον, κατασκεύασε δρόμο πρόσβασης αυτοκινήτων από την αμμουδιά προς την καντίνα του στη θέση του κατεστραμμένου δασυλλίου. Παρά τις καταγγελίες και τις κινητοποιήσεις, οι αρχές αδιαφόρησαν και ευνόησαν να βρει ο τέως δήμαρχος μιμητές από ιδιοκτήτες παρακείμενων κτημάτων, τα οποία μετατρέπονται σε οικόπεδα με πρόσβαση από τον "δρόμο"-αμμουδιά, συνέχεια του δρόμου μέσα στο ρέμα…

Κάνοντας υπεύθυνα ελεύθερη κατασκήνωση θα μας επιτρέψει να απολαύσουμε περισσότερο αυτή την εμπειρία χωρίς να υποθηκεύουμε το δικαίωμα επερχόμενων γενεών σε αυτή την απόλαυση, αλλά και θα ενδυναμώσει τα δικαιώματά μας και τις διεκδικήσεις μας ως ενεργοί πολίτες που θέλουν ελεύθερη πρόσβαση στις φυσικές ομορφιές αυτής της χώρας.

Ως ενεργοί και ελεύθεροι πολίτες αυτής της χώρας πρέπει να απαιτήσουμε άμεσα την κατάργηση των παράλογων διατάξεων του Ν.2160/93 που απαγορεύουν την ελεύθερη κατασκήνωση αλλά και να βρούμε τρόπους να αυτορυθμίσουμε της περιοχές ελεύθερης κατασκήνωσης προάγοντας ένα "ηθικό" κώδικα ελεύθερης κατασκήνωσης.

Τα παρακάτω είναι μερικές μόνο ιδέες για να απολαύσουμε την ελεύθερη διαβίωση στη φύση πιο υπεύθυνα:

1. Όταν ταξιδεύετε προς την περιοχή ελεύθερης διαβίωσης προτιμήστε τη δίοδο από ήδη υπάρχοντα μονοπάτια για να μην καταστρέψετε τη χλωρίδα και συμβάλετε έτσι στη διάβρωση του εδάφους. Αποφεύγετε τη χρήση αυτοκινούμενων στον αιγιαλό, ιδίως σε περιοχές με ιδιαίτερη βλάστηση αλλά και σε αμμόλοφους.
2. Έχετε πάντα μαζί σας σακούλες απορριμμάτων για να παίρνετε μαζί σας φεύγοντας όχι μόνο τα δικά σας σκουπίδια και ότι πλαστικό ξεβράζει η θάλασσα αλλά και προηγούμενων κατασκηνωτών-λουόμενων όποτε είναι εφικτό. Προσπαθήστε να αφήνετε το χώρο σε καλύτερη κατάσταση από ότι τον βρήκατε. Καλό θα είναι να φτιάξετε ένα ειδικά διαμορφωμένο χώρο για τα σκουπίδια σας αν θα μείνετε ημέρες για να μαζεύετε τις σακούλες απορριμμάτων, ενώ τα οργανικά απορρίμματα (π.χ. αποφάγια, φλούδες) μπορείτε να τα θάβετε σε άλλο ειδικά διαμορφωμένο χώρο, σε απόσταση τουλάχιστον 20 μέτρα από τη σκηνή σας.
3. Για τα ανθρώπινα περιττώματα να σκάβετε μικρούς λάκκους (τουλάχιστον 15 εκ. βάθος) και να τους σκεπάζετε όταν κάνετε την "ανάγκη" σας. Προσοχή δεν θάβουμε τα χαρτιά τουαλέτας γιατί τα ζώα τα ξεθάβουν, προτιμήστε να τα βάζετε σε μια σακούλα απορριμμάτων και να τα πετάτε στους κάδους.
4. Αποφεύγετε τις συσκευασίες μίας χρήσης (π.χ. πλαστικά ποτήρια, πιατάκια, σακούλες) και προτιμήστε υλικά-σύνεργα που μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν (π.χ. πάνινες σακούλες, ανοξείδωτες κούπες, πιάτα και μαχαιροπίρουνα).
5. Όταν μαγειρεύετε προτιμήστε τη χρήση συσκευής με γκάζι αντί να ανάψετε φωτιά, κυρίως αν έχετε κατασκηνώσει στο δάσος ή σε περιοχή με ξερή βλάστηση. Σε καμία περίπτωση μην κόβετε δέντρα για καύσιμη ύλη και προτιμήστε ξερά πεσμένα κλαριά, έτσι ώστε να καθαριστεί το δάσος από οτιδήποτε ξερό που θα συμβάλλει στην εξάπλωση μιας πυρκαγιάς, πάντα όμως με πολύ προσοχή. Μην αφήνετε τη φωτιά από το οπτικό σας πεδίο και όταν τη σβήνετε να προσέχετε να έχει γίνει σκόνη χωρίς αποκαΐδια. Αποφεύγετε τη καύση πλαστικών και άλλων τοξικών απορριμμάτων. Καλό θα είναι να έχετε πάντα δίπλα στη φωτιά μπουκάλια με νερό.
6. Αποφεύγετε να πλένεστε στα ποτάμια, τις λίμνες και τη θάλασσα χρησιμοποιώντας απορρυπαντικά, σαμπουάν και οδοντόβουρτσες καθώς θα προκαλέσουν βλάβες στα ψάρια και το οικοσύστημα.
7. Αν θελήσετε να μαζέψετε ρίγανη, θυμάρι, κρίταμα και άλλα αρωματικά φυτά, προσπαθήστε να μαζέψετε μόνο όσο χρειάζεστε και ποτέ μην τα κόβετε από τη ρίζα για να ξαναφυτρώσουν. Καλό είναι πάντως να μην απομακρύνετε βλάστηση και άλλα ενδημικά είδη (π.χ. βότσαλα, κοχύλια) από τον τόπο τους.
8. Διατηρήστε τα επίπεδα θορύβου στο ελάχιστο όχι μόνο για να μην ενοχλείτε τους υπόλοιπους κατασκηνωτές αλλά και τους μόνιμους θαμώνες, τη πανίδα της περιοχής.
9. Ενημερωθείτε για τις ομορφιές της περιοχής αλλά και τους κανόνες που τη διέπουν, ιδίως αν είναι προστατευόμενη. Μεγάλη προσοχή σε περιοχές που είναι προστατευόμενες γιατί φιλοξενούν είδη χλωρίδας και πανίδας που απειλούνται με εξαφάνιση.
10. Επικοινωνήστε με τους υπόλοιπους κατασκηνωτές της περιοχής, ενημερώστε τους για τις αρχές του κώδικα και ανταλλάξτε απόψεις για το πως μπορείτε να διαφυλάξετε την περιοχή και να προασπίσετε το δικαίωμά σας για ελεύθερη διαβίωση σε αυτή.

Και μερικές νομικές συμβουλές...

Το πλημμέλημα είναι αυτόφωρο, δηλαδή σημαίνει σύλληψη κατευθείαν, αν οι μπάτσοι θέλουν να το τραβήξουν. Μόνη νόμιμη αντίσταση που μπορείτε να κάνετε είναι να μη βγείτε από τη σκηνή και να τους αφήσετε να μπουν μέσα. Η σκηνή θεωρείται κατοικία, καλύπτεται από άσυλο (άρθρο 9 παρ. 1 εδ. α του Συντάγματος) και η είσοδος αστυνομικού οργάνου επιτρέπεται μόνο με ένταλμα.
Η κατασκήνωση απαγορεύεται από την ανατολή ως τη δύση του Ηλίου... οπότε απλά ξεστήστε γρήγορα τη σκηνή σας αν αντιληφθείτε την παρουσία κατασταλτικών μηχανισμών και πάρτε φωτογραφία τα "όργανα" με φόντο την ξεστημένη σκηνή για το δικαστήριο. Το νου σας όμως γιατί το άγρυπνο μάτι της καταστολής ξεκινάει από πολύ νωρίς και τα περισσότερα "πεσίματα" γίνονται το διάστημα 6.30 με 8 το πρωί.

Φίλοι της Παρίσαινας / Ηλιόσποροι